Ελένη Τουλουπάκη: Τιμωρία

Αυτή η δίκη δεν έπρεπε να γίνει. Το ότι τη Δευτέρα θα καθίσει στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου η εισαγγελέας του σκανδάλου Novartis, Ελένη Τουλουπάκη, συνιστά μομφή για το πολιτικό σύστημα και πλήγμα για τη Δικαιοσύνη.

Διασύρει τη χώρα ως ευρωπαϊκό κράτος – μη – Δικαίου. Που αλλού… δικάζεται εισαγγελέας επειδή έκανε τη δουλειά του;

Η παραπομπή Τουλουπάκη έχει κραυγαλέα τιμωρητική διάσταση: τόλμησε να ερευνήσει καταγγελίες για πολιτικά πρόσωπα που αυτοτοποθετούνται υπεράνω του νόμου.

Ότι η Βουλή επενέβη στο έργο μιας δικαστικής λειτουργού, υποδηλώνει την αναπηρία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού, που το επιτρέπει.

Συνιστά παρέμβαση του κομματικού συστήματος στη Δικαιοσύνη και κορυφώνει την πιο ελεεινή επίθεση που δέχθηκε ποτέ εισαγγελικός λειτουργός από ερευνώμενους – νομίμως – για συγκεκριμένες πράξεις.

Η Τουλουπάκη απομακρύνθηκε από τη σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία και διώκεται γιατί έκανε το καθήκον της στο σκάνδαλο Novartis. Αλλά επειδή σ’ αυτό δεν στάθηκε νομικά καμία μομφή εναντίον της, βρέθηκε… κάτι παρεμφερές!

Πώς να σταθεί; Για τους δέκα πολιτικούς υπήρχαν επώνυμες καταγγελίες. Ποιος ευσυνείδητος εισαγγελέας θα τις αγνοούσε;

Οι προστατευόμενοι μάρτυρες, δεν ήταν «κουκουλοφόροι», κατά την πολιτική και δημοσιογραφική αγυρτεία. Η Πολιτεία τους γνώριζε και τους έθεσε υπό προστασία, επειδή ήταν σε θέση να γνωρίζουν.

Η Τουλουπάκη δεν κρέμασε κανέναν «στα μανταλάκια». Η πρόωρη γνωστοποίηση των ονομάτων προέκυψε από τον πανάθλιο νόμο που την υποχρέωσε να σταματήσει την έρευνα και να στείλει τους φακέλους στη Βουλή.

Η ίδια – με σεβασμό στο τεκμήριο αθωότητας και προσήλωση στη νομιμότητα – αρχειοθέτησε εφτά περιπτώσεις, όταν δεν κατέστη εφικτό να ενισχυθούν οι καταγγελίες με ατράνταχτα στοιχεία.

Γύρω της όμως ένας ασύδοτος μηχανισμός συγκάλυψης δημιούργησε ζοφερό κλίμα, με ελεεινές επιθέσεις από τους ερευνώμενους, τα κόμματα τους και τα φιλικά τους ΜΜΕ.

Την απειλούσαν και την καθύβριζαν σε σύμπραξη με δικαστικούς παράγοντες που υπονόμευσαν την έρευνα της, για το σκάνδαλο που κάποιοι αποκαλούν ακόμη «σκευωρία».

Παρ’ ότι ο Άρειος Πάγου αποφάνθηκε ότι οι ενέργειες της ήταν νόμιμες και επιβεβλημένες.

Το σκάνδαλο επικυρώθηκε ως υπαρκτό και οι συναφείς κατηγορίες κατά της εισαγγελέως κατέπεσαν. Αλλά η τιμωρία συνεχίζεται: δικάζεται με άσχετη κατηγορία.

Ότι το κόμμα του Τσίπρα – που ως αρχηγός της «συμμορίας» η οποία, δια της Τουλουπακη, «συκοφάντησε» δέκα έντιμους πολιτικούς – δεν μιλάει λίγο πριν τη δίκη, είναι δείγμα αφασίας του.

Αν θα ντραπεί κάποτε το δικαστικό Σώμα, δεν θα είναι για την έρευνα της ακέραιης πρώην εισαγγελέως Διαφοράς, αλλά για τις μεταγενέστερες αρχειοθετήσεις και την άρση της μιας ποινικής δίωξης που άσκησε.

Η ίδια θα μείνει στην Ιστορία της Δικαιοσύνης για τον άθλο της. Απλώς όπως έλεγε ο συγγραφέας Γκορ Βιντάλ: «Ένας άθλος δεν μένει ποτέ ατιμώρητος».

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr