Αλαζονεία με το καλημέρα: “Πήραμε 41%, ελάτε να συναινέσετε”

Η συζήτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων στη Βουλή ήταν από τις πιο αναμενόμενες, δεν έκρυβε κανένα απρόοπτο και καμιά έκπληξη. Άλλωστε, το πολύ πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα δεν άφηνε τέτοια περιθώρια.

Ωστόσο, δεν ήταν και εντελώς αδιάφορη. Διότι επιβεβαίωσε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί του εξέλαβαν τη νίκη τους περίπου σαν λευκή επιταγή, η οποία υποχρεώνει την αντιπολίτευση να συντάσσεται με τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης. «Έχουμε περάσει σε εποχή μεγάλων αλλαγών, μακάρι να συνοδευτούν και από μεγάλες συναινέσεις», είπε.

Το «μήνυμα» αυτό, αν συνδυαστεί με τον απαξιωτικό τόνο που χρησιμοποίησε για να απαντήσει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνει ότι, παρά τις συνεχείς διαψεύσεις, η αλαζονεία είναι εδώ. Και φάνηκε «με το καλημέρα».

Το βασικό επιχείρημα του κ. Μητσοτάκη προς τον ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώθηκε σε πέντε λέξεις: «Πήραμε 41%, πήγατε στο 17%». Όχι, ο πρωθυπουργός δεν πρόσθεσε «γι’ αυτό δεν δικαιούσθε να μας κριτικάρετε». Αλλά όλη η ομιλία του διαπνεόταν από το πνεύμα «νικήσαμε, χάσατε, θα κάνουμε αυτό που θέλουμε, δεν σας μένει παρά να συναινέσετε…».

Όμως, συλλογιστική αυτή πάσχει στη βάση της:

Πρώτον, ασφαλώς η (κάθε) κυβέρνηση έχει εντολή να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, αυτό είναι το νόημα της (κάθε) εκλογικής νίκης. Ωστόσο, αυτό δε υποχρεώνει την αντιπολίτευση να γίνει κυβερνητικό παρακολούθημα, επειδή τα δύο βασικά κόμματα που την απαρτίζουν (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) πήραν μικρά ποσοστά.

Δεύτερον, το κυβερνητικό κόμμα πήρε το υψηλό 41%, αλλά αυτό δεν του δίνει το απόλυτο δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Το άλλο 59% το εκλογικού σώματος είναι απέναντί του.

Τρίτον, η εκλογική νίκη και η άνετη πλειοψηφία στη Βουλή δεν σημαίνει ότι «σβήνουν» οι αμαρτίες της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας. Οι εκλογές δεν είναι σφουγγάρι που σβήνει τα πάντα από τον πίνακα. Τα στελέχη της ΝΔ υπενθυμίζουν ακόμη τα αμαρτήματα της κυβερνητικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ 2015-2019, πώς γίνεται να αξιώνουν να ξεχαστούν τα δικά τους, που είναι και πιο πρόσφατα;

Ο κ. Μητσοτάκης υπενθύμισε τις Προγραμματικές Δηλώσεις του 2019, για να ισχυριστεί ότι «ακριβώς αυτές τις δεσμεύσεις μας υλοποιήσαμε». Φυσικά, είναι η μισή αλήθεια. Διότι, για να το πούμε με δύο παραδείγματα, το 2019 ο νυν πρωθυπουργός:

«Δεν είχε δεσμευθεί» ότι θα αφήσει το σύστημα υγείας να χειροτερέψει. Το αντίθετο. Είχε υποσχεθεί να φτιάξει «νέο ΕΣΥ». Αλλά αυτό που άφησε η πρώτη τετραετία του είναι ημιδιαλυμένα νοσοκομεία και ανθρώπους να πεθαίνουν κάθε μέρα στο δρόμο, επειδή το ΕΚΑΒ δεν μπορεί να τους μεταφέρει. Τώρα αναλαμβάνει νέα «δέσμευση» και θα δούμε πόσο θα την τηρήσει. Αλλά δεν μπορεί επ’ αυτού να ζητεί καμιά συναίνεση, διότι καμιά αντιπολίτευση δε τον εμπόδισε να τηρήσει τη «δέσμευση» του 2019.

