Δέκα ερωτήματα προς τη Δικαιοσύνη για το “έγκλημα στα Τέμπη”

Η νίκη ενός μόνο ανθρώπου, του πατέρα Πάνου Ρούτσι που αγκαλιάστηκε από χιλιάδες κόσμου στην απεργία πείνας μπροστά στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα εξέθεσε ανεπανόρθωτα τη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς της. Η μέχρι πρότινος αδιάλλακτη στάση τους η οποία στηριζόταν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (“Δεν είναι δυνατόν να γίνουν δεκτά αιτήματα εκταφής στην παρούσα φάση”, έλεγε ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης μόλις πριν 15 ημέρες), άλλαξε. Κυβέρνηση και Δικαιοσύνη έκαναν 23 ημέρες, όσες και οι μέρες απεργίας πείνας του Ρούτσι να κατανοήσουν πως με την κοροϊδία και τον εμπαιγμό δεν θα ξεμπερδέψουν από το Κίνημα των Τεμπών και την απαίτηση να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Το έγκλημα στα Τέμπη παραμένει ψηλά στην αντζέντα του κόσμου και η κυβέρνηση ένιωσε για μια ακόμη φορά, ότι κινδυνεύει. Σε μια επώδυνη αναδίπλωση ο ίδιος υπουργός που δεν έβλεπε το λόγο ικανοποίησης των αιτημάτων Ρούτσι, δήλωσε “Συγχαρητήρια στη δικαιοσύνη που βρήκε τον τρόπο να κάνει δεκτά τα αιτήματα του απεργού”!

Η νίκη Ρούτσι έβγαλε στην επιφάνεια με αποκαλυπτικό τρόπο βήμα το βήμα την εξάρτηση της υποτιθέμενης “ανεξάρτητης Δικαιοσύνης” από τους κάθε φορά κυβερνητικούς στόχους συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη.

Η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι της αγανάκτησης των συγγενών μετά τη νίκη Πάνου Ρούτσι είναι οι δηλώσεις των κορυφαίων λειτουργών της Δικαιοσύνης που θέλοντας να δικαιολογήσουν όλες τις αποφάσεις τους ότι η ανάκριση έκλεισε ορθά αλλά και την αναδίπλωση τους για τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις στον γιο του Ρούτσι. Χαρακτήρισαν ούτε λίγο ούτε πολύ ως “ενεργούμενα” και “αντικείμενα εκμετάλλευσης” τους “πονεμένους συγγενείς”. Τους λυπούνται δηλαδή που δεν καταλαβαίνουν ότι “όλα καλώς ερευνήθηκαν” και η “ανάκριση τελείωσε”.

Ο ποινικολόγος Γιάννης Μαντζουράνης, δικηγόρους του Παύλου Ασλανίδη, δήλωσε σε συνέντευξη του στον “Αθήνα 9,84” ότι “η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης δεν είναι ποτέ δεδομένο και πάντα κρίνεται εκ του αποτελέσματος”. Πενήντα συγγενείς με τις υπογραφές τους σε ανοιχτή επιστολή τους προς τη Δικαιοσύνη θέτουν δέκα ερωτήματα που, όπως λένε, “καλό θα ήταν να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις”.

Τα δέκα ερωτήματα για την ανάκριση

Οι 50 συγγενείς των θυμάτων στο έγκλημα στα Τέμπη δηλώνουν ότι παρακολουθούν “με θλίψη παρακολουθούμε την αγωνιώδη προσπάθεια των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη σε ότι αφορά στα πραγματικά προβλήματα της ανακριτικής διαδικασίας”. Στο στόχο τους βρίσκεται η Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που σε παρέμβασή τους στο πρόσφατο συνέδριο με τίτλο «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο Ανάπτυξης και Ευημερίας”, προσπάθησαν να πείσουν πως η ανάκριση έκλεισε ορθά με κύριο επιχείρημα το ότι οι συγγενείς είναι πονεμένοι άνθρωποι που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιτήδειους. “Θεωρούμε αλαζονική και συγχρόνως ταπεινωτική για τους συγγενείς αυτή τη στάση την οποία συμπτωματικά (;) έχει υιοθετήσει και η ίδια η κυβέρνηση”, γράφουν στην επιστολή τους.

