«Αλλάξτε τη συζήτηση»: Κυβερνητικοί αντιπερισπασμοί σε τρία μέτωπα

Όταν σε μια συζήτηση στριμώχνεσαι, ένας πολύ καλός τρόπος για να βγεις από τη δύσκολη θέση είναι να αλλάξεις το θέμα της με κάποιο άλλο που σου είναι πιο βολικό. Επειδή όμως δεν γίνεται να ανοίξεις από το πουθενά κάποιο άσχετο θέμα, στην πράξη η αλλαγή της συζήτησης σημαίνει να πιαστείς από μια δευτερεύουσα (ή τριτεύουσα) πλευρά του θέματος που συζητιέται και να το αναδείξεις σε κύριο αντικείμενό της.

Η αλλαγή πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε οι συνομιλητές να έχουν την (ψευδ)αίσθηση ότι συνεχίζουν την αρχική συζήτηση, ενώ στην πραγματικότητα το θέμα έχει αλλάξει. Ο στόχος αυτός συνήθως επιτυγχάνεται μέσω της μεγαλοποίησης και της υπερπροβολής ενός συμβάντος για να αποσπαστεί η προσοχή. Χρειάζεται ένας αντιπερισπασμός δηλαδή.

Η Σύρος και η γενοκτονία

Τα τελευταία 6 χρόνια η κυβέρνηση έχει διαπρέψει στο παιχνίδι των αντιπερισπασμών. Τώρα τη βλέπουμε να το παίζει ξανά σε τρία πεδία, με τη βοήθεια πάντοτε των «φιλικών» ΜΜΕ και του στρατού των γαλάζιων τρολ.

Το πρώτο πεδίο είναι αυτό της γενοκτονίας στη Γάζα. Ζούμε μια ζοφερή στιγμή της παγκόσμιας Ιστορίας. Το Ισραήλ εμποδίζοντας την είσοδο της ανθρωπιστική βοήθειας οδηγεί έναν ολόκληρο λαό στον λιμό. Μόνο τις τελευταίες 72 ώρες 21 παιδιά έχουν πεθάνει από την πείνα στη Λωρίδα της Γάζας. Αντιμέτωπη με αυτό το αίσχος, η διεθνής κοινότητα περιορίζεται σε ευχολόγια, όπως το κείμενο των 27 δυτικών χωρών που ζήτησαν κατάπαυση του πυρός. Η προμήθεια όπλων στον Νετανιάχου συνεχίζεται απρόσκοπτη, ενώ παραμένει ενεργή η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΕΕ και Ισραήλ. Η δε Ελλάδα αποτελεί μαζί με την Κύπρο, τη Γερμανία και την Ουγγαρία μια από τις πιο φιλοϊσραηλινές χώρες της ΕΕ. Το ερώτημα τι κάνουν η ΕΕ και τα κράτη μέλη για τη Γάζα τίθεται με τους όρου του κατεπείγοντος.

Όμως για την κυβέρνηση το θέμα δεν είναι η γενοκτονία και το τι (δεν) κάνουν η Ελλάδα και η ΕΕ για να τη σταματήσουν. Το θέμα για την κυβέρνηση είναι η ειρηνική διαμαρτυρία στη Σύρο για το ισραηλινό κρουαζιερόπλοιο Crown Iris. O Άδωνις Γεωργιάδης χαρακτήρισε τη διαμαρτυρία αδιανόητη, τραγική και προσβλητική για την Ελλάδα. Ο Παύλος Μαρινάκης το πήγε ακόμα πιο μακριά, μιλώντας για φασισμό, ρατσισμό και αντισημιτισμό, ενώ εμμέσως πλην σαφώς έθεσε θέμα ενεργοποίησης του αντιρατσιστικού νόμου ενάντια στους φιλοπαιλαιστίνιους ακτιβιστές. Οι υπουργοί έδωσαν το έναυσμα για ένα μπαράζ σχετικών αναρτήσεων και δημοσιευμάτων.

