Ο διευθυντής σύνταξης του Politico παρουσιάζει προσωπικές εμπειρίες του με τον Γάλλο πρόεδρο και δηλώσεις στενών συνεργατών του – Η γνωριμία με τη Μπριζίτ, το επιτελείο που αποτελείται μόνο από νεαρούς άνδρες – «Δεν κοιμάται ποτέ, κάνει μόνος του βόλτες τη νύχτα στο Παρίσι»
Δείτε την πρώτη σελίδα του Politico:
«To υπέροχο μυαλό του Μακρόν», είναι ο ειρωνικός τίτλος του σχετικού άρθρου που φέρει την υπογραφή του Τζαμίλ Αντερλίνι, διευθυντή σύνταξης του ιστότοπου με ειδίκευση σε ευρωπαικά θέματα.
Το εν λόγω κείμενο είναι γραμμένο στο μεγαλύτερό του μέρος σε πρώτο πρόσωπο παρουσιάζοντας την προσωπική εμπειρία του δημοσιογράφου με τον Γάλλο πρόεδρο.
«Καθισμένος με τον Μακρόν στην πολυτελή καμπίνα του προεδρικού του αεροσκάφους, ρώτησα τον Γάλλο πρόεδρο σε ποιον εμπιστεύεται τα μυστικά του. Με ποιον μοιράζεται τα βαθύτερα συναισθήματά του, όταν το βάρος του αξιώματός του είναι αβάσταχτο. Στην αρχή, δεν φάνηκε να καταλαβαίνει την ερώτησή μου. Για να τον βοηθήσω, του πρότεινα ίσως τη σύζυγό του, Μπριζίτ Τρονιέ και πρώην καθηγήτρια θεατρικής αγωγής στο λύκειο, όπου φοιτούσε. Ο επικοινωνιακός του σύμβουλος που καθόταν απέναντί μας, λάτρεψε αυτή την ιδέα και τον ενθάρρυνε με προθυμία να την υποστηρίξει», αναφέρει ο Αντερλίνι.
«Ωστόσο, ο Μακρόν απάντησε μάλλον αρνητικά. Μετά από άλλη μια μακρά παύση και πολλή σκέψη, τελικά βρήκε την απάντηση: “Εγώ ο ίδιος”, είπε», αναφέρει το δημοσίευμα του Politico.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, «τον περασμένο Απρίλιο συνόδευσα τον Μακρόν και τους συμβούλους του στη Κίνα σε επίσημη κρατική επίσκεψη, κατά τη διάρκεια της οποίας ήμουν πολλές ώρες δίπλα στον πρόεδρο και τους στενότερους συνεργάτες του, συμπεριλαμβανομένων δύο ξεχωριστών συνεντεύξεων στην καμπίνα του αεροπλάνου του. Αρκετοί από αυτούς που τον συνόδευαν, μου μίλησαν… έξω από τα δόντια για τον πρόεδρο και την προσωπικότητά του, με την προϋπόθεση της ανωνυμίας».
Η απόφαση για βουλευτικές εκλογές που προκάλεσε σοκ
Τον περασμένο μήνα, στον απόηχο της συντριπτικής ήττας στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Μακρόν σόκαρε ακόμη και τους στενότερους συμβούλους του προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές, και μου θύμισε όσα έμαθα γι’ αυτόν σε εκείνο το ταξίδι, γράφει ο διευθυντής σύνταξης του Politico.
Βασιζόμενος σχεδόν εξ ολοκλήρου στους δικούς του συμβούλους, ο απίστευτα αντιδημοφιλής πρόεδρος πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, που έριξε την πολιτική της χώρας στο χάος. Την Κυριακή, σε μια συμμετοχή ρεκόρ, ο γαλλικός λαός αψήφησε τις δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι η ακροδεξιά θα ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο της χώρας. Αντ’ αυτού, μια αριστερή συμμαχία που περιλαμβάνει ένα μεγάλο ποσοστό ακροαριστερών βουλευτών συγκέντρωσε τις περισσότερες έδρες.
Η προσωπικότητα του Μακρόν
«Ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν ακούει κανέναν», εκμυστηρεύτηκε ένας από τους στενότερους συμβούλους του στο ταξίδι που έκανε πέρυσι στην Κίνα. «Και πραγματικά μισεί να χάνει… Θέλει να σαγηνεύει τους πάντες», ανέφερε ένα άλλο μέλος από τον στενό του κύκλο.
