Δημόσιο: Προωθείται η κατάργηση της μονιμότητας

Το «έργο» που ξεκίνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης (2013 – 2015) επί συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, με στόχο την «κατεδάφιση» του Δημοσίου και την εκχώρηση τομέων σε ιδιώτες, και το συνέχισε την επταετία της διακυβυβέρνησής του, τώρα επιδιώκει να το ολοκληρώσει.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, τα Νέα, ανάμεσα στα «μέτωπα που αναμένεται να ανοίξουν ίσως και πριν από την κατάθεση του προϋπολογισμού, και επισήμως σε κάθε περίπτωση στις αρχές του 2026», είναι «η συζήτηση για άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων».

Τώρα, ο πρωθυπουργός, «όχι απλώς κρατά στο τραπέζι το θέμα, αλλά, κατά πληροφορίες, το κλειδώνει ως το μεγάλο επίδικο σε μια διαδικασία για την οποία ο χρόνος μετράει αντίστροφα: εκείνη της συνταγματικής αναθεώρησης, που περιλαμβάνει δύο ψηφοφορίες σε δύο διαδοχικές Βουλές (στην τωρινή προτείνουσα και στην επόμενη αναθεωρητική) με ουσιαστικό ορίζοντα το 2028. Η βάση εκκίνησης για την πέμπτη συνταγματική αναθεώρηση της Μεταπολίτευσης είναι η προεργασία του 2018 και ενημερωμένες πηγές λένε ότι οι διαφορές δεν θα είναι μεγάλες».

Οπως έκανε πάντα, έτσι και τώρα, «στο επίκεντρο της «επιχειρηματολογίας» του μπαίνει η συνταγματική κατοχύρωση της «αξιολόγησης», αφού το ζήτημα της άρσης μονιμότητας συνδέει ευθέως ενδεχόμενη απόλυση υπαλλήλου με την αποδοτικότητά του».

Τα ίδια ακριβώς, δηλαδή, που έκανε όταν ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Εξάλλου, μνημείο της νεοφιλελεύθερης λογικής που τον διαποτίζει, ήταν τότε η θεσμοθέτηση του συστήματος της συγκριτικής αξιολόγησης με τη χρήση ποσόστωσης, με την υποχρεωτική δηλαδή βαθμολόγηση του 15% ως ανεπαρκών, του 60% ως μέτριων και του 25% ως άριστων. Πέρα από τα προφανή φαινόμενα ανθρωποφαγίας που θα μπορούσε να να καλλιεργήσει μεταξύ των εργαζομένων του Δημοσίου ένα τέτοιο σύστημα, είχε πασίδηλο στόχο την εγκαθίδρυση ενός μόνιμου μηχανισμού απολύσεων για τον λόγο αυτό είχε καταγγελθεί και ως σύστημα αξιολόγησης – “φερετζές” για απολύσεις. Στο ίδιο πλαίσιο δημιουργίας μόνιμης δεξαμενής απολύσεων, ειδικά στους ΟΤΑ, ο Κ. Μητσοτάκης είχε θεσμοθετήσει και τον περίφημο έλεγχο μετατροπής συμβάσεων, τον οποίο είχαν μπλοκάρει στην πράξη οι δήμοι.

Ταυτόχρονα, με την προώθηση της άρσης της μονιμότητας, αποσκοπεί σε μικροκομματικά οφέλη, κλείνοντας το μάτι στους … ακροκεντώους – νεοφιλελέ υποστηρικτές του. Το μέγαρο Μαξίμου, αναφέρουν τα Νεά, «κάνει βήματα παραπέρα σε όλο το φάσμα του Δημοσίου και όλους τους υπαλλήλους – παλιούς και νεοπροσλαμβανόμενους – ενώ επιδίωξη είναι να δοθεί και η δυνατότητα επιλογής ανώτατων στελεχών στο Δημόσιο από τον ιδιωτικό τομέα. Για τον πρωθυπουργό το μότο «άρση μονιμότητας» μπαίνει στον πυρήνα της επιχείρησης επανασύνδεσης με τους κεντρογενείς ψηφοφόρους. Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ θα στέκεται απέναντι, ο Μητσοτάκης θα αποπειράται να ξεθολώσει την εικόνα του φιλελεύθερου μεταρρυθμιστή που θέλει να προβάλει».

Γενικότερα, ο Κ. Μητσοτάκης από τότε που τον υπουργοποίησε ο Αντώνης Σαμαράς, και πολύ περισσότερο μετά, όταν του έδωσε τα κλειδιά της Νέας Δημοκρατίας (κι’ ας κλαίγεται τώρα ο Μεσσήνιος) με εμφανή την προοπτική να γίνει πρωθυπουργός, ο Κ. Μητσοτάκης ήταν φανατικός απορρυθμιστής του δημόσιου τομέα. Στην 18μηνη θητεία του ως υπουργός των Σαμαρά – Βενιζέλου, ήταν εκείνος που ανέλαβε να διεκπεραιώσει τη μνημονιακή αποστολή να θέσει σε διαθεσιμότητα 25.000 εργαζόμενους στο Δημόσιο και να απολύσει συνολικά 15.000.

Μείζον παράδειγμα της διαλυτικής πολιτικής του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν και η εκπόνηση των νέων οργανογραμμάτων των υπουργείων, τα οποία κατά γενική ομολογία συντάχθηκαν πρόχειρα και ανορθολογικά, ενώ επέφεραν συρρίκνωση των δομών της τάξεως του 40%, αφήνοντας τεράστια κενά στις υπηρεσίες και προκαλώντας πλείστα προβλήματα στη λειτουργία της διοικητικής μηχανής.

neostrategy.gr