Δικαστική δικαίωση για πατέρα που στερήθηκε την επικοινωνία με το παιδί του

Την ώρα που το υπουργείο Δικαιοσύνης προωθεί το νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια, δικαστική απόφαση δικαιώνει πατέρα που στερήθηκε την επικοινωνία με τον ανήλικο γιο του. Μάλιστα, με την απόφαση κρίθηκε πως η αποξένωση του πατέρα από το παιδί του συνιστά προσβολή της προσωπικότητάς του και η ηθική βλάβη, που του έχει προκληθεί, «συνισταμένη στην πίκρα, απογοήτευση, στενοχώρια και ακύρωση του πατρικού ρόλου, δεν μπορεί να αποκατασταθεί με καταβολή χρηματικού ποσού».

Έτσι με το σκεπτικό αυτό οι δικαστές, υποχρέωσαν την μητέρα του παιδιού να άρει την προσβολή της προσωπικότητας του πατέρα και πρώην συζύγου της, επιτρέποντας ανεμπόδιστα και διευκολύνοντας την επικοινωνία του με το ανήλικο.

Η συγκεκριμένη υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια έπειτα από αγωγή που κατάθεσε ο πατέρας σε βάρος της μητέρας του παιδιού του και πρώην συζύγου του υποστηρίζοντας πως εκείνη επί μήνες παραβιάζει συστηματικά την επαφή του με το παιδί, με το οποίο ο ίδιος δεν μπορούσε να έχει ούτε καν τηλεφωνική επικοινωνία. Επιπλέον στην αγωγή του ο ενάγων υποστηρίζει πως για το λόγο αυτό έχει υποβάλει εναντίον της πρώην συζύγου του μηνύσεις για παρεμπόδιση επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο τους για 22 φορές και της έχει ήδη κοινοποιήσει σχετικό εξώδικο.

Ένα από τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε ο πατέρας στην αγωγή του, ήταν ότι η προσωπική επικοινωνία του με το παιδί του που δεν διαμένει μαζί του είναι δικαίωμα λειτουργικό του, δηλαδή οικογενειακό δικαίωμα, αλλά ταυτόχρονα και δικαίωμα που απορρέει από την προσωπικότητα του γονέα, «θεμελιούμενο στο άρθρο 1520 § 1 ΑΚ, το οποίο αποτελεί εξειδίκευση του άρθρου 5 § 1 του Συντάγματος για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας». Επομένως, όπως ανέφερε ο πατέρας, η πρώην σύζυγος του «με την αδικαιολόγητη παρεμπόδιση της επικοινωνίας του με τον υιό του και μάλιστα είκοσι δύο (22) φορές προσέβαλε παράνομα και υπαίτια την προσωπικότητα του».

Με τα επιχειρήματα αυτά ο πατέρας ζητούσε να υποχρεωθεί η μητέρα να άρει την προσβολή της προσωπικότητας του και να υποχρεωθεί να επιτρέπει ανεμπόδιστα την επικοινωνία του με τον γιο τους, όπως όρισε η σχετική δικαστική απόφαση που είχε εκδοθεί για το θέμα αυτό.

Επίσης ζητούσε από το δικαστήριο να υποχρεώσει την μητέρα του παιδιού του να του καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης το ποσό των 22.000 ευρώ, ήτοι το ποσό των 1.000 ευρώ για κάθε μία από τις 22 παραβιάσεις της επικοινωνίας του με τον γιο τους.

Σταθμίζοντας όλα τα στοιχεία της υπόθεσης το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή του πατέρα, καθώς υποχρέωσε την μητέρα του ανηλίκου να άρει την «προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος και ειδικότερα την υποχρεώνει να επιτρέπει ανεμπόδιστα αλλά και να διευκολύνει την επικοινωνία του ενάγοντος με τον ανήλικο υιό τους».

Όπως δέχθηκε το δικαστήριο η μητέρα παρεμπόδισε την επικοινωνία του ανηλίκου με τον πατέρα του και σε καμία περίπτωση δεν αποδείχθηκαν «οι ισχυρισμοί της εναγομένης περί αρνητικής στάσης του τέκνου απέναντι στον ενάγοντα πατέρα του».

Κατά τους δικαστές η παρεμπόδιση επικοινωνίας του γιου με τον πατέρα «συνιστά παράνομη και υπαίτια προσβολή της προσωπικότητας του τελευταίου, καθόσον έχει αποξενωθεί από το τέκνο του, το οποίο βρίσκεται σε κρίσιμη ηλικία για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του και των σχέσεων του με τους οικείους του».

Τέλος, σύμφωνα με την απόφαση «η ηθική βλάβη του ενάγοντος συνιστάμενη στην αποξένωση από το τέκνο του και την εξ αυτής πίκρα, απογοήτευση, στενοχώρια και ακύρωση του πατρικού ρόλου δεν μπορεί να αποκατασταθεί με καταβολή χρηματικού ποσού εκ μέρους της εναγομένης», αλλά με την συμμόρφωση της τελευταίας στα όσα ορίζονται στην απόφαση σχετικά με τη ρύθμιση της επικοινωνίας πατέρα – υιού.