«Ωστόσο, πολλοί Γάλλοι τρέφουν ένα προσωπικό, βίαιο μίσος γι’ αυτόν… είναι πολύ νέος, πολύ όμορφος και πολύ έξυπνος για πολλούς και είναι στο DNA μας να θέλουμε να αποκεφαλίσουμε τον ηγέτη μας» τόνισε χαρακτηριστικά. «Έχει πραγματικά βαθιά ανάγκη να τον αγαπήσουν», λέει ένας άλλος. Μπορεί όμως να παρηγορηθεί με την ανατροπή του «μαύρου προβάτου» του, της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης».
Και συνεχίζει να παραμένει ο βασικός χαρακτήρας στο δράμα της πολιτικής σκηνής της Γαλλίας. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι ένας πραγματικά γοητευτικός χαρακτήρας και όχι μόνο για τους σπασίκλες της πολιτικής.
Ένας στενός σύμβουλος του προέδρου, ανέφερε στον ανταποκριτή του Politico, ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν κοιμάται σχεδόν ποτέ και αισθάνεται φυλακισμένος στα Ηλύσια Πεδία, την επίσημη κατοικία του Γάλλου προέδρου στην καρδιά του Παρισιού. Έτσι, περπατάει μόνος του νυχτιάτικα στην πόλη του φωτός.
«Για κάποιο λόγο, δεν μπορώ να βγάλω αυτή την εικόνα από το μυαλό μου – ο μοναχικός θεατρίνος που κανείς δεν καταλαβαίνει, που δεν ακούει κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του, περιπλανιέται στους όμορφους δρόμους του Παρισιού στο σκοτάδι, υποδυόμενος την τραγική φιγούρα του προέδρου της Γαλλίας που αγωνίζεται για το καλό της χώρας του», καταλήγει ο δημοσιογράφος.
Η γνώμη ενός ψυχιάτρου
Γράφει στην συνέχεια το Politico:
Ο Γάλλος πρόεδρος είναι ένας πραγματικά γοητευτικός χαρακτήρας – και όχι μόνο για τους σπασίκλες της πολιτικής. Ένας φίλος μου ψυχίατρος είναι εξίσου παθιασμένος με τον άνθρωπο, τον οποίο οι σύμβουλοι των δημοσίων σχέσεων περιγράφουν ως μάστορα του pensée complexe – με άλλα λόγια, ενός σύνθετου μυαλού. Συνήθως το εννοούν με τον τρόπο του «βασιλιά φιλόσοφου», του wonderkind. Ο φίλος μου το εννοεί περισσότερο με την οιδιπόδεια, ναρκισσιστική έννοια.
Αυτοπροσώπως, ο Μακρόν είναι μαγνητικά γοητευτικός – ένας όμορφος άντρας σε μέγεθος μπαντάμ, με ασυνήθιστα μεγάλα χέρια και διεισδυτικό βλέμμα.
Κάθε φορά που το προεδρικό αεροσκάφος ετοιμαζόταν για απογείωση πέρυσι, περπατούσε πάνω-κάτω κατά μήκος του Airbus A330 χαιρετώντας και συνομιλώντας με κάθε μέλος της αντιπροσωπείας του, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού εξυπηρέτησης και ακόμη και των τριών ταπεινών δημοσιογράφων (συμπεριλαμβανομένου εμού).
«Είναι πολύ ευγενικός, και όσο πιο κοντά του έρχομαι τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι από αυτόν», μου είπε ένας από τον στενό του κύκλο. Αλλά «δεν έχει σχεδόν καθόλου φίλους, κανένας από αυτούς δεν είναι μεγαλύτερος σε ηλικία και πιθανότατα το 80% αυτών είναι άνδρες- περιβάλλεται από συμβούλους που είναι όλοι τους νεαροί άνδρες και όλοι τους γοητεύονται από αυτόν».
Από απόσταση, μοιάζει με έναν πλαστικό Ναπολέοντα- έναν αντικαταστάτη του Σαρλ ντε Γκωλ, του στρατιώτη, του πολιτικού και του αρχιτέκτονα της μεταπολεμικής δημοκρατίας της Γαλλίας.
