Την Πέμπτη 6 Οκτώβρη 2022 πραγματοποιήσαμε εμπρηστική επίθεση με βόμβες μολότωφ σε διερχόμενη κλούβα των ΜΑΤ στην Καισαριανή. Επάνω στον πανικό του να διαφύγει, ο μπάτσος που την οδηγούσε παρέσυρε παρευρισκόμενα αμάξια που βρίσκονταν στον δρόμο.

Ζούμε στην εποχή του διαρκούς και γενικευμένου πολέμου. Κάθε πολεμικό διάγγελμα συνοδεύεται και από την αντίστοιχη επίκληση της Κρίσης. Χρηματοπιστωτική, δημοσιονομική, υγειονομική, ενεργειακή, επισιτιστική, κλιματική… Αυτή η θεαματική τελετουργία των κρατικών επιτελείων αποτελεί τον πρόλογο σε κάθε παλιό και σύγχρονο εγχειρίδιο πολέμου: κάθε πολεμική επιχείρηση προϋποθέτει τον εκβιασμό της πειθαρχίας και της συστράτευσης στα μετόπισθεν μέσα από την διασπορά του φόβου απέναντι στους εκάστοτε εχθρούς. Μια κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης στην οποία τείνουμε να εθιστούμε.

Σε έναν κόσμο που καταρρέει, η Κυριαρχία κρατά με νύχια και με δόντια το μονοπώλιο παραγωγής της μαζικής ανασφάλειας. Αν οι κίνδυνοι και οι απειλές που επικαλούνται οι από πάνω αυξάνονται αριθμητικά, οι εντολές και οι διαταγές που απευθύνονται προς τα κάτω παρουσιάζουν ξεκάθαρη γεωμετρική πρόοδο. Αυτό είναι το ισοζύγιο της βίαιης αναδιάρθρωσης της ζώης μας, το νέο κοινωνικό συμβόλαιο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ή με τα λόγια του Πέτσα “προσαρμογή η θάνατος”. Η κοινωνική πείρα μπορεί να μεταφράσει τα λόγια αυτά χωρίς περιστροφές. Μνημόνιο ή χρεωκοπία. Μαζικός εγκλεισμός ή κατάρρευση του ΕΣΥ. Σιγή νεκροταφείου ή ξύλο και πρόστιμα. Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί ή απολύσεις. Προληπτικές διακοπές ρεύματος ή γενικό black out. Kαι ο κατάλογος οσονούπω μπορεί να φτάσει να φτάσει μέχρι τον διακόπτη της λάμπας ή την απόδειξη του supermarket.

Το βασίλειο του φόβου και της ανασφάλειας είναι η κολυμβήθρα της νέας μορφής του Κράτους και της Βίας του. Ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος γεννά μόνο αστυνομίες. Αστυνομία σκέψης και συμπεριφορών, αστυνομία προτύπων και κουλτούρας, αστυνομία φανερή και μυστική, αστυνομία με ασπίδες αλλά και με αυτόματα όπλα, αστυνομία διαχείρισης πλήθους και αστυνομία χειρουργικών επεμβάσεων,  αστυνομία στα προάστια αλλά και στα κέντρα των πόλεων, αστυνομία που ζητά ταυτότητες, διαβατήρια αλλά και υγειονομικά πιστοποιητικά, αστυνομία που δέρνει, προσάγει αλλά και εκτελεί, αστυνομία που μοιάζει άλλοτε με ιδωτικό στρατό και άλλοτε φασιστικό τάγμα. Αστυνομία κάθε είδους, σε κάθε σημείο, σε κάθε σημείο του χάρτη, με πολλαπλές δικαιοδοσίες και κανέναν φραγμό.

