Αντώνης Σαμαράς: Γκόρτσος

Η καταδίκη του Νίκου Παππά από το Ειδικό Δικαστήριο, συνιστά πρόβλημα. Αλλά όχι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ήταν πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα, που τον έβαλε στο ψηφοδέλτιο.

Ενδεχομένως και για τον Κασσελάκη, στον οποίο κατά κάποιο τρόπο «την έφερε»: αφού τον έκανε επικεφαλής της Κ.Ο., συνέργησε στη μεθόδευση του αποκλεισμού του.

Δεδομένου ότι η παρουσία του Παππά στη Βουλή είναι νόμιμη – και για τον ρόλο του στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλο, πέρα από τους Συριζαίους – ο Μητσοτάκης αρνούμενος να συνομιλήσει μαζί του, παραβίασε ηθικούς και κοινοβουλευτικούς κανόνες.

Το έκανε για να δημιουργήσει ένα «έγκλημα», με κατηγορούμενο τον… Αντώνη Σαμαρά: «χαριεντίζεται» με τον Παππά – όπως στιγμάτισε μια πρόσφατη χειραψία τους σε δημόσιο χώρο. Και στο καπάκι, τον συνάρτησε με τους «πατριώτες της φακής».

Πρώτο λάθος. Εξέθεσε τον… πατέρα του. Δεν ήλθε να βλέπει ούτε ζωγραφιστό στον Σαμαρά που τον ανέτρεψε, αλλά υπέστη την αυτοταπείνωση του «χαριεντισμού» μαζί του – με την περίφημη χειραψία που αντάλλαξαν. Επειδή ο υιός του εκμαυλίσθηκε από τον Σαμαρά και μπήκε στην κυβέρνησή του.

Δεύτερο λάθος. Έπαιξε με τα νεύρα του Μεσσήνιου – που απάντησε αμέσως: κι εσύ χαριεντίζεσαι με τον Ερντογάν.

Ο Κυριάκος του χρωστάει δυο πράγματα: την κατανίκηση της αδελφής του το 2009 και την ανάδειξη του ιδίου στην ηγεσία της ΝΔ το 2015-‘16.

Με το δεύτερο ήθελε να δώσει κι άλλο πόνο στον πατέρα Μητσοτάκη και την Ντόρα, αλλά την πάτησε: ο ευεργετηθείς δεν ήταν «παρένθεση», όπως νόμιζε όταν τον προωθούσε στο κομματικό ρετιρέ.

Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη ο «ευεργέτης» περίμενε ανταπόδοση, που δεν ήλθε ποτέ. Αντίθετα ο σημερινός Πρωθυπουργός ενσωμάτωσε τους «σολίστες» του Καρατζαφέρη, που ο Σαμαράς από την παράγκα του ΛΑΟΣ εγκατέστησε στο σαλόνι της ΝΔ και κληροδότησε στον Μητσοτάκη, ως τοποτηρητές.

Στη νέα τετραετία διαφαίνεται απτός λόγος ανατροπής: οι θρυλούμενες υποχωρήσεις Μητσοτάκη, απέναντι στον Ερντογάν, που αναμένεται να καταστούν «ελληνοτουρκική συμφωνία» και «συνυποσχετικό για τη Χάγη».

Έστω και αν, χάριν της «ειρήνης», χρειαστεί να καταπιεί ο Γεραπετρίτης την πίκρα του «μειοδότη».

Ο Σαμαράς καταγγέλλει τον διάλογο με την Άγκυρα, ως «συνομιλία με τον πειρατή». Αλλά η παρέμβαση του Καραμανλή – για επιστροφή στην εθνική γραμμή της «μιας διαφοράς και καμίας υποχώρησης» – έβαλε το θέμα στην ορθή βάση του: «δεν γίνονται δεκτές πιέσεις εταίρων και συμμάχων να τα βρούμε με την Τουρκία» – από τη Θράκη, ως το Αιγαίο και την Κύπρο – και «οι απειλές επιστρέφονται στον αποστολέα».

Το θέμα είναι αν Σαμαράς, με ή χωρίς Καραμανλικούς βουλευτές σε συντονισμό μαζί του – ο έτερος πρώην Πρωθυπουργός δεν είναι βουλευτής – μπορεί να θεμελιώσει λόγους ακύρωσης της εξουσίας του νεότερου Μητσοτάκη, κατά τον τρόπο που το έκανε το 1993 για τον παλαιότερο, με αφορμή το Μακεδονικό.

Ίσως αυτή τη φορά έχει περισσότερα κίνητρα. Εκτός από την εκπλήρωση του πεπρωμένου του να φυλάττει Θερμοπύλες, εκεί έξω τον περιμένει ένα 20% – δημοσκοπικά τουλάχιστον – που κινείται δεξιά της ΝΔ και αναζητά «πραγματικό ηγέτη», για να ξεκολλήσει από τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλιμάκωσε την αναμέτρηση, σηκώνοντας το γάντι προτού πέσει. Αλλά στη ΝΔ κάποιοι θυμούνται την θρυλική ατάκα του Διονύση Παπαγιαννόπουλου, στην ταινία «Τζένη-Τζένη»: «Κατακαημένε Γκόρτσο να ήξερες τι σου ξημερώνει…».

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI