Το Ισραήλ βλέπει την Τουρκία ως το «νέο Ιράν» του

Το γνωστό ισραηλινό site, «Israel Hayom», το οποίο συχνά εμφανίζεται ως ο εκφραστής των θέσεων «σκληρών» κύκλων του Ισραήλ, σε άρθρο του αναλυτή σε θέματα Γεωπολιτικής και Αμυνας, Shay Gal, παρουσιάζει τον «κίνδυνο» που συνιστά η Τουρκία για το Ισραήλ, τη «στρατηγική σχέση» του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο, την κινητικότητα του ισραηλινού λόμπι για να μην δώσουν οι ΗΠΑ μαχητικά αεροσκάφη F-35 στην Τουρκία, και ουσιαστικά «στοχοποιεί» την Τουρκία ως τον επόμενο αντίπαλο του Ισραήλ μετά το Ιράν.

Ο ίδιος επικρίνει δριμύτατα τις ΗΠΑ και την ΕΕ για τις πολιτικές τους έναντι της Τουρκίας, τις οποίες χαρακτηρίζει ως επικίνδυνα αναποτελεσματικές και ασυνεπείς. Εξαιτίας αυτού, τονίζει, το Ισραήλ επιβάλλεται να διασφαλίσει ότι έχει αναπτύξει τις επιχειρησιακές δυνατότητές του, στρατιωτικά, για ενδεχόμενη επίθεση στην Τουρκία, οι οποίες μάλιστα, υπογραμμίζει, θα είναι συντονισμένες με τους περιφερειακούς συμμάχους. Μάλιστα, ως στρατηγικούς συμμάχους του Ισραήλ στην περιοχή, θεωρεί την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ σημειώνει ότι το Τελ Αβίβ ενισχύει τη συνεργασία με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Από την οπτική ορισμένων κύκλων του Ισραήλ, οι απόψεις του αρθρογράφου παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Βέβαια, είναι γνωστό ότι στο παρελθόν επί Κεμαλικών, Ισραήλ και Τουρκία βρίσκονταν σε στρατηγική συμμαχία. Επίσης, παρά την σοβαρή υποτροπή στις σχέσεις των δύο χωρών, μετά το 2010, και την ισραηλινή επίθεση στο τουρκικό πλοίο, Mavi Marmara, όπου επέβαιναν εκατοντάδες μέλη του διεθνούς κινήματος Free Gaza, καταβλήθηκαν σημαντικές και αποτελεσματικές προσπάθειες για την εξομάλυνση των σχέσεων Τελ Αβίβ – Αγκυρας. Ομως, μετά την επίθεση της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου 2023, και τη σφαγή στη Γάζα, οι δύο χώρες βρίσκονται στα μαχαίρια. Σε αυτό ήλθε να προστεθεί και η θεαματικη ενίσχυση των θέσεων της Τουρκίας στη Συρία. Μάλιστα, πλέον, στο Ισραήλ κυρίαρχες είναι οι ανοικτά αντιτουρκικές απόψεις.

Η Τουρκία επιδιώκει ανοικτά την περιφερειακή κυριαρχία

Στο άρθρο του, μεταξύ άλλων, ο συντάκτης του υποστηρίζει ότι «για πρώτη φορά από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία επιδιώκει ανοικτά την περιφερειακή κυριαρχία. Ταυτόχρονα προσφέρει πολιτική και υλικοτεχνική υποστήριξη σε (σ.σ. τρομοκρατικές, όπως ισχυρίζεται το Ισραήλ) οργανώσεις, όπως η Χαμάς, αποσταθεροποιώντας την περιφερειακή ασφάλεια και απειλώντας το Ισραήλ.

Ο Ερντογάν πρόσφατα ανακοίνωσε την πρόοδο του προγράμματος βαλλιστικών πυραύλων της χώρας του, με την επιτυχή δοκιμή πυραύλου που δύναται να πλήξει στόχους σε αποστάσεις έως και 560 χλμ. Προειδοποίησε ρητά ότι εάν η Ελλάδα δεν κάτσει «ήσυχη», η ίδια η Αθήνα θα μπορούσε να γίνει στόχος. Η Τουρκία έχει επίσης ξεκινήσει την παραγωγή του εγχώριας ανάπτυξης stealth μαχητικού αεροσκάφους, το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο έως το 2029. Ακόμα, ο Ερντογάν τόνισε ότι η Τουρκία «δεν μπορεί να μείνει πίσω» από το Ιράν και το Ισραήλ.

Στο μεταξύ, η Τουρκία επιταχύνει το πυρηνικό της πρόγραμμα στο Ακουγιού στη Μεσόγειο, το οποίο θα λειτουργήσει φέτος. Η επιμονή της στον εμπλουτισμό ουρανίου υποδηλώνει μια στροφή προς την κατεύθυνση της απόκτησης στρατιωτικών πυρηνικών δυνατοτήτων. Το 2019, ο Ερντογάν είχε δηλώσει ρητά: «Δεν μπορώ να δεχτώ την απαγόρευση στην Τουρκία να κατέχει πυρηνικά όπλα, ενώ το Ισραήλ διαθέτει».

