Ακάλυπτη η Ελλάδα από «συμμάχους» – «ευρω-άμυνα»

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι αν η Τουρκία θα ενταχθεί στο «μικρό» πρόγραμμα αμυντικών κονδυλίων της ΕΕ, SAFE (150 δισ), ή στο «μεγάλο», ReArm Europe (650 δισ.). Το μείζον θέμα είναι, εάν οι Ευρωπαίοι θα «αδειάσουν» την Ελλάδα – και την Κύπρο – βάζοντας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την Τουρκία στην αμυντική αρχιτεκτονική που ευαγγελίζεται η Ευρώπη ότι θα φτιάξει, και κατ΄επέκταση στα αμυντικά κονδύλια.

Κι’ αυτά, ανεξαρτήτως εάν η Τουρκία, προκειμένου να ενταχθεί στις ευρω-αμυντικές δομές, θα πάρει πίσω το casus belli («αιτία πολέμου», εφόσον η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της, κ.λ.π.). Καλοδεχούμενη, αναμφισβήτητα, η άρση του casus belli, αλλά δεν αρκεί. Οι κίνδυνοι από ενδεχόμενη ένταξή της είναι μεγάλοι και χωρίς επιστροφή. Ουσιαστικά, από τη στιγμή που η Τουρκία αποτελέσει τμήμα της ευρωπαϊκής στρατιωτικής αρχιτεκτονικής, η Ελλάδα παύει να είναι τα «εξωτερικά σύνορα» της ΕΕ.

Πολύ περισσότερο, όπως και στην περίπτωση του ΝΑΤΟ, όπου και οι δύο χώρες είναι μέλη του, έτσι και στο ενδεχόμενο ένταξης της Τουρκίας στην «ευρω-άμυνα», θα επαναληφθεί το ίδιο … παραμύθι. Οπως, με υπαιτιότητα των εκάστοτε ηγεσιών του ΝΑΤΟ, το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ (σε περίπτωση απειλής κράτους – μέλους, σπεύδουν τα υπόλοιπα σε βοήθειά του) είναι εδώ και πολλές δεκαετίες δώρον – άδωρον για την Ελλάδα που απειλείται από την γείτονα, το ίδιο ακριβώς θα συμβεί με την Τουρκία εντός των αμυντικών ευρω-δομών. Θα επικαλείται η Ελλάδα την ευρωπαϊκή «αλληλεγγύη», και οι «σύμμαχοι» θα σφυρίζουν αδιάφορα.

Ως εκ τούτου δεν μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να βάζει το πήχη «ικανοποίησης» στο ύψος του casus belli, αφήνοντας να εννοηθεί ότι, εάν το πάρει, θα δώσει σε αντάλλαγμα την έγκρισή της για την είσοδο της Τουρκίας στην – υπό διαμόρφωση, όποτε και εάν γίνει – ευρω-άμυνα.

Πυκνώνουν τα σύννεφα

Τις ανησυχίες αυτές επέτεινε η δημοσιοποίηση, προ ημερών, του «Οδικού Χάρτη» της Κομισιόν για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης («Αμυντική Ετοιμότητα ως το 2030»), όπου, στο όνομα της αντιμετώπισης της «ρωσικής απειλής», για όλους έχει προβλέψεις, εκτός από την Ελλάδα, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Οι ανησυχίες αυξάνονται, δεδομένης της κινητικότητας που παρατηρείται για μια made in USA «διευθέτηση» στην εγγύς γειτονιά της χώρας μας, μέσω της δημιουργίας ενός σχήματος με τη συμμετοχή των Ελλάδας, Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης.

Να σημειωθεί πως το κείμενο της «Αμυντικής Ετοιμότητας ως το 2030» κάνει λόγο για απειλή της ΕΕ από «αυταρχικά» καθεστώτα, δείχνοντας τη Ρωσία και την Κίνα, ενώ ούτε κατά διάνοια γίνεται η παραμικρή αναφορά στην επιθετικότητα της Τουρκίας έναντι των κρατών μελών της ΕΕ, Ελλάδας και Κύπρου.

