Δολοφονία στον Πειραιά – Σύζυγος 39χρονου: «Νιώθω θλίψη, στενοχώρια και μίσος – Δε μου φθάνουν τα ισόβια»

Η σύζυγος του 39χρονου που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στις 15 Σεπτεμβρίου από έναν 68χρονο, μίλησε σε τηλεοπτική εκπομπή για το δράμα που περνά η ίδια και τα τρία παιδιά της, τονίζοντας πως «νιώθω θλίψη, στενοχώρια και μίσος, δε μου φθάνουν τα ισόβια».

Η ίδια λάτρευε τον σύζυγό της με τον οποίο ήταν παντρεμένη δέκα χρόνια. Απέκτησαν μαζί τρία παιδιά, με το μεγαλύτερο να είναι 9 ετών και το μικρότερο μόλις 3 ετών, τα οποία στερήθηκαν τόσο άδικα τον πατέρα τους.

Μιλώντας στην κάμερα της εκπομπής, περιέγραψε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τόσο αναφορικά με τη διαχείριση της απώλειας του συζύγου της όσο και των παιδιών της, που ακόμα δεν γνωρίζουν τον τραγικό τρόπο με τον οποίο πέθανε ο πατέρας τους.

«Θα τα πούμε πάλι το βράδυ»

«Ήταν περίεργο, γιατί ενώ κάθε φορά φιλούσε τα παιδιά και μας αποχαιρετούσε μία φορά, εκείνη την ημέρα μας φίλησε τρεις και είπε “θα τα πούμε το βράδυ πάλι”, κάτι που δεν έγινε ποτέ», είπε συντετριμμένη η χήρα του 39χρονου.

«Τα παιδιά ξέρουν ότι ο μπαμπάς έχει φύγει αλλά όχι τον τρόπο γιατί δεν είμαι έτοιμη. Όσο περνά ο καιρός η έλλειψή του από το σπίτι είναι όλο και πιο έντονη. Ειδικά ο μικρός κάθε φορά που πάει στο κρεβάτι να ξαπλώσει, λέει “θέλω τον μπαμπά μου και όχι τη φωτογραφία του”. Είναι πολύ δύσκολο για τα παιδιά», σημείωσε για να συμπληρώσει: «Νιώθω θλίψη, στενοχώρια, μίσος, δε μου φθάνουν τα ισόβια. Ο Βαγγέλης “έφυγε” στα 39 του και τα παιδιά μου υποφέρουν».

Ο 39χρονος δούλευε πολλές ώρες προσπαθώντας να προσφέρει στην οικογένειά του. Το εισόδημα που έφερνε στο σπίτι δεν υπάρχει πλέον και η σύζυγός του να πρέπει να ξεκινήσει αγώνα για να ζήσει τα παιδιά της. Όπως λέει, δίπλα στην οικογένεια έχουν σταθεί πολύ τα σχολεία των παιδιών της.

Στην εκπομπή μίλησε και ο αδερφός του 39χρονου, ο οποίος ακόμα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την τραγική απώλεια.

«Ήταν ο κολλητός μου, ο πατέρας μου. Ήταν όλα για μένα ο αδερφός μου», ανέφερε ενώ τόνισε πως ο Βαγγέλης ήταν ένας άνθρωπος που κοίταζε την οικογένεια και τη δουλειά του και δεν είχε πειράξει ποτέ κανέναν.

Πήγαινε από τις 8 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ στη δουλειά για να ταΐσει τα παιδιά του.

«Μου λείπει το χαμόγελό του», είπε με πόνο, συμπληρώνοντας πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την οικογένεια του αδικοχαμένου αδερφού του.