Ελληνοτουρκικά – Μπακογιάννη: «Εμείς διεκδικούμε κι οι Τούρκοι διεκδικούν»

Σε συνέντευξή της στην «Οικονομική Επιθεώρηση», η Ν. Μπακογιάννη ουσιαστικά προτείνει να λυθούν όπως – όπως, με κάθε τρόπο, εδώ και τώρα, τα ελληνοτουρκικά, ενώ εξισώνει την επιθετική – αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας με την αμυντική στάση της Ελλάδας, λέγοντας χαρακτηριστικά: Και «εμείς διεκδικούμε – και διεκδικούν και οι Τούρκοι».

Πολύ περισσότερο κάνει λόγο περί «προσδοκώμενης κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων» (Ελλάδας και Τουρκίας» και λέγει ότι «δεν υποχωρείς από την προσδοκία! Δεν υποχωρείς από κάτι που δεν είναι κεκτημένο – έτσι δεν είναι;»

Κοντολογίς, δηλαδή, αμφισβητεί ακόμα και τα «κεκτημένα» της Ελλάδας, προτείνοντας επί της ουσίας την διαπραγμάτευση με την Τουρκία από μηδενικής βάσεως. Κάτι που, όπως είναι γνωστό, ζητάει επίμονα η Τουρκία, η οποία θέτει πακέτο ελληνοτουρκικών διαφορών και όχι τη μια που -υποτίθεται ότι- ζητάει η Ελλάδα, την διευθέτηση ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας.

Επιπλέον, η Ν. Μπακογιάννη καλεί τους Έλληνες να ξεχάσουν το Καστελόριζο και την επήρειά του, καθώς και πολλά άλλα, ενώ βάζει ταφόπλακα στα σχέδια για έρευνα και εκμετάλλευση των πόρων του φυσικού αερίου που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο, λέγοντας: «Πάντως σήμερα κανείς δεν θα ψάξει για υδρογονάνθρακες. Πολύ σωστά τα είπε ο Δένδιας. Πώς να κάνεις μείζονα επένδυση σήμερα που θα σου αποδώσει σε 10 χρόνια για κάτι που σε 15 χρόνια θα είναι στα αζήτητα;»

Διακομματική συναίνεση ζητά η Μπακογιάννη;

Ακόμα, προδιαγράφει διακομματική συμφωνία στη Βουλή για την προσφυγή στη Χάγη, αναφέροντας: Για το αν τα κόμματα της ελληνικής Βουλής θα σηκώσουν την ευθύνη, αν πορευθούμε προς Χάγη, με συνυποσχετικό: «Στο μέτρο που καλούμαι να απαντήσω για τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, η απάντηση είναι “ναι”».

Άραγε, όλα αυτά έχουν τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού και των εντεταλμένων του στον «διάλογο» με την Τουρκία, υπουργού και υφυπουργών Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου και Κώστας Φραγκογιάννη; Πράγματι, συναινεί η αντιπολίτευση να δώσει εν λευκώ επιταγή στην κυβέρνηση για τον υποτιθέμενο «διάλογο» στα ελληνοτουρκικά και τη Χάγη;

Να σημειωθεί πως στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Γ. Γεραπετρίτης κατά την πρόσφατη, πρώτη επίσκεψή του στην Τουρκία, όπου, έχοντας δίπλα του τον ομόλογό του και πρώην επικεφαλής της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας, ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, μίλησε για «πάθη», καθώς και ότι πρέπει «να διαρρήξουμε εδραιωμένες αντιλήψεις» που υπάρχουν στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αντίθετα, βέβαια, ο Χ.Φιντάν ουδόλως αναλώθηκε σε «συναισθηματικές» πομφόλυγες, αλλα έθεσε όλο το τουρκικό πακέτο «απαιτήσεων».

Δεν ξέρει…

Πάντως, η Ντόρα Μπακογιάννη είπε ότι «δεν γνωρίζω το επιτελείο του Φιντάν, όμως δίπλα στον Γεραπετρίτη η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και ο Κώστας Φραγκογιάννης είναι δύο ιδιαίτερης ποιότητας άνθρωποι». Να υποθέσουμε ότι τόσα χρόνια στο πόστο της υπουργού Εξωτερικών και μετά με τη διαρκή ενασχόλησή της με την εξωτερική πολιτική και τα συνεχή πήγαινε – έλα στην Τουρκία, δεν ξέρει τίποτα για το ποιος είναι ο Φιντάν και το διπλωματικό επιτελείο του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών;

Όσον αφορά την Α. Παπαδοπούλου, γνωστή παλαιόθεν για τις σχέσεις της με την «αγία οικογένεια», μένει να φανεί κατά πόσο μπορεί κανείς να την εκθειάζει για τις διπλωματικές «ικανότητές» της ή όχι. Κοντός ψαλμός αλληλούια!

Να υποθέσουμε, επίσης, ότι είναι μικρό το κακό ότι η Τουρκία επιδιώκει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που κατά την Ν. Μπακογιάννη, δεν είναι στόχος που ανακινήθηκε την περίοδο Ερντογάν, αλλά «η πραγματικότητα είναι ότι, από την ημέρα της υπογραφής της, για τη Συνθήκη της Λωζάνης υπήρξε στην Τουρκία τεράστια αμφισβήτηση».

Η συνέντευξη της Ντ. Μπακογιάννη

Αναλυτικότερα, ορισμένες από τις αναφορές της Ντόρας Μπακογιάννη στην Οικονομική Επιθεώρηση είναι οι εξής:

-«Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Το έχουμε διαπιστώσει τρεις μήνες τώρα, μετά τους σεισμούς. Ένα παράθυρο ευκαιρίας που καταγράφεται μετά βεβαιότητας πάνω από το Αιγαίο. Ένα παράθυρο ευκαιρίας και στη ρητορική, η οποία δεν συγκρίνεται με των προηγούμενων ετών. Και ένα παράθυρο ευκαιρίας –επιτρέψτε μου– λόγω της αδήριτης πραγματικότητας […] Ξέρετε, η πραγματικότητα εκδικείται τους πολιτικούς. Θεωρούμε εμείς οι πολιτικοί ότι μπορούμε να ελέγξουμε τα πράγματα, πλην όμως έρχεται η πραγματικότητα και μας διαψεύδει. Μας προσγειώνει».

-«Το 80%των Ελλήνων πιστεύει ότι, όταν ο Ερντογάν ήρθε και μίλησε για αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, αυτό συνέβη για πρώτη φορά. Η πραγματικότητα είναι ότι, από την ημέρα της υπογραφής της, για τη Συνθήκη της Λωζάνης υπήρξε στην Τουρκία τεράστια αμφισβήτηση. Με δεδομένα όλα αυτά, και με επίγνωση ποιον έχουμε ως συνομιλητή, προσέρχεται η Ελλάδα σ’ αυτή τη συζήτηση. Χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Αλλά αντιλαμβανόμενη ότι τα συμφέροντα στη φάση αυτή είναι ισχυρά ως προς την προσπάθεια, τουλάχιστον, επίλυσης της διαφοράς».

-«Θεωρώ ότι θα έχουμε μια αίσθηση μέσα στο εξάμηνο που βρίσκεται μπροστά μας. Ποια είναι η αίσθηση που θέλουμε να αποκτήσουμε ως προς τη διαμόρφωση κοινής βούλησης; Μια αίσθηση ως προς την ειλικρίνεια των προθέσεων. Από κει και πέρα, μέχρι πού θα πάμε και τι αποτέλεσμα θα έχουμε, όλα αυτά παραμένουν ανοιχτά. Το πρώτο όμως είναι να αποκτηθεί εμπιστοσύνη».

-Για το ενδεχόμενο μια προσφυγή στη Χάγη να έχει ως αποτέλεσμα μειωμένη επήρεια νησιών κατά τη χάραξη ΑΟΖ: «Το αληθινό ερώτημα είναι για ποια βάση μιλάμε: τη βάση του τι έχουμε σήμερα; Γιατί, αν μιλάμε επί τη βάσει του τι έχουμε σήμερα, τι έχουμε; Σε κυριαρχία, τι έχουμε; […] Μιλούμε λοιπόν περί της προσδοκώμενης κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, που εμείς διεκδικούμε – και διεκδικούν και οι Τούρκοι. Μιλάμε με άλλα λόγια για τη διαχείριση μιας προσδοκίας. Άρα η λέξη και μόνο «υποχώρηση» είναι λάθος. Δεν υποχωρείς από την προσδοκία! Δεν υποχωρείς από κάτι που δεν είναι κεκτημένο – έτσι δεν είναι; Προσδοκάς: εκεί ακριβώς είναι η διαπραγμάτευση! Στη διαπραγμάτευση, όπου θα βάλεις κάτω και θα πεις: «Ποια είναι η δική μου προσδοκία; Το μέγιστο!». Ποια η προσδοκία των Τούρκων; Το δικό τους μέγιστο, γιατί κι αυτοί από το μάξιμουμ θα ξεκινήσουν».

Κοντολογίς, ξεχάστε το Καστελόριζο.

-«Πιστεύω ότι σε όλη μας την προσέγγιση, ένα και μόνο κριτήριο θα πρέπει να έχουμε: είναι προς το συμφέρον της χώρας μου; Άπαξ και είναι προς το συμφέρον της χώρας μου, αν είμαι στοιχειωδώς υπεύθυνος πολιτικός έχω μια υποχρέωση: να δώσω τη μάχη γι’ αυτό που είναι το συμφέρον της χώρας».

-«Εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση είναι η μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να υπάρξει».

Πολύ σωστά. Μόνο που η Ν. Μπακογιάννη δεν τα έλεγε αυτά όταν ήταν άλλα κόμματα στην κυβέρνηση. Τουναντίον και η ίδια τοποθετείτο στα θέματα εξωτερικής πολιτικής για «εσωτερική κατανάλωση» και για προσωπικούς λόγους.

-«Πάντως σήμερα κανείς δεν θα ψάξει για υδρογονάνθρακες. Πολύ σωστά τα είπε ο Δένδιας. Πώς να κάνεις μείζονα επένδυση σήμερα που θα σου αποδώσει σε 10 χρόνια για κάτι που σε 15 χρόνια θα είναι στα αζήτητα; Τι είναι σήμερα το ζητούμενο; Η διασύνδεση, κυρίως ηλεκτρικής ενέργειας, από ΑΠΕ –το περίφημο καλώδιο– όπου Κύπρος και Κρήτη έχουν καθοριστικό ρόλο. Η γενικότερη συνεργασία, εδώ, είναι καθοριστική – και ουδείς το αρνήθηκε αυτό στην Τουρκία».

antitheto.gr