Η Κομισιόν αναφέρει πως στόχος του Οδικού Χάρτη είναι να γίνει η ΕΕ πιο ανεξάρτητη σε έναν πολύ πιο επικίνδυνο κόσμο. «Τα αυταρχικά κράτη επιδιώκουν ολοένα περισσότερο να παρέμβουν στις κοινωνίες και τις οικονομίες μας», αναφέρει. Και προσθέτει: «Παραδοσιακοί σύμμαχοι και εταίροι αναπροσανατολίζονται προς άλλες περιοχές του κόσμου… Η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για τα πεδία των μαχών του αύριο».

Κοντολογίς, στο όνομα της συμμετοχής της Τουρκίας σε ευρωπαϊκά στρατιωτικά σχήματα σε βάρος της Ρωσίας, και προκειμένου να μην «αναπροσανατολιστεί» και αυτή προς Ανατολάς, η ΕΕ αδιαφορεί πλήρως για τις φιλοδοξίες της Τουρκίας να επιβάλλει την ηγεμονία της στην ευρύτερη περιοχή μας, δια της πυγμής.

Σύμφωνα με το Politico, στον Οδικό Χάρτη γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν οι ανησυχίες χωρών της Νότιας Ευρώπης, όπως η Ιταλία και η Ισπανία. «Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί τις απειλές που προέρχονται από άλλα μέρη του κόσμου», συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, αναφέρεται. Πουθενά, όμως, δεν καταγράφονται οι ελληνικές ανησυχίες.

«Σύμμαχοι» στο πλευρό της Αγκυρας

Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων «συμμάχων» στηρίζει την Τουρκία στην ένταξή της στις ευρω-δομές άμυνας. Οι Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία, Σουηδία, Φινλανδία και το σύνολο των Βαλτικών χωρών, θεωρούνται οι πιο ένθερμες. Να σημειωθεί πως πρόσφατα στην Εσθονία και τη Φινλανδία βρέθηκε ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, αλλά ούτε μια κουβέντα δεν ακούστηκε να πει για την στήριξη που επιδεικνύουν προς την Αγκυρα. Χώρα που έχει εισβάλλει και κατέχει εδάφη ανεξάρτητου κράτους, μέλους της ΕΕ, στην Κύπρο.

Προς το παρόν η μοναδική που «συμπαρίσταται» στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι η Γαλλία. Πρακτικά, οι πιο πολλές χώρες της Ε.Ε. στηρίζουν τη συνεργασία με την Τουρκία. Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, Millyet, πρόσφατα, «στη συνεδρίαση της COREPER (Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων) για την Τουρκία, η προεδρία της ΕΕ (Δανία), μαζί με χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία, η Κροατία, η Φινλανδία και η Ουγγαρία, ζήτησαν την ενίσχυση του Διαλόγου Υψηλού Επιπέδου και της συνεργασίας με την Άγκυρα στους τομείς της άμυνας-ασφάλειας, της ενέργειας και των μεταφορών».

Κατά την ίδια εφημερίδα, «στις 4 Νοεμβρίου η Κομισιόν θα δημοσιεύσει τις ετήσιες «εκθέσεις προόδου» των υποψήφιων χωρών για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Η η Τουρκία αναμένεται να επισημανθεί ως «υποψήφια χώρα στρατηγικής σημασίας για την ΕΕ». Ωστόσο, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, η έκθεση θα περιλαμβάνει τις ανησυχίες της ΕΕ σχετικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, τις σχέσεις καλής γειτονίας και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης».

Γερμανική διπροσωπία

Τις προηγούμενες ημέρες βρέθηκε στην Τουρκία ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γιόχαν Βάντεφουλ. Ο ίδιος ετάχθη αναφανδόν υπέρ της πώλησης μαχητικών αεροσκαφών, Eurofighter, στην γείτονα. Υποκριτικά, δε, είπε πως «αυτά θα χρησιμοποιηθούν για την άμυνα της Συμμαχίας (σ.σ. ΝΑΤΟ) και η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται σε αυτή τη Συμμαχία». Οι «σύμμαχοι», ως συνήθως, προσποιούνται ότι δεν ξέρουν τίποτα για το τι συμβαίνει στο Αιγαίο.