«Έχει τη φαντασία του Ντε Γκωλ, αλλά καθόλου τη βαρύτητα», μου είπε πριν από μερικές εβδομάδες ένα άτομο που συνεργάστηκε στενά με τον Μακρόν όταν ήταν επενδυτικός τραπεζίτης της Rothschild. «Ίσως η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών να ήταν το σωστό πολιτικό ένστικτο, αλλά δεν θα λειτουργήσει για έναν μεγάλο λόγο – ο Μακρόν μισείται από τη Γαλλία με φαύλο πάθος».
Εκεί έγκειται το παράδοξο του Μακρόν – εμφανίζεται ταυτόχρονα ως παγκόσμιος πολιτικός με μεγάλο όραμα και ως ένα πρόθυμο κουτάβι που αναζητά απεγνωσμένα την αγάπη.
Είναι ένας άνθρωπος με διαστρικό εγωισμό που είναι βαθιά ανασφαλής- ένας ευγενικός, γοητευτικός και ζεστός άνθρωπος που δεν έχει σχεδόν καθόλου φίλους- ένας πολιτικός του λιανικού εμπορίου που δεν μπορεί να συνδεθεί ή να συσχετιστεί με το γαλλικό κοινό.
Γιατί τον μισούν τόσο πολύ οι άνθρωποι, ιδίως ο “λαός” της Γαλλίας; Όπως λέει ένας από τους ειδικούς συναδέλφους μου, είναι ένας παράξενος – θεωρείται αλαζόνας, ελιτιστής, μη σχετιζόμενος και ξένος για τους Γάλλους.
Η σχέση με τη Μπριζίτ, η σχέση του Ολάντ και τι απεχθάνονται οι Γάλλοι
Όλα ξεκινούν από την ανορθόδοξη σχέση του με την Μπριζίτ. Γνωρίστηκαν μέσω ενός εργαστηρίου σχολικής θεατρικής παράστασης, όταν εκείνος ήταν 15χρονος μαθητής και εκείνη ήταν μια παντρεμένη 39χρονη δασκάλα με τρία παιδιά. Παντρεύτηκαν το 2007, όταν εκείνος ήταν 29 ετών και εκείνη 54.
Στη σελίδα του στη Wikipedia, κάτω από την καταχώριση για την οικογένεια, υπάρχουν μόνο δύο ονόματα: Brigitte Macron και “Nemo (σκύλος)”. Το γαλλικό εκλογικό σώμα έχει συνηθίσει οι πρόεδροί του να είναι οικογενειάρχες αλλά και να έχουν ερωμένες, παιδιά εκτός γάμου, φλογερές σχέσεις.
Δεν περιφρόνησαν τον πρώην πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ επειδή είχε δεσμό με τη λαμπερή Γαλλίδα ηθοποιό και παραγωγό ταινιών Ζουλί Γκαγιέ – αν μη τι άλλο, το περιστατικό μάλλον ενίσχυσε την εικόνα του παχουλόσωμου, Ολάντ.
Τον περιφρόνησαν επειδή έδειχνε γελοίος όταν φωτογραφήθηκε να οδηγεί με τη συνοδηγό του σε ένα μικρό σκούτερ με ένα μη κολακευτικό κράνος μοτοσικλέτας. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το να φαίνεσαι γελοίος στα μάτια των Γάλλων ψηφοφόρων.
Και ενώ ο Μακρόν μπορεί να μην φαίνεται γελοίος στο γαλλικό κοινό, συχνά φαίνεται ψεύτικος και ανειλικρινής.
Φαίνεται κατά κάποιο τρόπο λίγο λιγότερο από ανθρώπινος, λίγο υπερβολικά τέλειος, σαν ένα ανθρωποειδές ρομπότ που κάνει λίγο λάθος στο ανθρώπινο κομμάτι – μια έννοια γνωστή στη ρομποτική και στα ηλεκτρονικά κινούμενα σχέδια ως “κοιλάδα του αλλόκοτου” (uncanny valley), για την ανησυχία ή ακόμα και την αποστροφή που προκαλεί στον θεατή.
Πράγματι, μερικές φορές μπορεί να φαίνεται σαν να υποδύεται τον χαρακτήρα του προέδρου της Γαλλίας, μαζί με φωτογραφήσεις cosplay – αξύριστος με στρατιωτική κουκούλα σε προφανή μίμηση του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelenskyy, ή να παίρνει ένα βαρύ σάκο σε μια έντονη συνεδρία πυγμαχίας.
“Τα πάντα είναι μια παράσταση”, είπε πρόσφατα ο φίλος μου ψυχίατρος. “Πάντα ποζάρει και ποζάρει- η ψυχολογία του είναι συναρπαστική και ενοχλητική”.
