Αναζητώντας τον χαμένο (;) ψηφοφόρο – Οι πυρκαγιές, οι δημοσκοπήσεις, το νέο αφήγημα της κυβέρνησης και ο… Καραμανλής

Οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική μπορεί να αποδειχτούν επώδυνες για την κυβέρνηση μόλις αρχίσουν οι δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου, επειδή έδωσαν ένα τεράστιο χτύπημα στο πληγωμένο αίσθημα ασφάλειας της κοινωνίας: άλλη μια φορά ένιωσε ότι δεν μπορεί να είναι προστατευμένη από μεγάλες καταστροφές ούτε μέσα στις μεγάλες πόλεις, ούτε καν μέσα στην πρωτεύουσα.

Ακόμα χειρότερα, οι πυρκαγιές αυτές δεν ήρθαν σε μια καλή φάση ούτε για την κυβέρνηση, ούτε για την κοινωνία. Ήρθαν σε ένα καλοκαίρι που οι ελλείψεις στην Υγεία είναι καθημερινά στην επικαιρότητα παρ’ όλο που το Μαξίμου έχει βάλει αυτόν τον μεγάλο τομέα του κοινωνικού κράτους σε προτεραιότητα. Αλλά και σε μια φάση εξάντλησης της κοινωνίας από τα αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας, που κρατούν περισσότερα από δύο χρόνια.

Κυρίως όμως ήρθαν μετά την απώλεια ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων για τη Ν.Δ. από τις βουλευτικές εκλογές πέρυσι μέχρι τις ευρωεκλογές φέτος.

Ε, μάλλον δεν χρειάζονται και πολλά άλλα για να κάνουν τον πρωθυπουργό να ψάχνει λύσεις ώστε να διατηρήσει όχι την πρωτιά, που δεν κινδυνεύει, αλλά την κυριαρχία στο πολιτικό παιχνίδι. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς ο Μητσοτάκης θα πρέπει να έχει το κεφάλι του στραμμένο σε δύο κατευθύνσεις:

• Η μία είναι το Κέντρο, αφού το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων που πήραν προσωρινή απόσταση από τη Ν.Δ., χωρίς όμως να ψηφίσουν κάτι άλλο, είναι κεντρώοι.

• Η άλλη κατεύθυνση είναι οι παραδοσιακοί κεντροδεξιοί και δεξιοί, που φαίνεται ότι στήριξαν πάλι το κόμμα, αλλά έχουν κι αυτοί τους δικούς τους λόγους να είναι δυσαρεστημένοι – με επιπλέον προβλήματα, εκτός από τα οικονομικά και την ασφάλεια, τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τα ελληνοτουρκικά. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά αποτελούν το κύριο θέμα στις παρεμβάσεις πολλών βουλευτών, στελεχών και κυρίως του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά.

Το δύσπιστο Κέντρο

Προς το Κέντρο άρχισαν ήδη κάποιες διορθωτικές κινήσεις με αυξήσεις συντάξεων, μείωση φόρων στα ενοίκια, μέτρα για τα νέα ζευγάρια κ.λπ. και δεν αποκλείεται πια ο Μητσοτάκης, παρά τις παγίδες του φετινού προϋπολογισμού και προηγούμενες δηλώσεις του, να εμφανίσει κι άλλα μέτρα ενίσχυσης στη ΔΕΘ. Όμως ο πήχης της δυσκολίας θα παραμείνει πολύ ψηλά, αφού η κοινωνία – ύστερα από σειρά κρίσεων και τεράστια ταλαιπωρία – μετράει αποτελέσματα και όχι προθέσεις.

Επομένως η πρώτη ανάγκη της κυβέρνησης είναι να βρει ένα νέο αφήγημα για να δείξει ότι συνεχίζει να έχει τον έλεγχο και ότι μπορεί να φέρει αποτελέσματα στις μάχες που αφορούν την κοινωνία, με πρώτη και πάνω απ’ όλα την καθημερινότητα.

Το αφήγημα του «επιτελικού κράτους» δεν υπάρχει πια. Το θυμάται μόνο η αντιπολίτευση στις ανακοινώσεις της, μια και ο Μητσοτάκης διακριτικά κι αθόρυβα το έχει αφήσει στην άκρη. Γι’ αυτό αναζητείται κάτι νέο, το οποίο θα παίρνει υπόψη μια απλή αλήθεια: ότι η κυβέρνηση αυτή μετράει ήδη πέντε χρόνια θητείας και δεν μπορεί να πασάρει πουθενά αλλού τις ευθύνες.

