Το “Ε5” έχει ασχοληθεί πολλάκις με τον βίο και τη πολιτεία του “γαλάζιου” golden boy της ΔΕΗ Γιώργο Στάσση, τη χολιγουντιανή βίλα στη Τζια που ελέγχει ο Βουρλιώτης και τα δώρα εκατομμυρίων ευρώ στον εαυτό του.

Ετοιμάζουν χαράτσι 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο στους λογαριασμούς ρεύματος

Με ένα κόστος που μπορεί να φθάσει τα 500 εκατομμύρια ευρώ ετησίως ανεβάζοντας τα δημοτικά τέλη κατά 30% στους λογαριασμούς ρεύματος, τον εξοβελισμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από κάθε σχεδιασμό και αναβάθμιση της ΔΕΗ σε πρωταγωνιστή στην διαχείριση απορριμμάτων, έρχεται σταδιακά στο φως η μεθόδευση της κυβέρνησης για το σχέδιο Waste To Energy, δηλαδή την μετατροπή των σκουπιδιών σε ενέργεια.

Στην κλειστή εκδήλωση που έγινε πρόσφατα στην Αθήνα, συμμετείχαν το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) και εκπρόσωποι της αγοράς που σχεδιάζουν να δραστηριοποιηθoύν στον συγκεκριμένο τομέα, με πρωταγωνίστρια την ΔΕΗ.

Αυτό όμως που έμεινε επτασφράγιστο ήταν το κομμάτι της μελέτης που αφορά στο κόστος λειτουργίας του σχεδίου, το οποίο θα πέσει στις πλάτες εκατομμυρίων νοικοκυριών ανά την Ελλάδα. Τα στοιχεία του κόστους δεν κρατήθηκαν μυστικά μόνο για τους προφανείς λόγους της αποφυγής τρομοκράτησης των πολιτών που θα δουν τα δημοτικά τέλη να φουσκώνουν τις επόμενες δεκαετίες. Σοβαρό λόγο απόκρυψης συνιστούν και οι μεγάλες ασάφειες που κυριαρχούν στον τρόπο με τον οποία τα κόστη αυτά κατανέμονται στην νέα αγορά που δημιουργείται και στην οποία θα συναθροιστούν οι ιδιαιτερότητες του κατασκευαστικού, του ενεργειακού και του μεταφορικού τομέα.

Το κόστος της αγοράς εκτιμάται σε 222 εκατομμύρια ευρώ και μπορεί εύκολα να φθάσει τα 500 εκατ. ευρώ.

Τα σκουπίδια που θα καταλήγουν για αξιοποίηση σε εργοστάσια καύσης θα είναι 1.183.000 τόνοι, κατά μέσο όρο 25ετίας. Πώς θα συμβεί αυτό όταν σήμερα παράγονται περίπου 5 εκατομμύρια τόνοι; Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει όλες οι υπόλοιπες ποσότητες, δηλαδή σχεδόν το 80% να ανακυκλώνεται ή να φεύγει στην επεξεργασία και να μην καταλήγει στην καύση.

Στην σελίδα ανάλυσης του κόστους αναφέρεται για την μεταφορά το ποσό των 42 εκατ. ευρώ. Αν αυτό διαιρεθεί με τα 32 ευρώ ανά τόνο, προκύπτει ποσότητα 1,3 εκατομμυρίων τόνων. Όμως, στις βασικές παραδοχές αναφέρεται ότι η ποσότητα θα είναι 1.183.000 τόνοι ενώ αναφέρεται ότι θα αφαιρούνται 134.000 τόνοι που θα καταλήγουν στα τσιμεντάδικα. Εκτιμάται, πάντως, ότι το κόστος των 32 ευρώ ανά τόνο θα καταλήξει πολύ ψηλότερα. Δηλώνεται μάλιστα ευθαρσώς ότι η «διαδικασία εκκαθάρισης του μεταφορικού έργου θα γίνεται απευθείας από το ΥΠΕΝ».