Με τα Eurofighter, τα ίδια κάνουν και οι Βρετανοί «σύμμαχοι», τους οποίος επισκέπτεται κάθε τρεις και λίγο ο υπουργός Αμυνας, Νίκος Δενδιας, ο οποίος όμως δεν έχει ακουστεί ποτέ να τους επικρίνει γι’ αυτό.

Ο Γ. Βάντεφουλ είπε πως η πώληση των Eurofighter ίσως ολοκληρωθεί εντός του 2025, δεδομένου ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν προχωρήσει. «Eμείς αναγνωρίζουμε την Τουρκία ως ένα αξιόπιστο μέλος του ΝΑΤΟ. Θέλουμε να ενισχύσουμε την κοινή μας συμμαχία. Και είναι απολύτως φυσιολογική η πώληση των Eurofighter. Θα χρησιμοποιηθούν για την άμυνα της Συμμαχίας και η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν. Για αυτό και η Γερμανία δίνει μεγάλη σημασία στο να συνεχίσει μια στενή αμυντική συνεργασία με την Τουρκία. Εμείς βλέπουμε θετικά την πώληση των μαχητικών Eurofighter».

Οσον αφορά την ένταξη της Τουρκίας στις ευρω-δομές άμυνας, υπερθεμάτισε. «Η Τουρκία είναι ένας αξιόπιστος και σημαντικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ, γι’ αυτό είναι φυσικό οι αμυντικές βιομηχανίες μας να συνεργάζονται στενά. Με ποιον άλλο θα συνεργαστούμε αν όχι με τους εταίρους του ΝΑΤΟ;». Και πρόσθεσε: «Από την οπτική γωνία της Γερμανίας, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός εδώ. Αντίθετα, θέλουμε να συνεργαστούμε με την Τουρκία σε όλους τους τομείς».

Αφού επίσης ανέφερε ότι το Βερολίνο «επιθυμεί την ένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα SAFE», ως φύλο συκής της ευρωπαϊκής … «αλληλεγγύης», έσπευσε να πει πως «γι’ αυτό χρειάζονται κάποια βήματα. Θεωρώ πως η Τουρκία έχει στραφεί προς την Ευρώπη, θα πρέπει όμως να κάνει κάποια πράγματα. Θεωρούμε σημαντικό η Τουρκία να αποδεχθεί τις αξίες της ΕΕ. Το παρακολουθούμε με προσοχή. Για την ΕΕ έχουν μεγάλη σημασία οι αξίες όπως το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, η ελευθερία του Τύπου, η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αυτά θα πρέπει να εξεταστούν. Να μιλήσουμε και να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον. Κι όταν επιλυθούν και κάποια προβλήματα στην περιοχή, τότε θα προχωρήσουμε στην επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με την Ευρώπη».

Φιντάν: Με Μητσοτάκη … μπορούμε!

Την ώρα, λοιπόν, που ο Γερμανός «σύμμαχος» της Αγκυρας λέγει ότι πρέπει να «επιλυθούν και κάποια προβλήματα στην περιοχή» για να προχωρήσει η σχέση ΕΕ – Τουρκίας, να’ σου και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, να λέγει την επόμενη ημέρα, σε συνέντευξή του στον τουρκικό τηλεοπτικό σταθμό ULKE TV, ότι μπορεί να λυθεί το πρόβλημα του Αιγαίου όσο είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κυβέρνηση (!).

«Eγώ δεν αποδέχομαι τα 12 μίλια, εσύ δεν αποδέχεσαι τα 6 μίλια, αυτά μπορούν να συζητηθούν… σε ορισμένα σημεία… αυτά συζητήθηκαν με τις διερευνητικές επαφές, προχώρησαν σε κάποια σημεία. Το πρόβλημα στο Αιγαίο δεν είναι πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί να επιλυθεί. Όλοι φοβούνται το εξής: Αν λύσω το τάδε πρόβλημα, θα έχει πολιτικό κόστος; Αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα. Ελπίζουμε ότι, όσο ο κ. Μητσοτάκης είναι στην εξουσία, θα έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε αυτό».

Μόνο τυχαία δεν είναι η συγκυρία που έκανε αυτή τη δήλωση ο Φιντάν. Ούτε ήταν στα … κουτουρού. Είτε θέλει να τρολάρει τον Μητσοτάκη, επιχαίροντας για την εσωτερική πολιτική αστάθεια στη χώρα, είτε επειδή κυριολεκτεί.

Ο ίδιος πρόσθεσε πως «τη Δευτέρα (σ.σ. σήμερα) θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ στο Λουξεμβούργο. Είμαστε προσκεκλημένοι. Ο Έλληνας συνάδελφός μου (σ.σ. Γ. Γεραπετρίτης) ζήτησε να πραγματοποιήσουμε μια συνάντηση εκεί. Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι οι Έλληνες συνάδελφοί μας, συνομιλητές μας, είναι πολύ ικανοποιημένοι με αυτό το θέμα (σ.σ. ένταξη της Τουρκίας στην «ευρω-άμυνα»). Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας υπερηφανεύεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο για το πώς δεν θα δεχτούν την Τουρκία στο πρόγραμμα SAFE για να υπερασπιστεί τον εαυτό του είναι ένα θέμα που πρέπει να διδάσκεται. Το σύστημα ασφάλειας της Ευρώπης, έχει καταληφθεί από μία ή δύο χώρες, όπως η Ελλάδα. Αυτές οι χώρες δεν έχουν καμία σχέση με την ασφάλεια της Ευρώπης».

Ιδού, λοιπόν, ποια είναι η πραγματική αντίληψη – στόχος της Τουρκίας, την οποία προωθεί από κοινού με «συμμάχους» της εντός της ΕΕ. Οτι η ίδια έχει άμεση σχέση με την ασφάλεια της Ευρώπης, αλλά όχι η Ελλάδα και η Κύπρος. Είναι προφανές ότι εάν περάσει μια τέτοια γραμμή στην ΕΕ, θα είναι ένας επικίνδυνος δρόμος χωρίς επιστροφή. Οχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την ίδια την ΕΕ.

Από τη μεριά του, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι ο Γ. Γεραπετρίτης, στο Λουξεμβούργο, «θα έχει διμερείς συναντήσεις με τους ομολόγους του της Αρμενίας, της Ουκρανίας και της Τουρκίας». Παράλληλα, αναφερόμενος στις δηλώσεις Φιντάν είπε: «Η Ελλάδα ασκεί ενεργητική και συνεπή εξωτερική πολιτική που στηρίζεται στις οικουμενικές αξίες του διεθνούς δικαίου και δεν ετεροκαθορίζεται. Από τις αρχές αυτές δεν πρόκειται να αποστεί και όποιος ενοχλείται οφείλει να το αποδεχθεί, διότι υποδείξεις και μομφές δεν είναι αποδεκτές. Η Ελλάδα επιδιώκει εμπράκτως την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας, εντούτοις σε θέματα εθνικού συμφέροντος, δεν μπορεί να υπάρξει καμία συζήτηση».

ΝΑΤΟϊκό καπέλο

Εξίσου ανησυχητικό είναι ότι οι συντάκτες του κειμένου της «Αμυντικής Ετοιμότητας ως το 2030» τονίζουν πως οι όποιοι ευρωπαϊκοί σχεδιασμοί πρέπει να είναι απολύτως ενσωματωμένοι στους σχεδιασμούς και το δόγμα του ΝΑΤΟ. Οπως επίσης ότι τα οπλικά συστήματα που θα διαθέτουν οι χώρες – μέλη της ΕΕ, καθώς και αυτά που, σύμφωνα με το κείμενο, πρέπει να προμηθευτούν στη βάση των «κοινών αγορών», θα είναι συμβατά με τα συστήματα του ΝΑΤΟ και ουσιαστικά ενταγμένα στο ΝΑΤΟϊκό περιβάλλον.

