Η είδηση της σύλληψης της Φεντερίκα Μογκερίνι για υπόθεση διαφθοράς προκάλεσε αίσθηση. Η Μογκερίνι αποτελεί κορυφαία μορφή του πολιτικού προσωπικού των Βρυξελλών, αφού την περίοδο 2014-19 υπήρξε ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική. Δεν είναι μικρό πράγμα να συλλαμβάνεται μια τόσο υψηλόβαθμη αξιωματούχος.
Ειδικά στην Ελλάδ, κάθε ανάλογο σκάνδαλο διαφθοράς της ΕΕ μάς προκαλεί ιδιαίτερη ενόχληση (αν όχι οργή) αφού ξυπνάει τις πικρές μνήμες της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Ήταν η εποχή που τα στελέχη της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων κούναγαν τα δάχτυλο στον ελληνικό λαό, κατηγορώντας τον συλλήβδην για τη διαφθορά και την ευνοιοκρατία. Κάθε ευρωπαϊκό σκάνδαλο διαφθοράς αναδεικνύει τόσο την υποκρισία των «εταίρων» μας όσο και πόσο κακόβουλη ήταν η επικοινωνιακή εκστρατεία με την οποία επιχείρησαν να δικαιολογήσουν τα Μνημόνια.
Τα σκάνδαλα
Η Μογκερίνι αφέθηκε ελεύθερη, αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση της πρύτανη του Κολλεγίου της Ευρώπη στη Μπριζ. Η πρώην ύπατος Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ θεωρείται ύποπτη για την ανάθεση του προγράμματος της Διπλωματικής Ακαδημίας της ΕΕ στο Κολλέγιο της Ευρώπης, η οποία φαίνεται να έγινε με χαλκευμένο διαγωνισμό. Ανεξάρτητα από το αν ευσταθούν οι κατηγορίες, η συγκεκριμένη υπόθεση είναι κατά πολύ μικρότερη από άλλα σκάνδαλα διαφθοράς που έχουν συγκλονίσει της Βρυξέλλες.
Πάντως τα σκάνδαλα διαφθοράς μόνο ασυνήθιστα δεν είναι στην πρωτεύουσα της ΕΕ. Είναι πολύ πρόσφατο το Qatargate, όπου η κυβέρνηση του Κατάρ εξαγόραζε Ευρωπαίους αξιωματούχους για να επηρεάσει την ευρωπαϊκή πολιτική -πρόκειται για το σκάνδαλο στο οποίο ενεπλάκη η Εύα Καϊλή. Εξίσου πρόσφατο είναι το σκάνδαλο της Frontex που αφορούσε συγκάλυψη παράνομων επαναπροωθήσων και οικονομική κακοδιαχείριση. Το σκάνδαλο ανάγκασε τον επικεφαλής της Frontex Fabrice Leggeri να παραιτηθεί. Αν πάμε πιο παλιά, θα βρούμε την παραίτηση ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Σαντέρ λόγων διαφθοράς και νεποτισμού.
Τρεις είναι οι βασικές αιτίες των συνεχών σκανδάλων διαφθοράς των Βρυξελλών:
Η πρώτη είναι η αδιαφανής και περίπλοκη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια διαδικασία που είναι κατανοητή μόνο σε όσους είναι πολύ εξοικειωμένοι με αυτή, δηλαδή σε όσους έχουν κάποιου είδους μακρά επαγγελματική σχέση με την ΕΕ και τους οργανισμούς της. Επί της ουσίας, τα όργανα της ΕΕ δεν έχουν τη δημοκρατική λογοδοσία που έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις και τα εθνικά κοινοβούλια.
Η δεύτερη αιτία είναι η λειτουργία των λόμπι, δηλαδή των εταιριών και των οργανώσεων που έχουν ως αντικείμενο την άσκηση πίεσης προς τα ευρωπαϊκά όργανα λήψης αποφάσεων με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πελατών τους που είναι ως επί το πλείστο επιχειρήσεις και ξένες κυβερνήσεις. Για να γίνει καθαρό τι σημαίνει λόμπι στην ΕΕ πρέπει να δώσουμε μερικά νούμερα. Στην ΕΕ ασκούν λόμπινγκ 5.000 οργανώσεις με 30.000 λομπίστες. Ο δε προϋπολογισμός τους υπολογίζεται στο 1,5 δισ.. Τα λόμπι στοχεύουν τους 62.000 υπαλλήλους και αξιωματούχους των ευρωπαϊκών οργανισμών, αλλά στην πραγματικότητα ο κύριος στόχος τους είναι το 1/3 των Ευρωπαίων αξιωματούχων και υπαλλήλων, οι οποίοι εμπλέκονται στη λήψη των αποφάσεων. Πέρα από το προφανές δημοκρατικό ζήτημα που προκύπτει από τη λειτουργία ενός τόσο μεγάλου μηχανισμού πολιτικής πίεσης, αντιλαμβανόμαστε όλοι-ες πόσο συχνά είναι δυσδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή μεταξύ νόμιμων και παράνομων μέσων πίεσης -ειδικά όταν δαπανώνται τόσο μεγάλα ποσά.
Η τρίτη αιτία είναι οι λεγόμενες «περιστρεφόμενες πόρτες», δηλαδή η εναλλαγή των ίδιων προσώπων σε θέσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τα λόμπι, τα think tank και τους διεθνείς οργανισμούς. Τα δίκτυα οικειότητας και αλληλοεξαρτήσεων που διαμορφώνονται, συνιστούν φυτώρια διαφθοράς.
Κουλτούρα συναλλαγής
Ο Γιώργος Βασσάλος, διδάσκων Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, μιλώντας στο Dnews επισήμανε ότι «στις Βρυξέλλες επικρατεί μια κουλτούρα συναλλαγής. Αυτή η κουλτούρα ξεκινάει από μικρές εξυπηρετήσεις που είναι νόμιμες. Για παράδειγμα ένα λόμπι βοηθάει δωρεάν έναν ευρωβουλευτή να συλλέξει το πραγματολογικό υλικό που απαιτείται για το νομοθετικό έργο του. Σε αντάλλαγμα περιμένει την ευνοϊκή στάση του ευρωβουλευτή στη διαδικασία της νομοθέτησης. Από το μικρό και το νόμιμο μπορούμε να φτάσουμε στο μεγάλο και το παράνομο. Οι αλληλοεξυπηρετήσεις γίνονται συνέχεια στις Βρυξέλλες και αποτελούν δομικό στοιχείο της πολιτικής κουλτούρας του κέντρου της ΕΕ. Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση αν ένας ευρωβουλευτής υπερασπίζεται τα συμφέροντα μιας επιχείρησης. Για την ακρίβεια, θεωρείται σύνηθες».
dnews.gr
Φωτογραφία: AP/Virginia Mayo
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