Παραβίασε το πρωτόκολλο με τον Σι Τζινπίνγκ
Στο ταξίδι στην Κίνα πέρυσι, υπήρχε ένας ψηλός, στρατιωτικός τύπος που πήγαινε παντού με τον πρόεδρο και που καθόταν κοντά μου στο αεροπλάνο. Στην αρχή υπέθεσα ότι ήταν ο στρατιώτης που ήταν υπεύθυνος για τη γαλλική πυρηνική “μπάλα” – τον χαρτοφύλακα που μετέφερε τα εργαλεία για να εξαπολύσει ο πρόεδρος πυρηνική επίθεση.
Αλλά όχι πολύ μετά το ταξίδι, συνειδητοποίησα ότι η δουλειά του ήταν στην πραγματικότητα να φροντίζει την εκτεταμένη γκαρνταρόμπα του Μακρόν και να μεταφέρει τις πολλές αλλαγές στο ντύσιμό του.
Κατά την τρίωρη πτήση μεταξύ Πεκίνου και Γκουανγκζού, παρατήρησα τουλάχιστον τρεις αλλαγές ενδυμασίας – από ένα επίσημο κοστούμι όταν επιβιβαστήκαμε, σε ένα φούτερ με κουκούλα που έγραφε “French Tech” στο μπροστινό μέρος, σε ένα διαφορετικό κοστούμι όταν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο.
Όπως ένας πρόθυμος, θεατρικός μαθητής που προσπαθεί να εντυπωσιάσει την όμορφη δασκάλα του θεάτρου, οι αλλαγές στο κοστούμι μεταξύ των σκηνών συνοδεύονταν από αλλαγές στη συμπεριφορά, το ρητορικό ύφος και τη γλώσσα του σώματος.
Από μια πιο επίσημη υποδοχή με τη γαλλική κοινότητα στο Πεκίνο σε μια χαλαρή εκδήλωση σε μια γκαλερί τέχνης, μέχρι την περιοδεία σε μια πανεπιστημιούπολη στη νότια Κίνα, όπου τον υποδέχθηκαν σαν ροκ σταρ (“Είναι εκπληκτικό το πόσο τον αγαπούν- δεν θα μπορούσε να πατήσει το πόδι του σε μια γαλλική πανεπιστημιούπολη αυτές τις μέρες”, μου είπε ένας από τη συνοδεία του) – ο Μακρόν έπαιζε έναν διαφορετικό χαρακτήρα σε κάθε σκηνικό.
Η πιο τρανταχτή αλλαγή χαρακτήρα ήρθε σε μια επίσημη τελετή με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου. Ο Μακρόν ανέβηκε στη σκηνή δείχνοντας πολύ αυστηρός, σχεδόν σκυθρωπός.
Ο Κινέζος δικτάτορας μίλησε για μόλις οκτώ λεπτά, διαβάζοντας μια επιπόλαιη, προετοιμασμένη ομιλία από ένα κομμάτι χαρτί. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά του Μακρόν- χωρίς σημειώσεις, μιλώντας απευθείας στον Σι με ένα άκρως επιτελεστικό, σχεδόν διδακτικό, ύφος που απευθυνόταν ξεκάθαρα στις κάμερες και σε κάθε Γάλλο που παρακολουθούσε.
Η συνοδεία του Xi από υπουργούς που τον υποκλίνονταν όλο και περισσότερο, καθώς η διάλεξη συνεχιζόταν: 10 λεπτά, 15 λεπτά, απλά συνεχιζόταν. Ο Xi, ο οποίος αντιμετωπίζεται στο κινεζικό σύστημα ως σύγχρονος αυτοκράτορας, ανοιγόκλεινε τα μάτια του με μανία και έμοιαζε σαν να είχε μόλις καταπιεί δηλητήριο. Γύρω στα 21 λεπτά, άφησε έναν καθαρά ακουστό αναστεναγμό – έντονη ανυπομονησία που έβγαινε από κάθε πόρο του σώματός του.
Ο Μακρόν φαινόταν να μην το γνωρίζει. Η ομιλία του κράτησε τρεις φορές περισσότερο από την ομιλία του Σι – μια ασυγχώρητη παραβίαση του πρωτοκόλλου στο κινεζικό σύστημα, ειδικά από τη στιγμή που προερχόταν από τον ηγέτη μιας πρώην αποικιακής, βάρβαρης χώρας που τώρα έχει πέσει σε δύσκολους καιρούς.