Παραθέτουν δέκα ανοιχτά θέματα για τα οποία ζητούν συγκεκριμένες και σαφείς απαντήσεις από τους εκπροσώπους της Δικαιοσύνης:

• Στην καθυστέρηση της ανάκρισης, που αποδίδεται τάχα στις κινήσεις των συγγενών, γιατί σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση δεν συνέδραμαν τον ανακριτή και άλλοι ανακριτές; Θυμίζουμε πως λίγους μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών είχαμε τη δολοφονία του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ, υπόθεση για την οποία ορίστηκαν από την αρχή τρεις ανακριτές λόγω του όγκου της δικογραφίας. Γιατί δεν έγινε κάτι ανάλογο για τα Τέμπη; Επίσης, θα μπορούσε κάποιος να μας ενημερώσει σχετικά με το ποιος ευθύνεται για την καθυστέρηση ανακοίνωσης της έκθεσης Καρώνη ή για την καθυστέρηση της έκθεσης για την πυραντοχή των καθισμάτων των βαγονιών, η οποία εξαιτίας της εσπευσμένης περάτωσης της ανάκρισης δεν αξιολογήθηκε όπως έπρεπε, αλλά και για τόσες άλλες καθυστερήσεις όπως η απαράδεκτη παράλειψη άμεσης κατάσχεσης των βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας.
• Η εγκληματική απουσία των συστημάτων ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο όπως αποτυπώθηκε στις εκθέσεις των πραγματογνωμόνων που όρισε ο ίδιος ο ανακριτής αλλά και στην έκθεση Γεραπετρίτη, σε συνδυασμό με τα αποδεδειγμένα και αλλεπάλληλα εξώδικα και ενημερώσεις που έπαιρνε η ηγεσία του Υπουργείου για το θέμα, δεν κρίθηκαν αρκετά ούτε καν για να κληθούν να καταθέσουν οι γενικοί γραμματείς του Υπουργείου; Ούτε από ότι φαίνεται ήταν αρκετά για την αναβάθμιση της πλημμεληματικής ανθρωποκτονίας από αμέλεια σε κακουργηματική ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, τον οποίο δόλο ομολόγησε με μοναδική κυνικότητα ο Άδωνις Γεωργιάδης λίγες μόλις ημέρες μετά το έγκλημα λέγοντας πως αν ο υπουργός αποδεχόταν δημόσια ότι υπάρχει θέμα ασφάλειας δεν θα ανέβαινε κανένας στο τρένο.
• Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και το σαφές κατηγορητήριο από την ευρωπαϊκή εισαγγελία για δύο υπουργούς και στελέχη των αναδόχων εταιρειών TOMH-ALSTOM για την υπόθεση της σύμβασης 717, η μη έγκαιρη υλοποίηση της οποίας συνέβαλε καίρια στο έγκλημα των Τεμπών. Μάλλον όμως ούτε αυτός ήταν λόγος για να κληθεί η ανώτερη και ανώτατη ηγεσία του Υπουργείου καθώς και τα στελέχη των εταιρειών σε απολογία.
• Πώς δικαιολογείται η καταπάτηση κάθε πρωτοκόλλου σε σχέση με τη διαχείριση του χώρου ενός τέτοιου τραγικού δυστυχήματος να γίνει ανεκτή από τους αρμόδιους δικαστικούς φορείς; Και να χρειάζεται μήνυση των συγγενών για ενέργειες που θα έπρεπε να διωχθούν αυτεπαγγέλτως;
• Πώς δικαιολογούνται οι παραλείψεις κατάσχεσης κρίσιμου υλικού (βίντεο από την εμπορική, ηχητικά) τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν; Πώς είναι δυνατόν να ξεκινά η ανακριτική διαδικασία και να συνεχίζεται για ένα εξάμηνο χωρίς να έχει κατασχεθεί όλο το οπτικοακουστικό υλικό;
• Πώς δικαιολογείται ο ανακριτής να κάνει δεκτά τα υποτιθέμενα κατασχεμένα ηχητικά που δόθηκαν τμηματικά με καθυστέρηση 4 και 10 ημερών σε usb στικάκι από υπαλλήλους του ΟΣΕ, όταν αυτά διέρρευσαν παραποιημένα στα ΜΜΕ μόλις 15 ώρες μετά το έγκλημα;
• Πώς δικαιολογείται σχετικά με την πυρόσφαιρα να αγνοείται πλήρως η έκθεση του ΕΟΔΑΣΑΜ, η έκθεση Καρώνη, Καθηγητή του ΕΜΠ που ο ίδιος ο Ανακριτής διόρισε, άλλες εκθέσεις χημικών μηχανικών με μεγάλη εμπειρία σε καύσιμα, καθώς και οι δημόσιες τοποθετήσεις καθηγητών πανεπιστημίου σχετικών με το αντικείμενο, και να υιοθετείται από τον ανακριτή (με ποιες γνώσεις άραγε;) η έκθεση ενός μηχανολόγου μηχανικού που αυτοβούλως την κατέθεσε, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η φωτιά προκλήθηκε από τα έλαια σιλικόνης;
• Πώς δικαιολογείται να μην ασκούνται κατηγορίες για τον θάνατο και την απανθράκωση των 25 από τα 57 θύματα, παρά την επί 2,5 χρόνια διερεύνηση των αιτιών της φωτιάς που ακολούθησε τη σύγκρουση;
• Πώς δικαιολογείται η εξόφθαλμη προστασία της Hellenic Train, στους εκπροσώπους της οποίας απαγγέλθηκαν μόνο κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα και δεν απαγγέλθηκε η κακουργηματική κατηγορία της διατάραξης των συγκοινωνιών, που αποτελεί τη βασική κατηγορία για τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους κατηγορούμενους των λοιπών φορέων (ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΡΑΣ);
• Πώς δικαιολογείται να αρνούνται κατηγορηματικά οι ανακριτικές αρχές να ικανοποιήσουν τα αιτήματα συγγενών των θυμάτων για εκταφή των ανθρώπων τους προκειμένου να γίνουν ταυτοποίηση και ιατροδικαστικές εξετάσεις; Πώς γίνεται στη συνέχεια και κατά την εξέλιξη της απεργίας πείνας του πατέρα θύματος Πάνου Ρούτσι να αλλάζει κλιμακωτά η θέση αυτή, αρχικά σε εκταφή μόνο για ταυτοποίηση DNA και στη συνέχεια, μετά από 23 ημέρες απεργίας πείνας και με εξαιρετικά πιθανή πλέον την κατάληξη του Πάνου, να παραχωρεί η δικαστική εξουσία την άδεια για ιατροδικαστικές εξετάσεις;

Όλα τα παραπάνω όπως σημειώνουν οι συγγενείς είναι μόνο “ένα μικρό μόνο δείγμα κρίσιμων παραλείψεων και λαθών από τη μεγάλη συλλογή των δυόμισι και πλέον χρόνων που μας έχει χαρίσει ο ανακριτής, ο Εισαγγελέας και η πρόεδρος Εφετών Λάρισας και πολλοί από τους εμπλεκόμενους δικαστικούς παράγοντες”

“Όλοι οι συγγενείς θέλουμε να πιστεύουμε στο θεσμό της Δικαιοσύνης και για αυτό αγωνιζόμαστε. Πρέπει όμως και αυτοί που την υπηρετούν να μπορούν να σταθούν στο ύψος που απαιτεί η θέση τους και οι περιστάσεις. (…). Η δικαιοσύνη δεν κινδυνεύει από την κριτική σε αυτούς που την υπηρετούν, αλλά πρωτίστως από τις ενέργειες, τις παραλείψεις και τη συμπεριφορά αυτών που την υπηρετούν. Όπως αναφέρει και ο Πλάτων στην «Πολιτεία»: Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρούν κάποιον δίκαιο, ενώ δεν είναι”, καταλήγουν.

Οι συγγενείς που υπογράφουν:

1.Μπέζας Δημήτριος

2.Παπαγγελής Ηλίας

3.Ντόλκα Μαρία

4.Χατζηχαραλάμπους Βασίλης

5.Γεωργακοπούλου Περσεφόνη

6.Χατζηχαραλάμπους Ανδρέας

6.Ασλανίδης Παύλος

8.Λαζαρίδου Νικολέτα

9.Παπάζογλου Λυσίμαχος

10. Γκανίδου Δέσποινα

11. Πορφυρίδης Λάζαρος

12. Καρατζόγλου Άννα

13. Οικού Σμαρώ

14. Οικού Ευθύμιος

15. Ανδρεάδου Κανέλα

16.Τσιώμας Ευάγγελος

17. Τσιώμα Νικολέτα

18. Άλμα Λάτα

19. Χατζηβασιλείου Νικόλαος

20. Φοριάν Γαβριέλα

21. Χατζηβασιλείου Μαρίνα

22. Μπέζας Ανδρέας Νικόλαος

23. Κοκάλα Φωτεινή

24. Παπαϊωάννου Χριστόδουλος

25. Παπαϊωάνου Γεωργία

26. Ναλμπάντης Δημήτριος

27. Καρασάββας Αντώνιος

28.Καρασάββα Ζαφειρώ

29.Τσακλίδης Γεώργιος

30. Βασάρα Ελένη

31. Ψαρόπουλος Αντώνιος

32. Ψαρόπουλος Παναγιώτης

33. Ελευθεριάδης Θεόδωρος

34. Ελισάβετ Εγούτ

35. Παυλίδου Έλλη

36. Παυλίδης Βασίλειος

37,Παυλίδης Σωκράτης

38. Μπόζο Νταϊάνα

39. Μπόζο Σωκράτης

40. Μπόζο Άγγελος

41. Χούπας Χρήστος

42. Γκοντούλη Ασημίνα

43. Ρούτσι Μιρέλα

44. Ρούτσι Πάνος

45. Καραθεοδώρου Αθανάσιος

46. Μαλιόγλου Κατερίνα

47. Ταχματζίδης Αναστάσιος

48. Κεσίδου Ξανθίππη

49. Ταχματζίδου Αλεξάνδρα

50. Ταχματζίδης Γεώργιος

Η συγκάλυψη σε 9 ενέργειες

Ο Γ. Μαντζουράνης από τη δική του πλευρά στη συνέντευξη του στον “Αθήνα 9,84” σημειώνει εννέα ενέργειες καθαρής πολιτικής συγκάλυψης που αφορούν και στις ενέργειες που δεν έγιναν από την πλευρά της Δικαιοσύνης.

• Σε τρεις μέρες από το έγκλημα των Τεμπών, ξεμπαζώθηκαν 300 κυβικά μέτρα χώματος. Έμειναν αφύλακτα στη θέση Πηγάδια και ένα χρόνο μετά τα ανακάλυψαν οι συγγενείς. Στις 6 Μαρτίου είχαν ολοκληρωθεί οι εργασίες μπαζώματος αφού είχαν εξαφανιστεί όλα τα αποδεικτικά στοιχεία. Τα βαγόνια μεταφέρθηκαν στο Κουλούρι όπου έμειναν εκτεθειμένα στα φυσικά στοιχεία για δύο χρόνια. Μετά από δύο χρόνια τα επισκέφτηκε ο κ. Ανακριτής ο κ. Μπακαϊμης.
• Μέσα σε 40 μέρες διατάχθηκε να καταστραφούν τα φιαλίδια, έλεγε μάλιστα η παραγγελία του Ανακριτή «το σύνολο του συλλεχθέντος βιολογικού υλικού των 57 θυμάτων»
• Σε κλήση μαρτύρων κλήθηκαν μόνο τέσσερις μη κατονομαζόμενοι μάρτυρες (τρείς ένστολοι) που επέζησαν και κλήθηκαν να καταθέσουν στον Ανακριτή.
• Τα ελάχιστα βίντεο που διασώθηκαν από τη φόρτωση και τη διαδρομή της εμπορικής αμαξοστοιχίας, έμειναν αρχικά εξαφανισμένα και όταν βρέθηκαν ήταν λειψά. Ο ΟΣΕ παρέδωσε στην ΕΛ.ΑΣ. μόνο βίντεο της επιβατικής και όχι της εμπορικής.
• Τον Νοέμβριο του 2024, μετά από 21 μήνες ο Aνακριτής εδέησε να διατάξει την κατάσχεση των 15 επανεγγράψιμων σκληρών δίσκων. Στο διάστημα αυτό, είχε διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του υλικού.
• Το ηχητικό υλικό από το καταγραφικό της Λάρισας, κατασχέθηκε από τον κ. Ανακριτή τον Νοέμβριο του 2024, 21 μήνες μετά το δυστύχημα κι αυτό μετά από πίεση μιας οικογένειας, της οικογένειας του μηχανοδηγού για να διερευνηθεί η εντεκάλεπτη σιωπή πριν τη σύγκρουση.
• Οι οικογένειες των θυμάτων κατήγγειλαν και έκαναν αίτηση εξαίρεσης σε βάρος του Ανακριτή, ότι λείπουν 680.000 ηχητικά αρχεία από τη δικογραφία. Και ξέρετε τι απάντησε προφορικά ο κ. Ανακριτής; Οτι «δεν τα έκρινα κρίσιμα και χρήσιμα».
• Μόλις βγήκε το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ τα έχασαν τελείως και αναζητούσαν άλλες πραγματογνωμοσύνες, αντίθετες, και πήραν από οποιονδήποτε έβρισκαν στο δρόμο.

neostrategy.gr

Φωτογραφία: Μάριος Λώλος