Γεωργία Αδειλίνη: Θεραπαινίδες

Πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο. Παράδειγμα: μετά τον Ισίδωρο Ντογιάκο – με τ΄ όνομα- στον υψηλότερο εισαγγελικό θώκο της χώρας, διορίσθηκε από την κυβέρνηση μια κυρία που κάνει κάτι περισσότερο από το να δέχεται επιστολές με υποδείξεις του Πρωθυπουργού για τα Τέμπη: στρέφεται κατά των αντιπάλων του.

Η ποιότητα της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού, αξιολογείται πρωτίστως με δυο ζωτικά κριτήρια: τη Δημοσιογραφία και τη Δικαιοσύνη. Ο βαθμός ανεξαρτησίας τους, κρίνει το είδος της ελευθερίας που απολαμβάνουν οι πολίτες .
Ο έλεγχος της ενημέρωσης και της απονομής Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση μιας χώρας, της προσδίδει καθεστωτικά χαρακτηριστικά. Ακόμη και αν την περιβάλει το κέλυφος του κράτους -μέλους της κοινοτικής Ευρώπης.

Επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη, η Ελλάδα και στους δυο τομείς κατέστη δίδυμη της Ουγγαρίας του Ορμπάν.
Έχει ανακηρυχθεί «προβληματική Δημοκρατία», από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Διεθνείς Οργανώσεις προστασίας της δημοσιογραφίας, μεγάλα μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης και φορείς περιφρούρησης του κράτους Δικαίου.
Στον κατάλογο των ελληνικών παραβιάσεων βρίσκονται υποθέσεις συγκάλυψης σκανδάλων – Ζήμενς, Νοβάρτις, υποκλοπές- παρεμπόδισης ερευνών από ελληνικές και διεθνές αρχές- για την Πύλο, τα Τέμπη , τις Επαναπροωθήσεις και επεμβάσεων στη Δικαιοσύνη και τις Ανεξάρτητες Αρχές..

Είναι σε πλήρη γνώση της διεθνούς κοινότητας, ότι στην Ελλάδα η δημοσιογραφία και η Δικαιοσύνη, αποκλίνουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία τους, στο δυτικό Ημισφαίριο γενικότερα.
Για τη δημοσιογραφία, η εξήγηση που καθιστά τη λεγόμενη «Τέταρτη εξουσία» θεραπαινίδα της Εκτελεστικής, είναι ορατή και αυταπόδεικτη: το ιδιοκτησιακό καθεστώς.

Από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ πέρασε στα χέρια επιχειρηματιών με αλλότριες δραστηριότητες, η έννοια της ενημέρωσης υποτάχθηκε στα συμφέροντα του. Έτσι όπως διαπλέκονται με το σύστημα Μητσοτάκη.
Ακριβώς με το ίδιο ένδυμα κυκλοφορεί στους εξωθεσμικούς μαιάνδρους και η Δικαστική Εξουσία. Αλληλουχία άστοχων αποφάσεων εκπροσώπων της και ακατανόητων συμπεριφορών της ηγεσίας της, έχει οδηγήσει σε κρίση τις σχέσεις της με την κοινωνία.

Οι πολίτες δεν πιστεύουν πλέον ότι «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» και ο χαμηλός βαθμός εμπιστοσύνης στη Θέμιδα, καταγράφεται σε κάθε μέτρηση.
Ως κορυφαία εκπρόσωπος αυτής της Δικαιοσύνης δρα η κυρία Γεωργία Αδειλινη, από την ώρα που τοποθετήθηκε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Με πρωτοβουλία του, μητσοτακικότερου της μητσοτακικής εξουσίας, Γ. Φλωρίδη.

Ήταν η μόνη που θα έπρεπε να αποκλειστεί από το αξίωμα. Επειδή είχε στο βιογραφικό της θητεία στην ΕΥΠ, το μέγα σκάνδαλο παρακολουθήσεων της οποίας- σε συνεργασία με ιδιώτες και το παρακράτος, ή όχι- επρόκειτο να κριθεί επί των ημερών της.

Με τις ακατανόητες συστάσεις της στη Μαρία Καρυστιανού να καταφύγει στην Εκκλησία και σε ψυχολόγο- αντί να αξιώνει τη διαλεύκανση της τραγωδίας των Τεμπών -έδωσε από νωρίς δείγματα γραφής.

Τα επικύρωσε με την προσωπική ανάληψη της ευθύνης για την- προδικαστική- απαλλαγή των πάντων στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Αφού προηγουμένως είχε αφαιρέσει τη διερεύνησή του από τους φυσικούς δικαστικούς λειτουργούς.

Με απλά λόγια: αντί να ελέγχει την κυβέρνηση ανακηρύχθηκε σύμμαχος και συμπαραστάτης της.

Με αυτό το πνεύμα αποχώρησε προκλητικά από την ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα- ως δήθεν θιγμένη από τις αναφορές σε αμφιλεγόμενα δικαστικά πεπραγμένα.

Η σπουδή του κυβερνητική εκπροσώπου να χαρακτηρίσει τη θεσμική απρέπεια της Γεωργίας Αδειλίνη «υπόθεση καθήκοντος», ανέδειξε ότι η κυβέρνηση θεωρεί τη Δικαιοσύνη, εκτός από θεραπαινίδα και φυσική της προέκταση.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ/EUROKINISSI