Μέχρι το τέλος, οι υπουργοί του Σι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την ταραγμένη μουρμούρα τους και την αναταραχή τους. “Ο Μακρόν δεν θα σε αφήσει να φύγεις από μια συνάντηση μέχρι να πειστεί ότι κατάφερε να σε πείσει, ότι έπεισε όποιον κι αν μιλάει”, είπε ένας από τον στενό του κύκλο.
Το πρόβλημα είναι ότι η επιμονή του μπορεί εύκολα να γυρίσει μπούμερανγκ. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Κίνα, “οι σύμβουλοί του του είπαν να μιλήσει με σεβασμό και ταπεινότητα στον Σι Τζινπίνγκ – αλλά αυτό είναι αρκετά δύσκολο για κάθε πρόεδρο της Γαλλίας”, μου είπε ένας ανώτερος αξιωματούχος που συμμετείχε στο ταξίδι. “Είπε τα λόγια του σεβασμού, αλλά ο Σι δεν τα ερμήνευσε έτσι”. Οι δον κιχωτικές προσπάθειες να πείσει άλλους παγκόσμιους ηγέτες αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα για τον Μακρόν.
Με τον πρώην πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ, η προσπάθειά του για μια επίθεση γοητείας -πλήρης με στρατιωτικές παρελάσεις και στρεβλά αυστηρές χειραψίες- φάνηκε να λειτουργεί στην αρχή, αλλά τελικά απέτυχε. “Μισούσε πολύ τον Τραμπ”, μου είπε ένας στενός του σύμβουλος. “Είχε υπερβολική αυτοπεποίθηση ότι θα μπορούσε να τον γοητεύσει προσωπικά και απέτυχε”.
Νόμιζε πως θα σαγηνεύσει τον Πούτιν και απέτυχε
Ομοίως, καθώς η Ευρώπη προετοιμάστηκε για την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις αρχές του 2022, ο Μακρόν επέμεινε ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να πείσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να μην πραγματοποιήσει το όνειρό του για την ανασύσταση της μεγάλης ρωσικής αυτοκρατορίας.
“Η Γαλλία πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι ο Πούτιν δεν θα εισέβαλε στην Ουκρανία”, μου είπε στα τέλη του περασμένου έτους ένας ανώτερος αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρόσβαση σε κορυφαίες ενημερώσεις των μυστικών υπηρεσιών.
Ανεβασμένος από την ύβρη και περιφρονώντας τις πληροφορίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, ακόμη και τους δικούς του διπλωμάτες, ο Μακρόν ταξίδεψε στη Μόσχα για να αποπλανήσει τον Ρώσο δικτάτορα και να υποχωρήσει.
Αντ’ αυτού, του επεφύλαξε μια ταπεινωτική απόλυση στο τέλος ενός εξαιρετικά μεγάλου τραπεζιού. “Ο Πούτιν ήταν άλλο ένα αποτυχημένο σχέδιο”, μου είπε ένας από τους συμβούλους του.
Ήταν απροετοίμαστος στην Κίνα
Στο ταξίδι στην Κίνα, ένα από τα πράγματα που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πώς ο Μακρόν φαινόταν να επινοεί τα πράγματα, με ελάχιστη ή καθόλου συμβολή από τη γαλλική διπλωματική υπηρεσία ή από οποιονδήποτε με βαθιά γνώση και εμπειρία στην Κίνα του Σι Τζινπίνγκ.
Το κινεζικό κομμουνιστικό σύστημα διαθέτει λεγεώνες εμπειρογνωμόνων που προετοιμάζουν ογκώδεις τακτικές ενημερώσεις, ώστε ο Σι να μπορεί να αποκτήσει πλεονέκτημα σε κάθε αλληλεπίδραση με ξένες κυβερνήσεις. Ετοιμάζουν εκτεταμένα ψυχολογικά προφίλ για ηγέτες όπως ο Μακρόν, ώστε ο Σι να ξέρει πότε να κολακεύει, πότε να απειλεί και πότε να καλοπιάνει.
“Νομίζω ότι [ο Σι] βλέπει μάλλον τη Γαλλία να έχει ηγετικό ρόλο”, μου είπε ο Μακρόν σε μια από τις συνεντεύξεις μας. “Και όσον αφορά τους ηγέτες που διαρκούν … τους σέβεται. Και στη συνέχεια κατανοεί τη λογική μας για την οικοδόμηση στρατηγικής, οικονομικής και στρατιωτικής αυτονομίας”.