Τα σύγχρονα αστυνομικά δόγματα δεν περιορίζονται στην καταστολή και αντιμετώπιση των ταραχών και των εξεγέρσεων που γεννά η όξυνση των αδικιών και των ανισοτήτων αλλά γενικεύονται και διαχέονται μέσα στο κοινωνικό σώμα με την διαρκή παρακολούθηση, την διάχυτη ρουφιανιά, την εξύψωση του χαφιεδισμού και την παραδειγματική τιμωρία των παρεκλινουσών συμπεριφορών, των “μη ενδεδειγμένων” και “άσκοπων” επιλογών. Αυτός ακριβώς είναι ο περίφημος “κοινωνικός” ρόλος που επιτελεί η αστυνομία. Ματεθέτει το έργο της αστυνόμευσης και της επιτήρησης σε κάθε πρόθυμο συνεργάτη και οπαδό της κοινωνικής ευταξίας και ειρήνης. Με τις μαζικές προσλήψεις μπάτσων δεν αυξάνεται μόνο ο αριθμός των κοινωνικών παρασίτων αλλά αυξάνεται και η αυτοπεποίθηση των απανταχού κανιβάλων σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό. Στις σύγχρονες εμπόλεμες κοινωνίες, ο κοινωνικός-ταξικός ανταγωνισμός δεν μηδενίζεται παρά κοχλάζει τόσο δυνατά που σε κάθε ρωγμή που δημιουργεί, εκτινάσσει με δύναμη τις απίστευτες ποσότητες βίας που συσσωρεύει μέσα στα ίδια τα θεμέλιά του. Κάθε ταξικός πόλεμος εμπεριέχει και έναν εμφύλιο, και το αντίστροφο.

Στην Ελλάδα, η ίδρυση νέων αστυνομικών σωμάτων (Πάνθηρες, ομάδα Ο.Π.Π.Ι, Ο.Δ.Ο.Σ κ.α) και οι αθρόες προσλήψεις ένστολων καθαρμάτων έχουν γεννήσει ήδη αρκετά τραγελαφικά παρατράγουδα, χρήσιμα για τις σατυρικές εκπομπές και κάθε μορφή αριστερής αντιπολίτευσης. Όμως, η επέλαση της αστυνομικής βαρβαρότητας πάνω στην κοινωνία και η μετατροπή της ΕΛ.ΑΣ σε διαχειριστή όλων των κοινωνικών υποθέσεων, δεν είναι ούτε αστείο ούτε επικοινωνικαό τερτίπι. Είναι ξεκάθαρη κήρυξη παρατεταμένου ταξικού πολέμου εναντίον μας. Η κοινωνία σε γύψο, οι αντιστάσεις στο στόχαστρο, η αστυνομική βία στην ημερήσια διάταξη. Στα σύνορα και στους δρόμους, στις πλατείες και τις γειτονιές, στα απεργιακά μπλόκα και τα φοιτητικά συλλαλητήρια, στις συνδυκαλιστικές παρεμβάσεις και στις συσκέψεις των σωματείων, στα σπίτια και στα οχήματα συντρόφων και συντροφισσών μας, η ΕΛ.ΑΣ και τα ανδρίκελά της ξερνούν μίσος, ρουφιανιά, βασανισμούς και δολοφονική βία.

