Αμόκ αστυνομικής βίας, δίχως προσχήματα

Επειδή είδα σε κάποια ΜΜΕ ότι στη μεγάλη πορεία για την επέτειο μνήμης της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, οι συμπλοκές ξεκίνησαν επειδή κάποιο έριξαν μολότοφ στα ΜΑΤ, θα παρακαλούσα όποιον δημοσιογράφο έχει τέτοιο υλικό, φωτογραφία ή βίντεο ή είναι μάρτυρας ο ίδιος αυτού που διακινεί να μας ενημερώσει και τους υπόλοιπους 100+ δημοσιογράφους, φωτογράφους και εικονολήπτες που είμασταν εκεί και δεν είδαμε μολότοφ.

Για να αποκαταστήσουμε λοιπόν την αλήθεια, οι συμπλοκές ξεκίνησαν γιατί σε μία εντελώς ειρηνική και μεγάλη συγκέντρωση, το επιχειρησιακό σχέδιο της αστυνομίας ήταν οι εκατοντάδες αστυνομικοί των ΜΑΤ να οδηγήσουν τους διαδηλωτές από την Πανεπιστημίου στην Ομόνοια χωρίς να τους επιτρέψουν να στρίψουν στην Εμ. Μπενάκη και να φτάσουν στο μνημείο της δολοφονίας. Το ξέρουμε γιατί το ακούγαμε στους ασυρμάτους που φορούσαν επάνω τους.

Όταν οι διαδηλωτές σταμάτησαν στη συμβολή Πανεπιστημίου και Εμ. Μπενάκη απαιτώντας οι αστυνομικοί να ανοίξουν τον φραγμό και να προχωρήσει η πορεία επί της Μπενάκη, η απάντηση της αστυνομίας ήταν μαζική ρίψη κρότου λάμψης, δακρυγόνων και άγρια επίθεση στους διαδηλωτές, που κατέληξε σε αρκετούς τραυματισμούς, προσαγωγές και συλλήψεις.

Άν παρόλα αυτά έχει κάποιος αποδείξεις για τη ρίψη μολότοφ που απαίτησε την απάντηση της αστυνομίας με αυτό τον τρόπο να μας τις παρουσιάσει να ανασκευάσουμε. Τόσες κάμερες έχει η αστυνομία στη διάθεση της. Τόσα ντρόουν παρακολουθούσαν την πορεία. Λογικά κάπου θα υπάρχει κάτι τέτοιο.

Που είναι τα διακριτικά των αστυνομικών;

Είμαι 3 μέτρα μακριά από αυτή την (παρακάτω) εικόνα και πέρα από τα προφανή συναισθήματα που προκαλεί με κάνει αναρωτιέμαι. Αυτά τα διακριτικά που υποτίθεται ότι έχουν οι αστυνομικοί των ΜΑΤ που ακριβώς βρίσκονται;

Υποτίθεται ότι είναι στη βάση του κράνους, μία σειρά από τέσσερις αριθμούς χωρισμένους ανά δύο με παύλα. Αυτός είναι ο τρόπος που μπορείς να αναζητήσεις την ταυτότητα κάποιου αστυνομικού αν θελήσεις να κάνεις μίας καταγγελία για όσα μπορεί να έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων.

Το ερώτημα εδώ είναι, όχι αν έχουν διακριτικά ή όχι, αλλά ποιος μπορεί να τα διαβάσει όχι μόνο γιατί είναι σε ένα σημείο με το οποίο όποιος έρχεται σε αντιπαράθεση δεν μπορεί να έχει οπτική επαφή, αλλά ακόμα και οποιοσδήποτε άλλος να έχει οπτική επαφή, δεν μπορεί να τα διαβάσει.

Μοιάζει με κακό αστείο ο τρόπος με τον οποίο έχει επιλέξει το κράτος, η κυβέρνηση, το υπουργείο προστασίας τους πολίτη και ο ίδιος του ο υπουργός, να δίνουν τη δυνατότητα σε έναν πολίτη να γνωρίζει τον αριθμό που χαρακτηρίζει τον οποιοδήποτε αστυνομικό.

Στην πραγματικότητα του κρύβουν σαν να έχουν κάτι να φοβηθούν. Μία κυβέρνηση που έχει ως σλόγκαν το νόμο και την τάξη, επιλέγει να κρύψει τους αριθμούς αναγνώρισης των λειτουργών του νόμου και της τάξης κάνοντας τους μη αναγνωρίσιμους.

Θα ήταν καλύτερα αυτό το αστείο να το κάνουν καλύτερο αν κάτω από τους αριθμούς τους έβαζαν την πρόταση «Αν μπορείς να διαβάσεις αυτό, τότε δεν χρειάζεσαι γυαλιά». Γιατί τέτοιο μέγεθος γραμματοσειράς χρησιμοποιούνται μόνο στα τεστ οράσεως στα οφθαλμιατρεία.

Του Γιάννη Κέμμου *

* Δημοσιογράφος, φωτορεπόρτερ

Πηγή: Social media

neostrategy.gr

Photo: Marios Lolos