Μεταξύ των άλλων, στο κείμενο της Κομισιόν αναφέρεται:

-«Σε όλους τους τομείς του Οδικού Χάρτη, η συνεργασία ΕΕ – ΝΑΤΟ είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς η διατλαντική συμμαχία παραμένει απαραίτητος πυλώνας της ασφάλειας της ΕΕ. Θα διασφαλίσει τη μέγιστη συνοχή και αμοιβαία ενίσχυση, αποφεύγοντας παράλληλα περιττές επικαλύψεις».

-Προτείνεται «η δημιουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής άμυνας συνόρων με συστήματα επιτήρησης πολλαπλών ρόλων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών και anti-drone συστημάτων, ηλεκτρονικού πολέμου, οπλικών συστημάτων υψηλής ακριβείας και άμεσος επιχειρησιακός συντονισμός. Όλα αυτά σε στενή συνεργασία με το ΝΑΤΟ και συμπληρωματικά με τα περιφερειακά σχέδιά του».

Η Κομισιόν κάνει λόγο για ένα «τείχος αντιμετώπισης drones» (drone wall) που, μέχρι το 2027, θα καλύπτει το σύνολο των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ. Ως γνωστόν, και στο κομμάτι αυτό, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, καθώς και άλλα κράτη – μέλη του Οργανισμού, προμοτάρουν την Τουρκία ως τη χώρα, η οποία μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση και των αποτρεπτικών δυνατοτήτων της Συμμαχίας, λόγω της σημαντικής εμπειρίας της στον τομέα των μη επανδρωμένων συστημάτων.

Οι σχεδιασμοί ΝΑΤΟ και ΕΕ για ένταξη της Τουρκίας στα γιγαντιαία σχέδια ανάπτυξης δικτύων drones και anti-drones, δεν αποκλείεται να οδηγήσουν τις χώρες – μέλη ΕΕ και ΝΑΤΟ – και την Ελλάδα – να αγοράζουν τέτοια οπλικά συστήματα, τμήματα των οποίων θα έχουν μερικά (στην καλύτερη περίπτωση) τουρκικά κομμάτια. Ως γνωστόν, ήδη κράτη – μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ αγοράζουν τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενώ μεγάλες τουρκικές πολεμικές βιομηχανίες έχουν «παντρευτεί» με ιταλικούς κολοσσούς αεροναυπηγικής.

Επιπλέον, στην περίπτωση που η Τουρκία, η οποία είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ, ενταχθεί και στην αρχιτεκτονική της «ευρω-άμυνας», θα έχει τη δυνατότητα – ως έναν μεγάλο βαθμό – να «παρακολουθεί» ευκολότερα τα ελληνικά οπλικά συστήματα. Ερώτημα είναι, επίσης, εάν από τα χρήματα που δίδει η ΕΕ για τον επανεξοπλισμό της θα πληρωθεί – έστω μέρος – για τα ισραηλινά συστήματα αεράμυνας και anti-drone που προμηθεύεται η Ελλάδα, ή για τις γαλλικές φρεγάτες (ενδεχομένως μια με δάνειο από το SAFE) ή τα αμερικανικά αεροσκάφη 5ης γενιάς.

Η Ευρώπη … πάει πόλεμο

Με τον Οδικό Χάρτη για την «Αμυντική Ετοιμότητα ως το 2030», η Κομισιόν υποστηρίζει ότι έχει ως στόχο να προετοιμαστεί η Ευρώπη «για τα πεδία των μαχών του αύριο». Σύμφωνα με το σχέδιο, οι χώρες της ΕΕ έχουν πέντε χρόνια για να προετοιμαστούν για πόλεμο.

«Μέχρι το 2030, η Ευρώπη θα πρέπει να είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αποτρέψει τους αντιπάλους της και να απαντήσει σε οποιαδήποτε επιθετικότητα», αναφέρει, ενώ σημειώνει ότι «η Ρωσία, στρατιωτικά, θα αποτελεί μόνιμη απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια στο άμεσο μέλλον».