Η Τουρκία πιθανώς να ακολουθεί τον δρόμο του Ιράν, αξιοποιώντας ένα διεθνές δίκτυο: το Πακιστάν, το οποίο προηγουμένως βοηθούσε το Ιράν και τη Λιβύη, τον Νίγηρα που προμηθεύει πυρηνικές πρώτες ύλες, και τη Σομαλία που φιλοξενεί παράνομες τουρκικές στρατιωτικές βάσεις, εκτός δυτικού ελέγχου.

Ελληνοτουρκική ρήξη: Αποσταθεροποίηση του ΝΑΤΟ

Την ίδια στιγμή, οι απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και η συνεχιζόμενη 50ετής κατοχή της βόρειας Κύπρου, εδάφους μέλους της ΕΕ, αποτελούν βασικά στοιχεία του αναθεωρητικού δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» που στοχεύει στην τουρκική ναυτική και αεροπορική κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια ανεξέλεγκτη τουρκική απειλή κατά της Ελλάδας διακινδυνεύει άνευ προηγουμένου κρίση μεταξύ δύο συμμάχων εντός του ΝΑΤΟ, αποσταθεροποιώντας τη συμμαχία.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την επικίνδυνη τακτική «σαλαμοποίησης». Μικρές σταδιακές παραβιάσεις των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, που ναι μεν μεμονωμένα είναι μικρές, αλλά συνολικά ισοδυναμούν με στρατηγικής κλίμακας αλλαγή και περιφερειακή αστάθεια.

Η Τουρκία εκτός του ότι εκμεταλλεύεται ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ, επωφελείται και από την ΕΕ, η οποία την ενέταξε στο πρόγραμμα εξοπλισμών ύψους 150 δις. ευρώ, δίνοντάς της τη δυνατότητα να μπει στις δομές της ευρωπαϊκής ασφάλειας, παρά τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος των Κούρδων από την Άγκυρα, την κατοχή της Κύπρου και τις σαφείς απειλές κατά της Ελλάδας.

Με ελληνική εμπλοκή;

Η απουσία συνέπειας στις πολιτικές των ΗΠΑ και της ΕΕ, δημιουργούν την ανάγκη μιας στρατηγικής απάντησης εκ μέρους του Ισραήλ. Η στρατιωτική ενίσχυση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία παρέχει μια πρόσθετη πλατφόρμα για την προβολή απειλών κατά του Ισραήλ. Μια πρόσφατη αξιολόγηση της Επιτροπής «Nagel» (The Nagel Commission) για την ισραηλινή κυβέρνηση, για το 2025, ανέφερε ότι η απειλή της Τουρκίας μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και την ιρανική.

Το Ισραήλ έχει ενισχύσει τις στρατηγικές συμμαχίες με την Ελλάδα και την Κύπρο, διεξάγοντας τακτικά στρατιωτικές ασκήσεις. Ταυτόχρονα, ενισχύει τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, κ.α.. Πάντως, αν και δεν επιδιώκει άμεση αντιπαράθεση με την Τουρκία, επιβάλλεται να διασφαλίσει ότι οι επιχειρησιακές δυνατότητές του για ενδεχόμενη επίθεση στην Τουρκία θα είναι πλήρεις, αξιόπιστες και συντονισμένες με τους περιφερειακούς συμμάχους.

Επιπλέον, το Ισραήλ πρέπει να αντιταχθεί σθεναρά σε οποιαδήποτε συμφωνία με τις ΗΠΑ, η οποία θα επαναφέρει την Τουρκία στο πρόγραμμα των αεροσκαφών «F-35», με αντάλλαγμα παραχωρήσεις στη Συρία. Σε οποιεσδήποτε μελλοντικές συνομιλίες με τη Συρία, το Ισραήλ πρέπει σαφώς να απαιτήσει τον περιορισμό της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στη βόρεια Συρία.

Να σημειωθεί ότι, εν μέσω αυξανόμενου πληθωρισμού στην Τουρκία, πολιτικών συλλήψεων και μαζικών διαμαρτυριών, ο Ερντογάν μπορεί να κλιμακώσει τις εξωτερικές απειλές, όπως κάνουν συχνά οι αυταρχικοί ηγέτες, για να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από την εσωτερική αναταραχή.

Σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, οι αντιδράσεις στις ενέργειες της Τουρκίας παραμένουν επικίνδυνα αναποτελεσματικές και ασυνεπείς. Οι ΗΠΑ θεωρούν την Τουρκία ως απαραίτητο εταίρο έναντι της Μόσχας, ενώ η Ευρώπη ταλαντεύεται μεταξύ κριτικής και συνεργασίας, ενθαρρύνοντας περαιτέρω την Τουρκία. Αυτή η ασυνεπής δυτική πολιτική υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αποφασιστική δράση, πριν οι φιλοδοξίες της Άγκυρας γίνουν μη αναστρέψιμες, ενδεχομένως επισκιάζοντας ακόμη και την απειλή του Ιράν».

neostrategy.gr

Jerusalem Post