Η λύσσα των μπάτσων είναι ανάλογη της κρατικής αποφασιστικότητας. Η ευθύνη ανήκει εξίσου στα ένστολα καθίκια όσο και στα γραβατομένα καθάρματα που τα διοικούν. Ειδικότερα στο πεδίο των πανεπιστημίων, η είσοδος της αστυνομίας στα νέα επιχειρηματικά παραμάγαζα αποτελεί μια μάχη γοήτρου για το κυβερνητικό δόγμα “νόμος και τάξη” αλλά και μια ζυγισμένη στρατηγική πρόληψης των εντάσεων που θα γεννηθούν την επόμενη περίοδο. Όπου λένε για εστίες ανομίας, εννοούν ορμητήρια αγώνα και εργαστήρια ελευθερίας. Καταστάσεις εχθρικές και ανεπίτρεπτες αφενός για το ιδιωτικοποιημένο και εντατικοποιημένο μέλλον των πανεπιστημίων και αφετέρου για τις νέες γενιές υποτιμημένων τηλε-εργατών/τριών. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι όλες αυτές οι μάζες των φοιτητών και των νεολαίων που χτυπιούνται μέσα και έξω από τα ΑΕΙ με τα ΜΑΤ, τις αύρες και τα δακρυγόνα τους, εξεγείρονται απλά από ένα συντεχνιακό ενδιαφέρον για την παρουσία των μπάτσων μέσα στα ΑΕΙ και την υπεράσπιση του “ακαδημαϊκού ασύλου”. Το πραγματικό επίδικο είναι το φούντωμα ή το τσάκισμα ενός νέου μακροχρόνιου κύκλου αγώνων και απειθαρχίας μέσα και έξω από τις σχολές. Γεγονός που δεν θα επηρεάσει μόνο την φυσιογνωμία των ελλ. πανεπιστημίων αλλά και την πορεία της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης συνολικά τα επόμενα χρόνια. Γι αυτό, προσεγγίσεις και συνθήματα που περιορίζουν (και) αυτόν τον αγώνα σε μια αντικυβερνητική ρητορική ή σε μια στείρα άρνηση εισόδου της αστυνομίας στα πανεπιστήμια ενώ ήδη ολόκληρη η ζωή μας είναι περικυκλωμένη από μπάτσους, είναι φορετές και επικίνδυνες και καλλιεργούν τον μαρασμό και την ηττοπάθεια στους αγώνες. Οι μπάτσοι είναι ανεπιθύμητοι σε όλη την γη και οι ζως μας είναι πολύ πιο σημαντικές από τις κομματικές καριέρες μιας νέας γενιάς φοιτητοπατέρων.

Παρόλα αυτά, δεν ποντάρουμε σε μια πρόσκαιρη πόλωση με τους μπάτσους. Η στρατηγική των επαναστατικών κινημάτων δεν μπορεί να βασίζεται στην προβολή της θυματοποίησης ούτε και να επικαλείται τα “δημοκρατικά όρια” δράσης ενός κρατικού στρατού. Οι λογαριασμοί μας με τους μπάτσους είναι διαρκώς ορθάνοιχτοι και η αναμέτρησή μας μαζί τους είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στον κόσμο της κυριαρχίας. Όσο θνησιγενής είναι η στρατηγική αγώνα που εξαντλείται στην σύγκρουση με τους μπάτους, άλλο τόσο αυτοκαταστροφική είναι η προσέγγιση της ΕΛ.ΑΣ ως ένα απλό συνονθυλευμα ηλίθιων, σεξιστών, σαδιστών και λοιπόν “παραστρατημένων” που χρίζουν… καλύτερης εκπάιδευσης. Όσο έχουμε βαρεθεί να ακούμε για την διαταραγμένη ψυχοπαθολογία τους άλλο τόσο αηδιάζουμε και με τους παπαγάλους της αριστεράς να μας μιλάν για “παιδιά του λαού” και τους “εργαζόμενους αστυνομικούς”. Ή θα θεωρήσουμε την αστυνομία ταξικό μας εχθρό και θα οργανωθούμε στρατηγικά απέναντί τους, ή θα χτυπάμε τα κεφάλια μας στα γκλόπ της, χωρίς αντίκρισμα. Στόχος μας είναι να μας φοβούνται, και όχι να τους φοβόμαστε. Στόχος μας είναι να κερδίσουμε κάθε σπιθαμή εδάφους που ελέγχει ο στρατός κατοχής τους. Στόχος μας είναι να γεμήσουν οι δρόμοι από τους φοβισμένους και τους τρομοκρατιμένους, τους άλλοτε παραιτημένους και τους αμέτοχους. Στόχος μας ήταν και παραμένει να περάσουμε από πάνω τους.