Σύμφωνα με τον Οδικού Χάρτη, για να είναι έτοιμη η ΕΕ έως το 2030, η υλοποίηση στους τομείς προτεραιότητας θα πρέπει να ξεκινήσει το πρώτο εξάμηνο του 2026. Μέχρι το τέλος του 2028, θα πρέπει να έχουν γίνει οι απαραίτητοι σχεδιασμοί, οι συμβάσεις και η χρηματοδότηση.

«Ευρω-άμυνα» στα λόγια

Σύμφωνα με τους Times της Βρετανίας (βασικό μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά εκτός ΕΕ), τελευταία προέκυψαν εντάσεις μεταξύ στρατιωτικών παραγόντων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ειδικότερα, στο ΝΑΤΟ διατύπωναν ανησυχίες, σύμφωνα με τις οποίες οι Βρυξέλλες, αντί να διασφαλίζουν την ενσωμάτωση των ευρωπαϊκών σχεδίων με το ΝΑΤΟ, προωθούσαν τη δημιουργία μιας παράλληλης αμυντικής δομής. Κάτι που θα περιέπλεκε τη λήψη αποφάσεων εντός της Συμμαχίας και τους στρατιωτικούς σχεδιασμούς.

Ομως, μετά από μια σειρά συναντήσεων του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Μ. Ρούτε, και εκπροσώπων της ΕΕ, τις τελευταίες έξι εβδομάδες, το ΝΑΤΟ πήρε το πάνω χέρι, ενώ η ΕΕ ανέλαβε την οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής, των προμηθειών και της χρηματοδότησης που είναι απαραίτητες για την επίτευξη κοινών αμυντικών στόχων.

«Είμαι ικανοποιημένος με αυτό που κάνει η ΕΕ και αυτοί είναι ικανοποιημένοι με τη δουλειά που κάνουμε εμείς. Όλα προχωρούν βάσει συντονισμού και είμαστε σε πολύ στενή επαφή», δήλωσε ο Ρούτε μετά τη συνάντηση με τους υπουργούς Άμυνας της ΕΕ.

Κοινές εξοπλιστικές προμήθειες

Στο κείμενο «Αμυντική Ετοιμότητα ως το 2030» αναφέρεται ότι, «ενώ οι χώρες της ΕΕ αυξάνουν ραγδαία τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους, ένα σημαντικό μέρος αυτών των δαπανών «παραμένει κυρίως σε εθνικό επίπεδο, οδηγώντας σε κατακερματισμό, αύξηση του κόστους και απουσία διαλειτουργικότητας».

Παράλληλα, η Κομισιόν ζητάει από τις χώρες – μέλη να προβαίνουν σε κοινές αγορές όπλων. Βάζει ως στόχο, τουλάχιστον το 40% των εξοπλιστικών αγορών να γίνονται βάσει κοινών συμβάσεων έως το τέλος του 2027. Σήμερα είναι λιγότερο από το ένα πέμπτο. Θέτει επίσης τους εξής στόχους: Εως το 2028, τουλάχιστον το 55% των αγορών όπλων θα πρέπει να προέρχεται από εταιρείες της ΕΕ και της Ουκρανίας και έως το 2030, τουλάχιστον το 60%.

Αναφέρεται, επίσης, ότι «οι χώρες – μέλη είναι και θα συνεχίσουν να είναι κυρίαρχες στα θέματα της εθνικής άμυνας». Μια διατύπωση, πάντως, που δεν καλύπτει ορισμένα κράτη – μέλη, επισημαίνει η Politico, τα οποία εμφανίζονται να είναι δυσαρεστημένα με τον αυξημένο ρόλο της ΕΕ στην άμυνα, έναν τομέα που παραδοσιακά είναι αρμοδιότητα των εθνικών κυβερνήσεων. Αραγε, η Αθήνα ποια στάση κρατάει έναντι των «υποχρεωτικών κοινών προμηθειών»; Θα ψηφίσει υπέρ αυτού του σημείου;

