Αθανάσιος Πλεύρης: Πιπέρι

Η πολιτική ασκείται δια του λόγου και ο λόγος απαρτίζεται από λέξεις. Αλλά όπως έλεγε ο Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Ντένις Πότερ, «το πρόβλημα με τις λέξεις είναι ότι δεν ξέρεις από τι στόματα πέρασαν».

Βάλτε στη σειρά τις λέξεις «Βουλή», «βουλευτές», «κόμματα», «πολιτική πρωτοβουλία». Μια χαρά ακούγονται. Αλλά από το στόμα του Αθανάσιου Πλεύρη βγαίνουν για να αναδείξουν μια σκοτεινή πλευρά της μετεμφυλιακής Ελλάδας: τον χωροφύλακα – διώκτη φρονημάτων και λόγου.

 

 

Από τη Μεταπολίτευση, με τη λέξη «μπάτσος» κωδικοποιήθηκε η συλλογική επιφύλαξη απέναντι στον ένστολο – ιδίως τον κρανοφόρο – που αυθαιρετεί ως πρόσωπο της εξουσιας.

Η πεζοδρομιακή χρήση του όρου από ένα πρώην πρότυπο του μπασκετικού χουλιγκανισμού, που έντυσε ευρωβουλευτή ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιήθηκε από έναν πρώην βουλευτή του Καρατζαφέρη που εκπροσωπεί κοινοβουλευτικά τον Μητσοτάκη.

Τον εξιτάρει η ιδέα να νομοθετηθεί ως ιδιώνυμο αδίκημα η – μάλλον δημοφιλής – λέξη «μπάτσος». Αλλά όχι γιατί έτσι προστατεύει τον μέσο αστυνομικό «από κάθε κομπλεξικό, από κάθε τύπο του αναρχικού χώρου και από όποιου θέλει να βγάλει τα όποια συμπλέγματα έχει σε βάρος των αστυνομικών».

Κυρίως γιατί προστατεύει την ψηφοθηρική προίκα της ΝΔ στην ΕΛΑΣ. Αναδεικνύοντας τον χειρότερο αταβισμό της – τον οποίο μπολιάζει με ακραίες προσεγγίσεις, δια της προσωπικής του διαδρομής.

Όχι επειδή είναι γιος του φασίστα – κατά δήλωση του – Κώστα Πλεύρη, τον οποίο ο ίδιος άλλωστε έχει αποκηρύξει πολιτικά. Ούτε επειδή μαθήτευσε στον γνωστό δάσκαλο της πολιτικής Γιώργο Καρατζαφέρη, δίπλα στον Βορίδη, τον Άδωνη και τον Βελόπουλο.

Κυρίως γιατί η μετακίνηση του στη ΝΔ από τον Σαμαρά και η αξιοποίηση του, ακόμη και στην κυβέρνηση, από τον Μητσοτάκη, προκάλεσε μετάσταση των ιδεών και των αντιλήψεων που τον γαλούχησαν.

Όταν ο Μητσοτάκης τον εξόπλισε κοινοβουλευτικά με τις αρμοδιότητες που έχει ίδιος στη Βουλή, τον κατέστησε επίσημο εκπρόσωπό του.

Με την ποινική λογοκρισία μιας λέξης, διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην ακροδεξιά στροφή του μετά το στραπάτσο των ευρωεκλογών.

Ασφαλώς η ανεπάρκεια της Αστυνομίας, η διαφθορά στους κόλπους της, η λειτουργία της ως εκκολαπτήριο της «Χρυσής Αυγής» και ο τραμπουκισμός κάποιων αστυνομικών, δεν προέρχεται από τα ψυχικά τραύματα που τους προκαλούν οι «αναρχικοί», που τους φωνάζουν στις πορείες «μπάτσοι – γουρούνια – δολοφόνοι».

Όπως και η προβληματική πλευρά της δημοσιογραφίας, δεν είναι αποτέλεσμα της ιαχής «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» – για την προστασία των οποίων θα μπορούσε να ενδιαφερθεί ο λόγω βουλευτής, επεκτείνοντας το ποινικό πιπέρι.

Ειδικά στην Αστυνομία, το πρόβλημα είναι παλιό όσο και η αντιμετώπισή της από τη Δεξιά, ως πολιτικό βραχίονα επιβολής των ιδεών της. Με την πρωτοβουλία του, ο Πλεύρης κάνει τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό του Μητσοτάκη.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI