Εθνικό έγκλημα

Καλά το είπε ο Τσίπρας μιλώντας προσφάτως στους εργαζόμενους της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ): «Η χώρα έχει προχωρήσει σε εξοπλιστικά προγράμματα ύψους 14 δις. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά ούτε ένα ευρώ δεν έχει δοθεί στην εθνική πολεμική βιομηχανία. Αυτό είναι εθνικό έγκλημα».

Εγκλημα, όντως, με ευρύτερες διαστάσεις: ενώ η χειμαζόμενη χώρα μας δαπανά τεράστια ποσά για αγορές πολεμικού υλικού, δεν διαθέτει κανένα μακρόπνοο, επεξεργασμένο Σχέδιο για την συγκρότηση στιβαρής πολεμικής βιομηχανίας.

Κάτι επιχειρήθηκε να γίνει επι ΠΑΣΟΚ, κάποιες προσπάθειες έγιναν από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήσαν όλες ειτε αποσπασματικές είτε φορτωμένες με τα γνωστά παθογενή(κομματικές προσλήψεις κλπ) με αποτέλεσμα να ναυαγήσουν.

Οι λόγοι; Τους υπενθυμίζει ευθέως και δηκτικά ο Σταύρος Λυγερός από το SLpress, με αφορμή τον πύραυλο Tayfun και την ιλιγγιώδη ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας της Τουρκίας:

«Πολιτικοί και ανώτατοι αξιωματικοί που εμπλέκονται, βλέπουν την ανάπτυξη εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας είτε με πολύ μεγάλη στενότητα(εισαγωγές χωρίς μεταφορά τεχνολογίας) είτε ως πηγή πλουτισμού, όπως έχουν δείξει περιπτώσεις που έχουν οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη».

Θετικό βήμα από τον Τσίπρα

Μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα είχε ασχοληθεί με την αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Μιλούσε απλώς για «δίκαιη ανάπτυξη», για τον κομβικό ρόλο του κράτους κλπ, χωρίς να προσδιορίζει τα πεδία της ανάπτυξης. Και πολύ περισσότερο, χωρίς να έχει εκπονήσει συνολικά σοβαρό Σχέδιο (ποιές επενδύσεις, φορολογικές διευκολύνσεις, σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κ.α.).

Μιλώντας στην ΕΑΒ, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα πρώτο σημαντικό βήμα, δείχνοντας ότι έχει κατανοήσει την τεράστια σημασία της ανάπτυξης στον εν λόγω τομέα. Συγκεκριμένα, αφού υπενθύμισε ότι επι κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ άρχισε η αναβάθμιση 84 F16 και τεσσάρων αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας, εξήγγειλε τα εξής:

• Νέο θεσμικό πλαίσιο, με δυνατότητες ευελιξίας , το οποίο θα λειτουργεί με όρους αγοράς, αλλά που θα μεριμνά ταυτόχρονα για την στήριξη των εργαζομένων. Επ΄αυτού, σημείωσε ότι «δεν μπορεί οι εργαζόμενοι εδώ να είναι στο πλαίσιο του Ενιαίου Μισθολογίου».
• Ιδρυση ειδικού υφυπουργείου και Γενικής Γραμματείας που θα εποπτεύουν την αμυντική πολεμική βιομηχανία.

Θετικό βήμα και ελπιδοφόρο, αλλά δεν αρκεί. Απαιτείται τάχιστα να εκπονηθεί συνολικό Σχέδιο για την πολεμική μας βιομηχανία, έτσι ώστε- αν κυβερνήσει εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ-,όσα εξαγγέλλονται να πραγματωθούν άμα της αναλήψει της εξουσίας.

Φυσικά, το ίδιο ισχύει για τα υπόλοιπα κόμματα, περιλαμβανομένου του κυβερνώντος: Επεξεργασμένο Σχέδιο, αναλυτικό και συγκεκριμένο, κι όχι προεκλογικές εξαγγελίες και λόγια του αέρα. Εν πάση περιπτώσει, ας κρατήσουμε και ετούτα τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα, από την ομιλία του και την συζήτηση με τους εργαζόμενους στην ΕΑΒ:

«Η χώρα μας δεν είναι μια χώρα που συνορεύει με το Λουξεμβούργο ή το Βέλγιο. Θα έχει πάντοτε ανάγκη να έχει τις ένοπλες δυνάμεις της σε διαρκή αποτρεπτική ικανότητα και ετοιμότητα. Είναι αδιανόητο να μην ενισχύει την αμυντική πολεμική βιομηχανία, πόσο δε μάλλον όταν είναι πολιτική επιλογή η απαξίωση της.

Πρέπει να στηρίξουμε την αμυντική βιομηχανία, να στηρίξουμε τη δυνατότητα η χώρα να μπορεί να εξοικονομεί πόρους από εξοπλιστικά προγράμματα – πολλά από αυτά είναι αναγκαία – διότι αλλιώς δεν θα έχει τη δυνατότητα να είναι ανταγωνιστική. Διότι πρέπει να έχουμε ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα στις ένοπλες δυνάμεις, ταυτόχρονα όμως να διατηρούμε την δυνατότητα να μην βγαίνουμε έξω από τον προϋπολογισμό μας, να μην σπαταλάμε πόρους που είναι εξαιρετικά χρήσιμοι για την εθνική οικονομία».

Κάποιοι τα έλεγαν από παλιά…

Λίγοι πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι (και δημοσιογράφοι) έχουν δείξει ενδιαφέρον για το μείζον θέμα του ΣΧΕΔΙΟΥ για την Οικονομία και ειδικά για την πολεμική βιομηχανία της χώρας. Ενας από αυτούς είναι ο πανεπιστημιακός και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Σεβαστάκης.

Με αφορμή τις παραγωγικές δυνατότητες της Τουρκίας σε πολλούς τομείς και ειδικά στην πολεμική βιομηχανία(η γείτων καλύπτει κατά 60% τις ανάγκες της, ενώ σημειώνει εξαγωγικά άλματα), ο αθρογράφος σημειώνει τα εξής(«Νέα»-18.9.΄21):

«Διάβαζα τη μελαγχολική ειδησεογραφία για την έκθεση IDEF ΄21 της Κωνσταντινούπολης. Ένα μεγάλο βιομηχανικό «πολεμικό θέαμα». Νέα προϊόντα πολέμου σχεδιασμένα και κατασκευασμένα στη γειτονική χώρα (…)Ο πυρήνας εξωτερικής πολιτικής και άμυνας δεν είναι να διαθέτεις απλώς χρήματα για εξοπλισμούς, ώστε να αποτρέπεις. Ο πυρήνας είναι να διαθέτεις αμυντική ευφυία και κατασκευαστική δυνατότητα ώστε να επιμηκύνεις και να αναπτύσσεις την αποτροπή.

Η αποτροπή(δηλαδή η επιλογή της ειρήνης) πρέπει να γίνει οργανικό κομμάτι της ανάπτυξής σου και όχι βρόχος που καταπίνει την οικονομία σου στα ποιοτικά και ποσοτικά της στοιχεία.

Αυτή η απεξάρτηση εργασίας, οικονομίας, άμυνας και εξωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζει την ελληνική πραγματικότητα δεν είναι διοικητική ή πολιτική αδυναμία, αλλά πρόβλημα ελλείμματος δημιουργικής και παραγωγικής κουλτούρας».

Γιάννης Τριάντης

news247.gr