Τα ερωτήματα είναι προφανή. Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με όσα συνέβησαν στη Σύρο, είναι δυνατόν να συζητιέται η διαμαρτυρία περισσότερο από το ότι πεθαίνουν παιδιά από την πείνα στη Γάζα και η διεθνής κοινότητα δεν κάνει τίποτα για αυτό, ενώ η Ελλάδα είναι σύμμαχος με το Ισραήλ; Αν ο υπουργός χαρακτηρίζει φασιστική τη διαμαρτυρία για τη γενοκτονία, στην ίδια τη γενοκτονία τι ακριβώς επίθετο δίνει; Και τι είναι τελικά προσβλητικό για την Ελλάδα; Η διαμαρτυρία της Σύρου ή η κυβερνητική απάθεια μπροστά στην επιβαλλόμενη Πείνα στη Γάζα;

Τα σκάνδαλα και η συγκάλυψη

Τα δύο άλλα πεδία στα οποία η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι των αντιπερισπασμών είναι το έγκλημα των Τεμπών και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Στην κοινοβουλευτική συζήτηση για τα Τέμπη, ο επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης ασχολήθηκε αποκλειστικά με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Τα φώτα της δημοσιότητας κατευθύνθηκαν στις κόντρες της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας, ενώ η ίδια η υπόθεση του Κώστα Αχ. Καραμανλή και οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης έμειναν στη σκιά.
Ακόμα και αν ο τρόπος που πολιτεύεται η Ζωή δεν είναι της αρεσκείας κάποιου (κι εμείς ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία), το ερώτημα που τίθεται και σε αυτήν την υπόθεση αφορά το τι έχει πραγματικά τη μεγαλύτερη σημασία: Η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών ή οι καβγάδες της Ζωής; Οι μεθοδεύσεις για να πέσει στα μαλακά ο Καραμανλής ή οι λεκτικές ακρότητες; Η διαρκής ατιμωρησία των ισχυρών της πολιτικής και του χρήματος ή το κοινοβουλευτικό θέαμα;

Ο ΟΠΕΚΕΠΕ

Στον ΟΠΕΚΕΠΕ ο αντιπερισπασμός γίνεται μέσα από την ανάδειξη της συμμετοχής στην υπόθεση δύο στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη και πολιτικών φίλων του Νίκου Ανδρουλάκη. Μάλιστα, η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Αλεξάνδρα Σδούκου έβγαλε και σχετική ανακοίνωση εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα που τίθεται και σε αυτή την υπόθεση είναι πάλι τι είναι πραγματικά σημαντικό.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κάποια τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν συμμετοχή στο κόλπο με τις παράνομες επιδοτήσεις, αλλάζει το γεγονός ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ένα γαλάζιο σκάνδαλο και στη δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας αναφέρονται συγκεκριμένες ποινικές ευθύνες για τους υπουργούς Βορίδη και Αυγενάκη; Ακόμα και αν τα πράσινα πελατειακά δίκτυα έπαιξαν και αυτά με τις fake επιδοτήσεις, δεν είναι τα στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ που κατά κύριο λόγο αναφέρονται στη δικογραφία; Είναι δυνατόν η αντιπολίτευση να θεωρείται εξίσου υπεύθυνη με την κυβέρνηση κατά τη θητεία της οποίας έγινε το σκάνδαλο; Και δεν καταλαβαίνουν πόσο ντροπιαστικός είναι ο ισχυρισμός «δεν παρανομούμε μόνο εμείς αλλά κι εσείς»; Είπαμε όμως. Το ζήτημα είναι να αλλάξει η συζήτηση. Να συζητάμε τη Σύρο και όχι τη γενοκτονία, τη Ζωή και όχι τα Τέμπη, τον Ανδρουλάκη και όχι τον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Γιάννης Αλμπάνης

dnews.gr