Η μαχητική μας αυτοάμυνα και η υπεράσπιση του συλλογικού μας εαυτού στον δρόμο και σε κάθε μορφή κινητοποίησης παραμένει ένα διαρκές πολιτικό διακύβευμα. Όμως, ο κοινωνικός πόλεμος δεν είναι μονοδιάστατος. Οι γραμμές της αντιπαράθεσης μπορούν να χαραχτούν παντού όπου επιλέξουμε καθιστώντας τις δυναμικές μας μια διαρκή ασύμμετρη απειλή απέναντι σε μια εχθρική κατασταλτική μηχανή. Άλλοτε μαζική και συμπυκνωμένη, άλλοτε πιο ευκίνητη και διάχυτη, η πρωτοβουλία δράσης πρέπει να περάσει στα χέρια μας στήνοντας αναχώματα στο ξεδίπλωμα των κατασταλτικών τους σχεδίων αλλά και αμφισβητώντας έμπρακτα την μοιρολατρία της εποχής μας, που δυστυχώς, κερδίζει συνεχώς εδάφη στον κόσμο των κινημάτων και των αγώνων που συναντάμε γύρω μας. Η πολύμορφη άμεση δράση μπορεί να γεννήσει μια σειρά δυνατοτήτων δολιοφθοράς και σύγκρουσης με το εχθρικό σώμα της ΕΛ.ΑΣ. Να χαρτογραφήσουμε τον στρατό της, όπου μπορούμε να στοχοποιήσουμε τους στρατιώτες της, όπου μπορούμε να τους σπάσουμε τα κόκκαλα. Να αξιοποιήσουμε τα δρομολόγιά τους στήνοντας ενέδρες. Να επιτεθούμε σε κάθε προμυθευτή και συναργάτη της ΕΛ.ΑΣ. Η φαντασία και η οργανωτική μας ετοιμότητα να γονιμοποιηθούν από τις προκλήσεις του μέλλονος, όχι από τα αδιέξοδα του παρελθόντος.

Χρειαζόμαστε όσο ποτέ σχέδια και πράξεις που να αποκρυσταλλόνουν τις θεωρίες μας.

Χρειαζόμαστε όσο ποτέ πράξεις που θα αναλογούν στην σοβαρότητα των λόγων μας.

Χρειαζόμαστε όσο ποτέ να απλώσουμε και να πυκνώσουμε το δίχτυ της αλληλεγγύης σε όσους και όσοες σηκώσουν την γροθιά τους.

Αφιερώνουμε την παρούσα δράση ενάντια στα ένστολα καθάρματα:

• στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που περιφρουρούν τις σχολές τους απέναντι στην αστυνομική παρουσία και μετατρέπουν τις σχολές τους σε ορμητήρια συλλογικού αγώνα
• στους αγωνιζόμενους-ες που αψηφούν τις αστυνομικές απαγορεύσεις και υπερασπίζονται έμπρακτα κι αδιαπραγμάτευτα το αυτονόητο της διαδήλωσης στους εργάτες της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ Α.Ε που στάθηκαν απέναντι στις δυνάμεις των ΜΑΤ κια της απεργοσπασίας, περιφρουρώντας με τα σώματά τους την απεργία τους και τις ζωές των συναδέλφων τους
• στον πολύμορφο κόσμο των εξαρχείων που υπερασπίζεται την πλατεία και τον λόφο Στρέφη από τον οδοστρωτήρα της ανάπλασης και του εξευγενισμού, αρνούμενος να ενδώσει στην αστυνομική κατοχή της
• στους μετανάστες-μετανάστριες που συνεχίζουν να βιώνουν τα καθημερινά ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της αθήνας αλλά και σε αυτούς-ές που στάθηκαν απέναντι στην αστνομική εκδίωξή τους από το camp Ελαιώνα
• στους νεολαίους στην Λάρισα που ανταπέδωσαν σε μερικούς μπάτσους ένα μικρό ποσοστό της αστυνομικής βίας που δέχονται οι συνομίλικοί τους σε όλον τον πλανήτη από τις αστυνομίες όλου του κόσμου!
• στον 16χρονο ποδηλάτη στην Θεσσαλονίκη που παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από μπάτσους.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στις εξεγερμένες του Ιράν και στις εξεγέρσεις ανά τον κόσμο!

Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Εμπρηστική Επιτροπή

https://athens.indymedia.org/post/1621106/

φωτό αρχείου:naftemporiki