Οι αυξήσεις ισχυρίζονταν, είτε θα ήταν μικρές και παροδικές, εξ ού και οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για επιδοτήσεις έως 9 ευρώ στο ρεύμα είτε δεν υπήρχαν, όπως ανακάλυπτε στα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του ο υπουργός Ανάπτυξης.
Με αρκετή χρονοκαθυστέρηση κατάλαβαν ότι το παραμύθι είχε δράκο και ότι το προσωρινό προοριζόταν να γίνει μόνιμο και επικίνδυνο.
Μόλις χτύπησε η καμπάνα των δημοσκοπήσεων και η ορατή δια γυμνού οφθαλμού κοινωνική γκρίνια έφτασε στο «επιτελικό κράτος» της Ηρώδου Αττικού τους «φώτισαν» τα Φώτα.Και άρον – άρον έσπευσαν να εξαγγείλουν το τρίτο – τέταρτο «πακέτο μέτρων» από τις αρχές φθινοπώρου με οριζόντιες επιδοτήσεις για το ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέρια.
«Too least, too late» που λένε και οι φίλοι μας οι αγγλοσάξονες. Ήδη, σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς, το αποτύπωμα που θα αφήσει η ενεργειακή κρίση στην ελληνική οικονομία μπορεί να αγγίξει τα 4 δισ. για το 2022.
Η κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα ύψους 400 εκατ. τον Ιανουάριο για νοικοκυριά και επιχειρήσεις και στη συνέχεια «βλέποντας και κάνοντας τον σταυρό μας».
Αν η παγκόσμια ενεργειακή έκρηξη δεν υποχωρήσει στα προ ανάφλεξης επίπεδα, κάτι που κανείς αναλυτής δεν προβλέπει μέχρι το τέλος της χρονιάς, τότε τα ενδεχόμενα είναι απλά και αρκετά επώδυνα και τα δύο: είτε το πακέτο στήριξης θα σταματήσει τους επόμενους μήνες, ενώ οι αυξήσεις θα «τρέχουν», είτε η χώρα θα οδηγηθεί σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Οι «τρίτοι δρόμοι» μας τέλειωσαν.
Ο κυβερνητικός εγκλωβισμός συμπληρώνεται από μια επιπρόσθετη παράμετρο. Ήδη, το κύμα ακρίβειας έχει πάρει οριζόντια και γενικευμένα χαρακτηριστικά, εξελισσόμενο σε ένα αλληλοτροφοδοτούμενο ντόμινο. Από τα ενοίκια και τα ακίνητα έως τα βασικά προϊόντα και τα είδη κατανάλωσης. Δημιουργώντας ένα νέο κύκλο λιτότητας με τα συνήθη θύματα, δηλαδή τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά εισοδήματα.
Να προσθέσουμε και το κερασάκι στην τούρτα. Από τον μήνα Ιανουάριο αρχίζουν οι επιστροφές στην Εφορία των χρεών της πανδημίας, τα οποία καταρχήν υπολογίζονται πάνω από 2,2 δισ.
Όλες λοιπόν οι οικονομικές εξελίξεις συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι το επόμενο τρίμηνο-τετράμηνο θα είναι μια «εποχή στην κόλαση» για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Με μόνιμη συνοδό την πανδημία, που παρά τις επαναλαμβανόμενες καθησυχαστικές εκτιμήσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων, αρνείται πεισματικά να βαδίσει το «τελευταίο μίλι» της.
Λύσεις προφανώς υπάρχουν, παντού και πάντοτε. Με ρίσκα όμως και κινδύνους.
Η πρώτη είναι η κυβέρνηση να διαχειρισθεί με όποιον τρόπο καταφέρει τη φυσική φθορά της «εποχής στην κόλαση», περιμένοντας να ξημερώσουν οι «καλύτερες μέρες». Με την προσδοκία ότι στον κατάλληλο χρόνο, για παράδειγμα το επόμενο φθινόπωρο ή κάπου κοντά στις γιορτές, τα πράγματα θα είναι καλύτερα, οι πολιτικές ζημιές θα έχουν ανακοπεί και η κυβέρνηση θα διαθέτει το πλεονέκτημα των εκλογών. Το πρόβλημα του εν λόγω σχεδιασμού είναι ότι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και αρκετά «what if» που πολλαπλασιάζουν τα ρίσκα και τους κινδύνους.
Η δεύτερη λύση είναι η επίσπευση των εκλογών, με πιο κατάλληλο διάστημα εκεί λίγο πριν από το επόμενο καλοκαίρι. Με την προσδοκία ότι οι πολιτικές – κοινωνικές επιπτώσεις από τις πολλαπλές κρίσεις στην οικονομία, την ακρίβεια, το εισόδημα και την πανδημία δεν θα έχουν δημιουργήσει ακόμη ανεπανόρθωτες πολιτικές, άρα και εκλογικές βλάβες. Κι αυτή η επιλογή ενέχει ρίσκο, γιατί όπως υποστηρίζει ο γνωστός εκλογικός κανόνας οι ψηφοφόροι αποφασίζουν με βάση την «οικονομία της τσέπης».
Είπαμε λύσεις υπάρχουν και η πρωτοβουλία των κινήσεων παραμένει ακόμη στα χέρια της κυβέρνησης. Αυτές όμως που τέλειωσαν είναι οι εύκολες λύσεις. Όλα τώρα έχουν υψηλό ρίσκο – και μεγάλο κόστος.
ieidiseis.gr
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