Η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη, τα προβλήματα πασίγνωστα και το μόνο που μένει είναι να μπουν συγκεκριμένοι στόχοι, τυλιγμένοι με ένα αμπαλάζ που θα έχει τρία στοιχεία: ρεαλισμό, αναγνώριση ευθυνών και πειθώ ότι μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Όσο η κυβέρνηση φαίνεται ότι τρέχει λαχανιασμένη πίσω από τα προβλήματα η κατάστασή της θα χειροτερεύει.

Επιπλέον τα μεγάλα λόγια δεν τα ακούει κανείς. Συγκεκριμένες παρεμβάσεις με συγκεκριμένους στόχους χρειάζονται, τις οποίες ο πολίτης μπορεί να καταλάβει και να αξιολογήσει.

Ο Καραμανλής

Στα εσωκομματικά η κατάσταση θα παραμείνει δύσκολη, τουλάχιστον μέχρι ο πρωθυπουργός να κάνει μια κίνηση που θα ηρεμήσει τα πνεύματα και θα στείλει το σήμα ότι θα συνεχίσει μεν να κάνει κινήσεις διεύρυνσης προς το Κέντρο, αλλά δεν σκοπεύει να παραδώσει την κυβέρνηση στους πασοκογενείς ούτε να παραμερίσει τη Λαϊκή Δεξιά και την Κεντροδεξιά για χάρη τους.

Κι εδώ ερχόμαστε σε ένα θέμα από τα πιο ζόρικα: Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ο κορυφαίος πολιτειακός θεσμός έχει την πιο ισχυρή σηματοδότηση και δίνει το πολιτικό στίγμα της εκάστοτε διακυβέρνησης. Ο Μητσοτάκης θα ήθελε πολύ να κρατήσει για δεύτερη θητεία την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία ποτέ δεν ξεπέρασε τα όρια των περιορισμένων αρμοδιοτήτων της και δεν του προκάλεσε πολιτικό πρόβλημα.

Στην προηγούμενη φάση η Πρόεδρος έδωσε το στίγμα της μεγάλης «εκστρατείας» για την κατάληψη του Κέντρου και την επίδειξη πολιτικού φιλελευθερισμού, αλλά οι πολιτικές ανάγκες του Μητσοτάκη δεν είναι πια οι ίδιες.

Τώρα – μετά το μήνυμα του 28% στις ευρωεκλογές – πρέπει να στεγανοποιήσει την παραδοσιακή βάση του κόμματος χωρίς να προκαλέσει ρήξη με τους κεντρώους πολίτες.

Σε αυτή τη δύσκολη άσκηση δεν αποκλείεται η λύση να λέγεται Κώστας Καραμανλής. Τού έχει μεγάλη εκτίμηση η παραδοσιακή βάση, τον εμπιστεύεται το πατριωτικό κομμάτι της Ν.Δ. και είναι ο πολιτικός που έβαλε στην καθημερινότητα του κόμματος τον όρο «μεσαίος χώρος» για να περιγράψει την ταυτότητά του. Στην πραγματικότητα το «πακέτο» του Καραμανλή δεν απέχει πάρα πολύ απ’ όσα λέει ο Μητσοτάκης. Και μπορεί να εμφανιστεί ως εγγύηση προς τους ψηφοφόρους και τα στελέχη της Ν.Δ. ότι το κόμμα, χωρίς να αρνείται τον μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα, έχει ρίξει οριστικά άγκυρα στις παραδοσιακές αρχές του.

Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να τον δεχτεί, ανεξαρτήτως αρχηγού, αφού η κόντρα για το ποιος χρεοκόπησε τη χώρα θα παραμείνει στους αιώνες των αιώνων. Το κομμάτι των σημερινών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που είναι πιστοί στον Τσίπρα δεν θα έχει αντίρρηση. Και μένει να δούμε τις προθέσεις κι άλλων.

Άρα το ερώτημα είναι αν θέλει κι ο γαμπρός. Καλές οι προξενήτρες, καλά και τα πεθερικά, αλλά χωρίς γαμπρό γάμος δεν γίνεται. Και η αλήθεια είναι ότι ο Καραμανλής ποτέ δεν έδειξε ότι γλυκοκοιτάζει την Προεδρία.

Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

topontiki.gr