Για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, αυτά είναι τα λόγια ενός χρήσιμου ηλίθιου. Ο Μακρόν δεν είναι ηλίθιος – κάθε άλλο – αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι ο εξυπνότερος άνθρωπος στον κόσμο σε κάθε θέμα. Μου ήταν απολύτως σαφές ότι ήταν απροετοίμαστος για την κολακεία και τη χειραγώγηση για την οποία φημίζεται το κινεζικό σύστημα.
Ήταν επίσης σαφές ότι η απελπισμένη επιθυμία του να αγαπηθεί από το κοινό του τον έκανε πρόθυμο να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις σε έναν ολοκληρωτικό δικτάτορα.
Ο καλά προετοιμασμένος Σι έπαιξε εύκολα με τον “στρατηγικό ναρκισσισμό” του Μακρόν (όπως αρέσκονται να τον αποκαλούν οι Αμερικανοί διπλωμάτες) για να αποσπάσει κάθε είδους ρητορικές παραχωρήσεις, μεταξύ άλλων και στο κρίσιμο θέμα της Ταϊβάν – ένα δημοκρατικό, αυτοδιοικούμενο έθνος που το Πεκίνο απειλεί να απορροφήσει με τη βία. Τα ίδια ελαττώματα χαρακτήρα που είδα από κοντά στην Κίνα οδήγησαν τον Μακρόν και το γαλλικό έθνος σε αυτή την κρίσιμη στιγμή.
Περιτριγυρισμένος από συκοφάντες πήρε την απόφαση για εκλογές
Κλειδωμένος με μια μικροσκοπική κουστωδία συκοφαντών, πήρε τη μοιραία απόφαση να προκηρύξει πρόωρες εκλογές χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του – ένα ακόμη τολμηρό στοίχημα που ταιριάζει στον ονειρικό του ρόλο του τολμηρού, ηρωικού προέδρου της Γαλλίας.
Στην πορεία, οδήγησε το πικραμένο γαλλικό εκλογικό σώμα στην ακροδεξιά και την ακροαριστερά. Ακόμη και αν καταφέρει να σχηματίσει μια λειτουργική κυβέρνηση τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, άφησε τη γαλλική πολιτεία βαθιά διχασμένη.
Στο παρελθόν, το κύριο επιχείρημα του Μακρόν προς το εκλογικό σώμα ήταν ότι μόνο επιλέγοντας αυτόν και το κόμμα του θα απέφευγαν αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως τον τρόμο μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης νεοφασιστών.
Μπορεί αυτή τη φορά να απέφυγε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά δίχασε ακόμη περισσότερο τη Γαλλία και άφησε τη χώρα ακόμη πιο ακυβέρνητη.
Η ισχυρή μου εντύπωση είναι ότι ο Μακρόν παραμένει ο πρόθυμος μαθητής του θεάτρου που προσπαθεί να σαγηνεύσει όλα τα ακροατήρια στα οποία παίζει. Όταν δεν παίρνει την αγάπη που ποθεί, δοκιμάζει έναν διαφορετικό χαρακτήρα, μια διαφορετική παράσταση.
Εσείς (το κοινό) δεν με αγαπάτε; Λοιπόν, τι θα λέγατε να παίξω τον Zelenskyy; Τι λέτε για τον Ντε Γκωλ; Τι θα λέγατε για πρόωρες εκλογές;
Ένας στενός σύμβουλος μου είπε ότι ο Μακρόν δεν κοιμάται σχεδόν ποτέ και αισθάνεται φυλακισμένος στο Μέγαρο των Ηλυσίων, την επίσημη κατοικία του Γάλλου προέδρου στο κέντρο του Παρισιού. Γι’ αυτό και περπατάει μόνος του τη νύχτα στην πόλη.
Για κάποιο λόγο, δεν μπορώ να βγάλω αυτή την εικόνα από το μυαλό μου – ο μοναχικός θεατρίνος που κανείς δεν καταλαβαίνει, που δεν ακούει κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του, περιπλανιέται στους όμορφους δρόμους του Παρισιού στο σκοτάδι, υποδυόμενος την τραγική φιγούρα του μαχόμενου προέδρου της Γαλλίας.
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
