Αμετανόητος ο λέκτορας του ΑΠΘ που σκότωσε με αρσενικό τη σύζυγο και τη γιαγιά του

Σε τεταμένο κλίμα άρχισε η δίκη σε δεύτερο βαθμό του λέκτορα Γεωλογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Αθηνών για τη διπλή δολοφονία με αρσενικό, τον Αύγουστο του 2013, της 34χρονης συζύγου του και της 85χρονης γιαγιάς της.

Προτού καλά καλά αρχίσει, η δίκη διεκόπη για τα τέλη του μήνα, προκειμένου να προετοιμαστεί ο νεοδιορισθείς συνήγορος πολιτικής αγωγής.

Κατά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ο 49χρονος πρώην ακαδημαϊκός δήλωσε αθώος για τη διπλή ανθρωποκτονία. «Ολες οι κατηγορίες είναι έωλες και αβάσιμες. Οπως θα διαπιστώσετε και εσείς κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, είναι αναπόδεικτες» ανέφερε ο κατηγορούμενος απευθυνόμενος στους δικαστές και τους ενόρκους του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με το GRTimes.gr.

Γιαγιά και εγγονή είχαν χάσει τις ζωές τους την ίδια εβδομάδα, τον Αύγουστο του 2013, και τα δύο περιστατικά είχαν προκαλέσει έντονο προβληματισμό στους γιατρούς του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» Θεσσαλονίκης, όπου είχαν νοσηλευτεί. Πρώτα κατέληξε η ηλικιωμένη, που νοσηλεύτηκε σχετικά μικρό διάστημα, και λίγες ημέρες αργότερα η σύζυγος του κατηγορουμένου και μητέρα ενός κοριτσιού.

Σε πρώτο βαθμό ο 49χρονος πανεπιστημιακός είχε καταδικαστεί σε δις ισόβια από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2018. Και τότε είχε αρνηθεί τις κατηγορίες, κάνοντας λόγο για ατύχημα. Στην απολογία του είχε αποδώσει τους δύο θανάτους στο νερό, που είχε περιεκτικότητα σε αρσενικό, στο εξοχικό της οικογένειας στα Γεωπονικά της Χαλκιδικής, ενώ είχε επιρρίψει ευθύνες και στον νοσοκομειακό γιατρό της συζύγου του, επειδή δεν εντόπισε το πρόβλημα. Αυτή η στάση, την οποία άρχισε να κρατά αμέσως μετά τη σύλληψή του και συνέχισε να την τηρεί στο δικαστήριο, είχε οδηγήσει την εισαγγελέα να χαρακτηρίσει αμετανόητο τον 45χρονο.

«Ούτε οι πιο επικίνδυνοι, κατά συρροήν δολοφόνοι δεν έχουν διαπράξει τέτοια εγκλήματα» είχε τονίσει αρχικά η εισαγγελική λειτουργός και είχε προσθέσει: «Σκότωσε όχι μόνο μία φορά τη γυναίκα του, αλλά τόσες φορές όσες χορήγησε το δηλητήριο. Την έβλεπε να λιώνει, να παραλύει, άντεξε σ’ αυτό το θέαμα. Εμεινε αμετανόητος έως το τέλος… Πήρε ακόμη έναν άνθρωπο (σ.σ.: τη γιαγιά) για να συσχετιστούν οι δύο πράξεις»!