Ανδρουλάκης: Ομηρος στο «κόμμα Novartis»

Ομηρος παραλυτικών ισορροπιών μέσα στο κόμμα του αναφορικά με το πολύκροτο σκάνδαλο Novartis αποδεικνύεται ο πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος άνθησε στο «εκσυγχρονιστικό» θερμοκήπιο των Σημίτη –
Βενιζέλου, έχει θέσει υπό τη σκέπη του τον Ανδρέα Λοβέρδο και, αντί να λάβει κάποιες θεσμικές αποστάσεις μέχρι τουλάχιστον να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, επιλέγει, όπως παρατηρεί η πολιτική αγορά, να χορεύει ένα ολέθριο ταγκό, μπλέκοντας στις δικαστικές περιπέτειες του πρώην υπουργού.

Για έναν πολιτικό που δεν χάνει ευκαιρία να προβάλλει στα εξωτικά εγχώρια ήθη ως κομιστής και εισαγωγέας ενός ευρωπαϊκού αέρα, αυτή η στάση φαίνεται αντιφατική… Την ώρα που έρχονται στο φως νέες αποκαλύψεις οι οποίες αφορούν την «ύποπτη» εξαφάνιση του ονόματος του Α. Λοβέρδου από επίσημο έγγραφο του FBI, στο οποίο εμφανίζεται να έχει χρηματιστεί από τη Novartis για την προώθηση συγκεκριμένου και ακριβού φαρμάκου έναντι άλλου, φθηνότερου, ο Ν. Ανδρουλάκης, αντί να ζητήσει εξηγήσεις, «πυροβολεί» κατά την προσφιλή τακτική του… τον ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια στιγμή, στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος την περασμένη Κυριακή, φρόντισε ώστε ο Ανδρέας Λοβέρδος να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή θέση, και μάλιστα με περισσότερες ψήφους (114) από τον απερχόμενο -και, όπως όλα δείχνουν, «αντίπαλο δέος»- γραμματέα Μανώλη Χριστοδουλάκη (98), ο οποίος καταβαραθρώθηκε, μολονότι κατάφερε να εκλεγεί δεύτερος σε ψήφους για την Κεντρική Επιτροπή από 4.500 μέλη στο πρόσφατο συνέδριο.

Η στάση Ανδρουλάκη έναντι του Χριστοδουλάκη και το άγριο «ψαλίδισμα» που επεδίωξε και πέτυχε έρχονται ως συνέχεια της αυτοκρατορικής λογικής του και μιας διακριτής μοχθηρίας, με βάση την οποία δεν επέτρεψε στον απερχόμενο γραμματέα -κάτι πρωτοφανές για δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα- να παρουσιάσει ούτε καν τον απολογισμό της θητείας του ενώπιον των συνέδρων.

Αυτή η «χαμηλής ποιότητας», όπως χαρακτηρίζεται από παλαιά στελέχη, λειτουργία του
κόμματος, η οποία περιορίζεται στη διανομή της εσωκομματικής λείας μεταξύ μιας παρέας μετριοτήτων που απαρτίζεται από κολλητούς και φίλους, χωρίς ιδιαίτερα ελκυστικές πολιτικές δυνατότητες, ενθουσιάζει μεν τους αυλικούς, αλλά απομακρύνει τους ικανούς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Δημήτρης Ρέππας, ένας παραδεκτός και από τους αντιπάλους του ως οξυδερκής και φίλεργος πολιτικός, αρνήθηκε την προεδρική πρόταση να περιληφθεί στο Πολιτικό Συμβούλιο.

Ούτε είναι τυχαίο ότι ο πολύπειρος και αεικίνητος Μιχάλης Καρχιμάκης, που εκλέχθηκε 7ος στην Κεντρική Επιτροπή, έμεινε επίσης εκτός, προκειμένου να μη θιγεί η Νάντια Γιαννακοπούλου, η οποία τρέμει την παρουσία του στην περιφέρεια του Δυτικού Τομέα της Αθήνας και της οποίας η μοναδική χρησιμότητα είναι, όπως σχολιάζουν βιτριολικά στις πολιτικές παρέες, να εξηγεί για ποιον λόγο το ΚΙΝ.ΑΛ. πρέπει να συνεργαστεί με τη Ν.Δ… Ο Ν. Ανδρουλάκης έχει επικρατήσει πλήρως στο κόμμα του, αλλά η πρόβλεψη είναι πως δεν ξέρει τι ακριβώς να κάνει με αυτό…

newsbreak.gr