Αν ήμουν …διεφθαρμένος τραπεζίτης

Ας πούμε ότι ο υπογράφων δεν ήταν ένας αναρχικός τραπεζίτης, όπως αυτός του γλαφυρά περιέγραψε στο αριστούργημά του ο Πεσόα, αλλά ένας διεφθαρμένος τραπεζίτης που όποτε ήθελε να …μιζώσει κάποιον, του έδινε και από ένα καταναλωτικό δάνειο μετατρέποντας την τράπεζα σε προσωπικό του κουμπαρά. Με την επισυναπτόμενη υποσχετική βέβαια, πως δεν χρειάζεται να έχει το άγχος αποπληρωμής του γιατί θα «κανονιστεί».

Ας πούμε λοιπόν, ότι μεταξύ αυτών των πολλών που έχω χρηματίσει ως διεφθαρμένος τραπεζίτης ήταν και πολιτικοί και μεγαλοσχήμονες δημοσιογράφοι/εκδότες, που έχουν πάρει καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες και τα έχουν γράψει στο «χιόνι». Πέρα φυσικά από τους ισολογισμούς της τράπεζας.

Αν μη τι άλλο τα συγκεκριμένα «δάνεια» αποτελούν βραδυφλεγή βόμβα που εάν αποκαλυφθεί… γαία πυρί μιχθήτω.

Ας πούμε ότι ξαφνικά ξεσπά οικονομική κρίση, όπως πχ αυτή του 2010 και τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών μπαίνουν στο μικροσκόπιο ελεγκτικών αρχών, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Τι θα έκανα ως διεφθαρμένος τραπεζίτης;

Θα κοιτούσα να κρύψει τα «κόκκινα δάνεια» – που δεν ήταν δάνεια αλλά μίζες – σε μεγαλοσχήμονες φίλους μου. Πώς το κάνεις αυτό όμως;

Γιατί να μην βάλω λοιπόν έναν δικό μου άνθρωπο, μπροστινό μου, να αγοράσει το πακέτο των κόκκινων δανείων – υψηλού ρίσκου αν αποκαλυφθούν – ώστε και να εξυγιάνω το χαρτοφυλάκιο της τράπεζάς μου μειώνοντας την έκθεση σε nPL’s που έχουν χαρακτηριστεί «ανείσπρακτα» και παράλληλα να μεταβιβάσω τα «κόκκινα δάνεια – μίζες» σε άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης μου, προκειμένου να συνεχίσω να έχω τον πλήρη έλεγχο κάθε μαριονέτας μου; Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Δεν θα ήταν κακή ιδέα. Αλλά γιατί ο μπροστινός να το κάνει αυτό και να φεσωθεί ο ίδιος; Στην ελεύθερη οικονομία ως γνωστόν δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Θα έδινα λοιπόν ένα δάνειο «αέρα» στον μπροστινό μου από τον «κουμπαρά» μου, δηλαδή την τράπεζα που βαίνει προς ανακεφαλαιοποίηση, για να μου κάνει μία εξυπηρέτηση και να αγοράσει το πακέτο των κόκκινων δανείων. Επειδή όμως από το πακέτο των κόκκινων δανείων δεν πρόκειται να εισπράξει σεντ ο μπροστινός μου, αφού είναι καταναλωτικά και δεν έχουν ούτε εμπράγματες εγγυήσεις ούτε τίποτα, αφενός το δάνειο εξαγοράς κοκκινίζει και αυτό, αφετέρου τα αγοράζει μόλις στο 6% της αξίας τους, ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις εξαγοράζονται μέχρι και στο 35% της αξίας τους.

Θα μου πείτε τι πας και σκέφτεσαι τώρα. Θα μπορούσε να είναι σενάριο για σειρά του Netflix. Ε, όταν αποκτάς λίγο ελεύθερο χρόνο η φαντασία μπορεί να καλπάζει ελεύθερη.

Υ.Γ. Οποιαδήποτε συσχέτιση με πρόσωπα και καταστάσεις στην Ελλάδα προφανώς δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται απλά για ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ή και όχι. Μπορεί και να συμβαίνουν σε κάποια υποανάπτυκτη χώρα με διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και ελεγκτικούς μηχανισμούς.

ieidiseis.gr