Δεν πρόκειται για γραφικότητες, ούτε μόνο για τους λόγους ενός τραμπούκου που στην τελική “Ποιος τον ακούει;”. Αρκεί ένας να μυηθεί στο μισαλλόδοξο κήρυγμά του.
Πώς γίνεται μέσα σε λίγες μέρες, οι Έλληνες ψηφοφόροι να αποδοκιμάζουν τον «πριγκιπισμό» (στον δήμο της Αθήνας) και να επιβραβεύουν τη χυδαιότητα ( Βόλος);
Αυτό το ερώτημα τυράννησε το μυαλό μου μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της δεύτερης κάλπης των αυτοδιοικητικών εκλογών. Αναμφίβολα, η ανατροπή στην Αθήνα κι αλλού αποτελεί την πρώτη σημαντική ήττα της εγχώριας Δεξιάς, μετά το 2019. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος αν αυτή η συνθήκη είναι ικανή ώστε να υπερκεράσει την ομοβροντία ρατσιστικών και ομοφοβικών δηλώσεων που κυριαρχούν τελευταία στον δημόσιο λόγο.
Ποιος ψηφίζει τον Αχιλλέα Μπέο;
Με αυτά κατά νου, απευθύνθηκα στον δημοσιογράφο και συγγραφέα, Γιάννη Παντελάκη. Ποιος ψηφίζει τον Αχιλλέα Μπέο, ρωτώ τον έμπειρο συνάδελφο. «Ζούμε σε μια κοινωνία παρακμής και ελάχιστων προσδοκιών», εξηγεί στο Magazine, ενώ παράλληλα σημειώνει ότι ο πήχης μας έχει μπει πολύ χαμηλά και ανέμελα πορευόμαστε κάτω από αυτόν. Για τον ίδιο, γεγονότα όπως το ομοφοβικό κρεσέντο του επανεκλεγέντα δημάρχου Βόλου αποτελούν ένα είδος υπενθύμισης, ώστε «να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, να αποκτάμε ενός είδους αυτοσυνειδησία, να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε ικανοί για όλα. Να ψηφίζουμε έναν Μπέο, πολλούς Μπέους με όσα αρνητικά φορτία μεταφέρουν, να αναδεικνύεται η χυδαιότητα ως συστατικό στοιχείο συλλογικής συμπεριφοράς που ξεπερνάει πολλά όρια ηθικής, να επικροτούμε τον λαϊκισμό και να τον αναγάγουμε ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό μας. Και όλα αυτά, λες με έναν μαγικό τρόπο ξεπερνούν πολιτικές διαχωριστικές ταυτότητες όπως τουλάχιστον τις έχουμε ορίσει στη χώρα μας».
Ποιος ο αντίκτυπος αυτών των δηλώσεων;
Με όσα ήδη ανέφερε ο Γιάννης Παντελάκης, δεν είναι να απορεί κανείς πώς η κοινωνία που περιγράφει, σε ένα συντριπτικά μεγάλο της κομμάτι ελκύεται από Μπέους. Όταν βλέπει σε «αυτούς, δικούς της ανθρώπους που είναι μάτσο, τα λένε χύμα και χυδαία για τους διαφορετικούς, τους ανήσυχους, τους αδύναμους». Όταν γι’ αυτούς «η εξουσία και η διακυβέρνηση θέλουν λογικές τσαμπουκά και υποδόριου ρατσισμού».
“H εξουσία και η διακυβέρνηση θέλουν λογικές τσαμπουκά και υποδόριου ρατσισμού”.
Κομμένα τ’ αστεία
Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν πρόκειται για γραφικότητες, ούτε μόνο για τους λόγους ενός τραμπούκου που στην τελική: «Ποιος τον ακούει;». Αρκεί ένας να μυηθεί στο μισαλλόδοξο κήρυγμά του· είναι αρκετός για να προκαλέσει μεγάλο πόνο. Για αυτό τον λόγο, έχει τεράστια η σημασία να ακουστεί το κάλεσμα νομικών όπως ο κύριος Σωτηρόπουλος, ο οποίος στο πλαίσιο της εξέτασης από τον Άρειο Πάγο κατά πόσο οι δηλώσεις Μπέου εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του αντιρατσιστικού νόμου, ο οποίος εφαρμόζεται αυτεπάγγελτα, καλούσε με άρθρο του στην Αυγή σε σημαντική κινητοποίηση μαρτύρων ώστε να εμφανιστούν στην εισαγγελία και να καταθέσουν κατά πόσον πράγματι οι δηλώσεις υποκινούν σε μίσος ή βία ή διακρίσεις εις βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ της τοπικής κοινωνίας, αλλά και ευρύτερα σε όλη τη χώρα.
Είναι ίσως ο οργανωμένος αντίλογος απέναντι στους ομοφοβικούς, την ανάγκη του οποίου μου επισήμανε και ο Άρης, όταν ολοκληρώναμε τη συνέντευξη. «Όταν ακούς κάποια σχόλια, τα οποία σε προσβάλλουν πιστεύω ότι πρέπει επιτέλους να μάθουμε να μιλάμε. Με επιχειρήματα πάντα. Να τον ρωτήσεις στα ίσα: Εσένα, τι σε νοιάζει; Σε τι σε εμπόδισε στη ζωή σου; Σε επιβάρυνε στη φορολογία; Σου στέρησε το ψωμί που πας στο σπίτι σου; Σε αυτό φυσικά θα βοηθούσε η παιδεία. Είναι αδιανόητο εν έτει 2023 να μην υπάρχει η Σεξουαλική Αγωγή στα σχολεία. Αλλά, ας είναι καλά η Εκκλησία».
news247.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
