Αν το βλέπεις ευκαιρία, ίσως και να είναι…πρόβλημα!

Είναι κάτι δηλώσεις από CEOs, καλύτερες κι από γλυκό του κουταλιού… έχουν όλη τη γλύκα, χωρίς θερμίδες: “έχουμε ευκαιρίες”, “έχουμε μπροστά μας νέες προκλήσεις”, “τα προβλήματα είναι ευκαιρίες”.

Όμως αναρωτιέμαι: στο κλείσιμο ενός έτους πανδημίας που βρεθήκανε τόσες ευκαιρίες; Πώς και κανένα πρόβλημα δε μας έμεινε ως πρόβλημα;

Ας τα πάρουμε με τη σειρά λοιπόν, τουλάχιστον όπως τη βλέπω εγώ: Κάθε πρόβλημα είναι δυνατόν να αποτελεί ευκαιρία, αλλά για κείνους από εμάς που θα διακριθούμε σε τρία διαδοχικά αγωνίσματα:

1.      Το γνωστικό. Να μάθουμε δηλαδή ότι άλλο πράγμα το πρόβλημα, κι άλλο η πρόκληση και να μπορούμε να τα διακρίνουμε στην πράξη.

2.      Της ικανότητας. Να καταφέρουμε, τη μετατροπή του προβλήματος σε πρόκληση. Αυτό απαιτεί τη χρήση κάποιας αποτελεσματικής μεθοδολογίας εμπειρία και διανοητική επάρκεια, μέρος του οποίου αποτελεί αυτό που ονομάζουμε δημιουργικότητα. Αλλιώς, το πρόβλημα λύνεται μεν -αφού είναι πρόβλημα- αλλά όχι από εμάς.

3.      Της αξιολόγησης του μεγέθους της ευκαιρίας. Του υπολογισμού δηλαδή της διαφοράς ανάμεσα στο προσδοκώμενο όφελος από την πρόκληση και της απώλειας από το πρόβλημα. Αν αυτή η διαφορά είναι θετική τότε, πράγματι, έχουμε ευκαιρία. Αν είναι αρνητική, δεν έχουμε ευκαιρία. Έχουμε, ίσως, δυνατότητα συρρίκνωσης του προβλήματος.

Αν όλα τα παραπάνω αποτελούν την εξωτερική πλευρά της πρόκλησης που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, η εσωτερική της πλευρά είναι η απόκτηση νέας νοοτροπίας στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Μιας νοοτροπίας ρεαλισμού ειλικρίνειας και επίγνωσης του βαθμού ικανότητας (ή μη) της ηγετικής ομάδας που είναι επιφορτισμένη με την εξεύρεση λύσης. Είτε η ομάδα αυτή είναι διοικητική, είτε επιστημονική ή πολιτική, υπάρχει πάντα η εναλλακτική της βοήθειας από σύμβουλο. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει έγκαιρα και εντός του αναστρέψιμου.

Κλείνοντας…

Το να βαφτίζουμε το πρόβλημα πρόκληση ή ευκαιρία, δεν είναι αισιοδοξία ούτε θετικότητα. Μια θετική πρόβλεψη, είναι θετική μόνο αν μπορεί να μετατραπεί σε θετική έκβαση. Όχι ως δυνατότητα, αλλά ως πιθανότητα. Κι αυτό διασφαλίζεται από τη σύνδεσή της με την πραγματικότητα. Αλλιώς εμπίπτει είτε στον άκρατο παρορμητισμό είτε στην αυταπάτη.

Καλή δύναμη στις προσπάθειες όλων μας και καλή συνέχεια γεμάτη ευκαιρίες…στ’ αλήθεια όμως!

Γιάννης Κουτσουμάρης