Αναφέρεται επίσης ως πρόβλεψη ότι το κόστος εισόδου (Gate Fee) στις μονάδες καύσης απορριμμάτων θα είναι 93,5 ευρώ ανά τόνο. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη για ένα συνολικό κόστος 98,1 εκατομμυρίων. Όμως αυτό το ποσό δεν εμφανίζεται πουθενά!…

Αντίθετα, εμφανίζονται δύο ποσά, 51 εκατ. και 129 εκατ. ευρώ που αντιστοιχούν στο κόστος επιδότησης της ηλεκτροπαραγωγής και στο κόστος της ενεργειακής αξιοποίησης.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου το κόστος για την διαχείριση των απορριμμάτων θα αυξηθεί υπέρμετρα αφορά την Αττική. Σήμερα, για τα σκουπίδια που καταλήγουν στην χωματερή της Φυλής (1,8 έως 2 εκατομμύρια τόνοι ετησίως), οι δήμοι και οι δημότες τους χρεώνονται με 55 ευρώ ανά τόνο. Στην Αττική δεν υπάρχει και ούτε προβλέπεται στο ορατό μέλλον Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων οπότε όλη αυτή η ποσότητα μπορεί να οδηγείται σε καύση. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος των 55 ευρώ θα αντικατασταθεί από το Gate Fee των 93,5 ευρώ, δηλαδή αύξηση 70%. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί το κόστος μεταφοράς των 32 ευρώ εκτός εάν είναι μειωμένο εφόσον το «καμίνι» γίνει μέσα στη Φυλή. Εάν προστεθεί σε αυτά το κόστος επιδότησης ΑΠΕ και ενεργειακής αξιοποίησης, το κόστος μπορεί έως και να τριπλασιασθεί για τους δημότες της Αττικής.

Εκτός από τα στοιχεία του κόστους, η μελέτη που αποκαλύπτουμε πάσχει και σε πολλά άλλα επίπεδα καθώς δεν εξηγείται πώς θα καλυφθούν ένα πλήθος κενών σε επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος, νομοθετικό – αδειοδοτικό, χρηματοδοτικό και χωροθέτησης των μονάδων. Το ΥΠΕΝ μπορεί να υπόσχεται state of the art αντιρρυπαντικές τεχνολογίες αλλά οι εκπομπές επικίνδυνων ουσιών από τις καμινάδες πρέπει να ελέγχεται συνεχώς από μηχανισμούς που σήμερα δεν υφίστανται. Θα πρέπει επίσης να υπάρχει κάποιος να πιέζει τα εργοστάσια καύσης να τηρούν τους όρους αντιρρύπανσης οι οποίοι κοστίζουν ακριβά. Η τέφρα που θα παράγεται πρέπει να θάβεται σε ειδικές χωματερές που επίσης δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

Η χωροθέτηση των μονάδων, δηλαδή η επιλογή του ακριβούς σημείου που θα κατασκευαστούν θα αντιμετωπίσει αντιδράσεις από περιφέρειες και δήμους, οι οποίοι την ίδια στιγμή, βγαίνουν εντελώς εκτός παιχνιδιού στο κομμάτι της διάθεσης των σκουπιδιών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν χρηματοδοτεί εργοστάσια καύσης ειδικά από την στιγμή που δεν έχει προηγηθεί ανακύκλωση σε πολύ υψηλά ποσοστά πάνω από 50%, προδιαλογή των οργανικών αποβλήτων και επαναχρησιμοποίηση.

Το θέμα της μονάδας καύσης απορριμμάτων Κοζάνης, κυριάρχησε στην συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 5/5/2025. «Όμως το τοπίο δεν ξεκαθάρισε. Αντιθέτως γεννήθηκαν περισσότερα ερωτήματα που αφορούν κατεξοχήν την κυβέρνηση».

Με βάση τα παραπάνω, ο κ. Παπασταύρου ερωτάται:

– Ποιος είναι ο κυβερνητικός σχεδιασμός και κατά πόσο περιλαμβάνει όσα ανακοίνωσε η ΔΕΗ;

– Για ποιους λόγους δίνεται πρωταγωνιστικός ρόλος στη ΔΕΗ για ζήτημα διαχείρισης απορριμμάτων και μάλιστα στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, όπου η Τοπική Αυτοδιοίκηση με πλήρη αποτελεσματικότητα ασκεί επιτυχημένα τις σχετικές αρμοδιότητες με την ΔΙΑΔΥΜΑ που αποτελεί υπόδειγμα πανελλαδικά;

edolio.gr