Ουκρανία: Η «ασπίδα» της ΕΕ

Οπως περιγράφεται στο κείμενο της Κομισιόν, για την Ουκρανία στόχος είναι να εξοπλιστεί τόσο καλά και να υποστηρίζεται, ούτως ώστε να μετατραπεί σε «ατσάλινο σκαντζόχοιρο» ικανός να αποτρέψει τη Ρωσία.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η Ουκρανία «παραμένει η πρώτη γραμμή άμυνας της Ευρώπης και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αρχιτεκτονικής άμυνας και ασφάλειας της Ευρώπης, και η ΕΕ θα συνεχίσει να υποστηρίζει και να εντείνει τη συνεργασία με τη χώρα».

Εννέα στόχοι

Βασικός στόχος του «Οδικού Χάρτη» είναι να καλύψει τα κενά της ΕΕ σε εννέα τομείς: Αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα, λογιστική υποστήριξη, στρατιωτική κινητικότητα, συστήματα πυροβολικού, τεχνητή νοημοσύνη και κυβερνοασφάλεια, πύραυλοι και πυρομαχικά, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και antidrone συστήματα, χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις.

Θέτει επίσης άμεσο χρονοδιαγράμματα για την υλοποίηση τριών βασικών στόχων:

–Στην «Ανατολική Πτέρυγα» πρέπει να ενταχθούν συστήματα επίγειας και αντιαεροπορικής και antidrone άμυνας. Να δημιουργηθεί ένα «Ευρωπαϊκό Τείχος Αντιμετώπισης Drone» (drone wall) για την καλύτερη προστασία των ανατολικών χωρών.

Στην «Ανατολική Πτέρυγα Επιτήρησης» (Eastern Flank Watch) θα ενσωματωθούν τα συστήματα αεράμυνας και αντι-drone, ένα σύνολο συστημάτων επίγειας άμυνας και θαλάσσιας ασφάλειας στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα, συστήματα για αυξημένη εποπτεία της κατάστασης, όπως επίσης και για την εσωτερική ασφάλεια και διαχείριση των συνόρων.

Να σημειωθεί πως για τη Μαύρη Θάλασσα υπάρχουν ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί με την άμεση εμπλοκή της Τουρκίας.

–«Ευρωπαϊκή Αεροπορική Ασπίδα». Δημιουργία ενός πολυεπίπεδου συστήματος αεράμυνας.

–«Διαστημική Ασπίδα». Σύμφωνα με τους Times, η ΕΕ μαζί με το ΝΑΤΟ αναπτύσσουν ένα σύστημα προστασίας και έγκαιρης προειδοποίησης δορυφόρων για την αντιμετώπιση απειλών. Πρόκειται για την «ασπίδα διαστημικής άμυνας» που θα προστατεύει τους δορυφόρους (στρατιωτικούς και πολιτικούς) από πιθανές επιθέσεις της Ρωσίας ή της Κίνας, σε αντιπαραθέσεις μαζί τους στο μέλλον».

Επιπλέον, η Κομισιόν θέλει να καταρτίσει και έναν Οδικό Χάρτη για τη βιομηχανία. Κάτι που θεωρεί απαραίτητο για να αντιμετωπιστούν κενά και ενδεχόμενοι κίνδυνοι στην αλυσίδα εφοδιασμού με κρίσιμες πρώτες ύλες.

Τα κονδύλια

Στο κείμενο αναφέρεται ότι η ΕΕ θα συμβάλλει με έως και 800 δισ. ευρώ για αμυντικές δαπάνες. Από το πρόγραμμα SAFE – «δάνεια έναντι όπλων» – ύψους 150 δισ. ευρώ, του προγράμματος για την αμυντική βιομηχανία ύψους 1,5 δισ. ευρώ, το οποίο ακόμα τελεί υπό διαπραγμάτευση, του Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας και του επόμενου πολυετούς προϋπολογισμού της που προγραμματίζεται να εγκριθεί το 2027 (έχουν εκφραστεί πολλές ενστάσεις από χώρες – μέλη).

neostrategy.gr