Δεν είχε δεσμευθεί ότι θα καταρρακώσει το Κράτος Δικαίου, αφήνοντας την ΕΥΠ να παρακολουθεί αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς, στρατηγούς, δημοσιογράφους. Και το 41% δεν τα σβήνει αυτά, ούτε απαγορεύει στην αντιπολίτευση να τα υπενθυμίζει και να ρωτάει πού βρίσκεται η έρευνα.

Αλήθεια, τι απέγινε η διαβεβαίωση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ντογιάκου (ήδη συνταξιοδοτήθηκε) από τον περασμένο Δεκέμβριο ότι «η δικαιοσύνη δεν ολιγωρεί» και «οι έρευνες θα προχωρήσουν»; Άραγε ο ρέκτης υπουργός Δικαιοσύνης θα ζητήσει κάποια εξήγηση από το διάδοχό του Ντογιάκου ή κι αυτό το έχει σκεπάσει το 41%;

Στη συζήτηση των Προγραμματικών Δηλώσεων, εκτός από το επιχείρημα «πήραμε 41%, πήγατε στο 17%», που αποσκοπεί στον αφοπλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να ρυμουλκήσει το ΠΑΣΟΚ προς το είδος της αντιπολίτευσης που τον βολεύει. Δηλαδή, ο Νίκος Ανδρουλάκης καλείται κάθε φορά να συμφωνεί με βασικές πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής (το πρώτο πεδίο θα είναι η προπαγανδιστική μάχη για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, που θα φέρει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια), ώστε «να μη μοιάζει με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Έτσι, η συνολική στρατηγική Μητσοτάκη θα έχει δύο σκέλη. Με το πρώτο θα λέει στον ΣΥΡΙΖΑ «φάγατε 20 μονάδες στο κεφάλι, μη μιλάτε». Και με το δεύτερο θα απειλεί το ΠΑΣΟΚ «δώστε συναίνεση σε ό,τι κάνουμε, για να μη γίνετε ΣΥΡΙΖΑ».

Δηλαδή, με όχημα το εκλογικό αποτέλεσμα, ο κ. Μητσοτάκης επιδιώκει να «φιμώσει» και να «εκφοβίσει» την αντιπολίτευση, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, έτσι ώστε ο ίδιος και οι υπουργοί του να δρουν ανεξέλεγκτα. Είναι ο ορισμός της αλαζονείας, που φέρνει η παντοδυναμία. Είναι αυτό που ο νυν πρωθυπουργός έλεγε ότι «δεν θα επιτρέψει», αλλά ήδη εκδηλώθηκε από την αρχή της δεύτερης θητείας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απαίτηση Μητσοτάκη «να ψηφίσουν και οι 300 βουλευτές» τη νέα ρύθμιση για την ψήφο των αποδήμων. Όμως, από πού κι ως πού οι πάντες πρέπει να ψηφίζουν άνευ ετέρου μια αμφιλεγόμενη ρύθμιση, την οποία καμιά κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες δεν έφερε;

Η αίσθηση της παντοδυναμίας, που φέρνει αλαζονεία και υποτίμηση των αντιπάλων, δεν είναι καλός σύμβουλος. Στο παρελθόν το έχουν καταλάβει άλλοι εξίσου ή και πιο ισχυροί από τον νυν πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του…

ΥΓ:Ο κ. Μητσοτάκης καλό είναι να πει στους λογογράφους του ότι η χρησιμοποίηση κάθε είδους τσιτάτων δεν αναβαθμίζει σώνει και καλά τις ομιλίες του. Στην προχτεσινή ομιλία του, εκφώνησε ένα στίχο από τη «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου: «Ήρθε η ώρα, λέει. Νάμαστε έτοιμοι. Κάθε ώρα είναι η δικιά μας ώρα».

Ας κάνουν λίγο κράτει. Γιατί, έτσι που το πάνε, την άλλη φορά θα τον βάλουν να εκφωνήσει το… «σώπα όπου να’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες»! Και θα γελάσει ακόμα και το παρδαλό κατσίκι…