Ήταν μια από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες εξαφάνισης που συγκλόνισαν το πανελλήνιο, με πρωταγωνιστές ανήλικα παιδιά. Η υπόθεση του 11χρονου Άλεξ Μεσχισβίλι ο οποίος το μουντό απόγευμα της 3ης Φεβρουαρίου του 2006 εξαφανίστηκε από την περιοχή της Βέροιας, μπήκε για πάντα στο αρχείο. Η πολύκροτη υπόθεση η οποία είχε γίνει πρώτο θέμα τηλεοπτικών εκπομπών και δελτίων ειδήσεων την περίοδο εκείνη ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2006, όταν η μητέρα του Άλεξ, Νατέλα Ιτσουαϊτζε, δήλωσε την εξαφάνισή του στην αστυνομία μετά από ώρες αναζήτησης από την ίδια.

Ο μαθητής Άλεξ Μεσχισβίλι, 11 χρονών από τη Γεωργία, που ζούσε με τη μητέρα του και τον πατριό του στη Βέροια, εξαφανίστηκε το απόγευμα της Παρασκευής 3 Φεβρουαρίου 2006 από την περιοχή Ελιάς- Ανοίξεως Βέροιας.Εκεί τον είδαν για τελευταία φορά φίλοι και συμμαθητές. Έφυγε από την προπόνηση του μπάσκετ στο κλειστό γυμναστήριο της Ελιάς και προορισμός του ήταν το πρακτορείο ΟΠΑΠ του πατριού του.Στη συνέχεια, θα πήγαινε στο μάθημα ζωγραφικής στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, ο μικρός Άλεξ δεχόταν bullying από συμμαθητές του που έφταναν πολλές φορές και στον ξυλοδαρμό του.

Σαράντα μέρες μετά την εξαφάνιση του 11χρονου η Αγγελική Νικολούλη σε έρευνά της στη Βέροια, μέσα από την εκπομπή της, εδραίωσε με μαρτυρίες την δράση μιας παρέας αδίστακτων ανηλίκων εναντίον άλλων αδύναμων. Εντόπισε τον ένα από τους πέντε «σκληρούς» μαθητές και κατάλαβε από το διάλογο που είχαν, ότι τα παιδιά ευθύνονται για την εξαφάνιση του άτυχου Άλεξ. Ενημέρωσε αμέσως την Ασφάλεια της πόλης, αλλά η εκδοχή της δημοσιογράφου θεωρήθηκε από τον τότε διοικητή ακραία, με αποτέλεσμα να μην διερευνηθεί και να χαθεί πολύτιμος χρόνος σε λάθος έρευνες.

Την ομάδα της «σκληρής παρέας» αποτελούσαν δύο Ελληνόπουλα αδέρφια, ένας Αλβανός, ένας Βορειοηπειρώτης και ένας Ρουμάνος. Οι ηλικίες τους τότε, από 11 έως 13 ετών. Τα πέντε παιδιά αργότερα ομολόγησαν το θανάσιμο τραυματισμό του μαθητή. Στη συνέχεια, τα τρία από τα πέντε παιδιά ανακάλεσαν τις καταθέσεις τους και ισχυρίστηκαν ότι είπαν ψέματα στις Αρχές. Όπως αποκάλυψε ο Βορειοηπειρώτης, ο Άλεξ τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από ένα τσακωμό με την παρέα στο κέντρο της πόλης κοντά στο Δημαρχείο. Τα παιδιά που προσπάθησαν να καλύψουν το έγκλημα, μετέφεραν τον Άλεξ σε ένα ακατοίκητο σπίτι και τον άφησαν αβοήθητο να πεθάνει. Δύο μέρες μετά έβαλαν το νεκρό παιδί σε ένα καρότσι, το κάλυψαν και το μετέφεραν στο ποτάμι της Μπαρμπούτας όπου και τον άφησαν, όπως είχαν ισχυριστεί τότε.

Τα παιδιά κρίθηκαν ένοχα από το Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με το νόμο περί ανηλίκων, τους επιβλήθηκαν αναμορφωτικά μέτρα.
Το αδίκημα που τους βάραινε ήταν το κακούργημα της μη σκοπούμενης, θανατηφόρου σωματικής βλάβης και η περιύβριση νεκρού.

Το 2011 ο παππούς των δύο Ελληνόπουλων της «σκληρής» παρέας που γνώριζε τότε τι είχε συμβεί, καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε φυλάκιση 4 ετών και 6 μηνών, για υπόθαλψη εγκληματία κατά συρροή και για ψευδορκία μάρτυρα κατ’ εξακολούθηση. Οι γονείς των μελών της σκληρής παρέας καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης δώδεκα μηνών με αναστολή αφού κρίθηκαν ένοχοι από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης για το αδίκημα της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκων. Μόνο η μητέρα του Ρουμάνου αθωώθηκε γιατί είχε ζητήσει τη βοήθεια των Αρχών για την παραβατικότητα του γιου της.

Τον Ιανουάριο του 2014, το Πολυμελές Πρωτοδικείο της Βέροιας επιδίκασε στη μητέρα του Άλεξ Μεσχισβίλι , Νατέλα Ιτσουαϊτζε το χρηματικό ποσό των 150.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστη από τον χαμό του μονάκριβου γιου της.

Καταδίκασε συνολικά τους 11 από τους 13 εναγόμενους, γονείς και κηδεμόνες των πέντε ανηλίκων που κρίθηκαν ένοχοι για τον θάνατο του 11χρονου Άλεξ στις 3 Φεβρουαρίου του 2006, οι οποίοι κλήθηκαν να καταβάλλουν το συγκεκριμένο ποσό.

Ωστόσο απέρριψε την αγωγή για τη μητέρα του Ρουμάνου και για έναν από τους τρεις αδελφούς αναφέροντας ότι δεν έχουν αντικειμενική ευθύνη.

Οι εμπλεκόμενοι σε αυτό το έγκλημα ανήλικοι και ενήλικες, δεν αποκάλυψαν που εξαφάνισαν τη σορό του άτυχου παιδιού.

Σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά κατά τη διάρκεια της πολύκροτης υπόθεσης, ο μικρός, Γεωργιανής καταγωγής, Αλεξ δεχόταν άγριο μπούλινγκ από τους συμμαθητές του ώσπου στις 3 Φεβρουαρίου του 2006 πάνω σε κάποια συνηθισμένη παρενόχληση ο μικρός σπρώχτηκε έπεσε χτύπησε και σκοτώθηκε.

Οι συγγενείς των παιδιών που συμμετείχαν στο έγκλημα φρόντισαν να εξαφανίσουν το σώμα του μικρού και να απλώσουν ένα πέπλο σιωπής πάνω απ την πόλη.

Πάρα το γεγονός ότι τα παιδιά ομολογησαν την πράξη τους, εφόσον δεν βρέθηκε το σώμα του μικρού δεν μπορούσαν να απαγγελθούν κατηγορίες, έτσι το έγκλημα παρέμεινε ατιμώρητο για πάνω απο μια πενταετία, όταν και χάρη στην επιμονή της μητέρας του παιδιού συγγενείς και δράστες οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη όπου υπήρξαν κάποιες καταδίκες αντιστρόφως ανάλογες όμως της βαρύτητας του εγκλήματος.