Για την κυβέρνηση K. Μητσοτάκη η Κύπρος «κείται μακρύτερα του Κοσόβου»

Διευρύνεται ακόμα περισσότερο το χάσμα που είχε ανοίξει τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στην Αθήνα και τη Λευκωσία, όπως σαφώς προκύπτει από τη συνέντευξη που έδωσε προ ημερών στην εφημερίδα, «Τα Νέα», ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κόμπος.
Απαντες οι παροικούντες στην διπλωματική Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους η Αθήνα και η Λευκωσία για τις ελληνο-κυπριακές σχέσεις είναι πάντα ήπια. Μεταξύ άλλων, προκειμένου να μην δίδονται «επιχειρήματα» στην τουρκική και άλλες πλευρές.

Αυτό ισχύει ακόμα και όταν οι ελληνο-κυπριακές σχέσεις βρίσκονται σε άσχημη φάση. Κάτι που, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, υπάρχει τα τελευταία χρόνια, οπότε στη Λευκωσία φαίνεται να έχει εμπεδωθεί η άποψη ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση κινείται ολοένα περισσότερο στη «λογική» ότι «η Κύπρος κείται μακράν».

Χαρακτηριστικά, σε ερώτηση «πως είναι σήμερα οι σχέσεις Λευκωσίας – Αθήνας», μεταξύ άλλων, απάντησε: «Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς παντού ή να έχεις την ίδια τακτική. Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι η γνήσια διάθεση να βρούμε λύσεις. Για τα ελληνοτουρκικά λ.χ. οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει το Κυπριακό είναι καλοδεχούμενο. Η ελληνική πλευρά ξέρει πού θα μπορούσαμε να έχουμε ανησυχίες και εμείς γνωρίζουμε πώς εκείνη προσεγγίζει τον διάλογο. Δεν είναι μια κατάσταση εκπλήξεων, αλλά ειλικρινούς συζήτησης και συνεργασίας» (!).

Το Κόσοβο

Αλλο επίμαχο σημείο της συνέντευξής του είναι η πρωτοβουλία της πρώην υπουργού Εξωτερικών και αδελφής του πρωθυπουργού, Ντόρας Μπακογιάννη, για την -έμμεση, απο την πίσω πόρτα- αναγνώριση του Κοσόβου.

Από τα λεχθέντα του Κύπριου υπουργού Εξωτερικών, αυξάνονται οι υποψίες ότι το μέγαρο Μαξίμου, το οποίο το πιθανότερο είχε γνώση της «πρωτοβουλίας Μπακογιάννη», δεν συνεννοήθηκε γι’ αυτό με την Λευκωσία. Κάτι που ανέκαθεν έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικά όσον αφορά το θέμα του Κοσόβου.

Προ εκπλήξεως;

Χαρακτηριστικά, σε ερώτηση εάν η Λευκωσία «βρέθηκε προ εκπλήξεως από την πρόσφατη υπερψήφιση της γνωμάτευσης ένταξης του Κοσόβου στην ΚΣΣΕ (Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης – PACE) από Ελληνες βουλευτές», κάτι που «προκάλεσε αντιδράσεις», ο Κ. Κόμπος απάντησε:

«Δεν τίθεται θέμα έκπληξης. Κατ’ αρχάς, πρόκειται για το κοινοβουλευτικό κομμάτι. Οι επίσημες θέσεις διατυπώθηκαν σε επίπεδο κυβερνήσεων. Ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας έδωσε μια ευκρινή θέση. Η Αθήνα διατηρεί τη στάση που τήρησε». Η οποία, όμως, τον διέκοψε ο δημοσιογράφος, «δεν ήταν η ίδια με της Λευκωσίας… Τήρησε αποχή».

Σε αυτή την παρατήρηση, ο Κ. Κόμπος περιορίστηκε να πει: «Εχω μιλήσει με τον ομόλογό μου. Έχουμε τη θέση μας και η ελληνική πλευρά τη δική της, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή και έχει αιτιολογηθεί με σαφήνεια».

Γενικότερα όσον αφορά τα θέματα του Κοσόβου και του Κυπριακού, ο Κύπριος ΥΠΕΞ, ανέφερε: «Πρόκειται για διαφορετικές περιπτώσεις. Αυτό έχει σημασία νομικά. Μιλάμε όμως για ένα θέμα όπου νομική και πολιτική διάσταση τέμνονται. (…) Παρ’ όλα αυτά, οτιδήποτε έχει να κάνει με αποσχιστικής φύσης θέματα, λογικά, μας ανησυχεί. Η θέση μας τέθηκε πέρυσι. Η Κυπριακή Δημοκρατία καταψήφισε».

Στα κατεχόμενα

Στο μεταξύ, την περίπτωση του Κοσόβου, αλλά και της Παλαιστίνης, έσπευσε να εκμεταλλευτεί ο «πρόεδρος» των κατεχομένων, Ερσίν Τατάρ. Σε συνέντευξή του στο τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, Anadolu, αφού ανέφερε ότι «οι δυτικές χώρες, και πρώτα από όλα ο ΟΗΕ, έχουν προτείνει λύσεις δύο κρατών σε περιοχές όπως το Κοσσυφοπέδιο, την Ταϊβάν, ακόμη και την Παλαιστίνη, τόνισε ότι είναι άσκοπο να προσπαθεί κανείς να ενώσει με τη βία στην Κύπρο δύο έθνη, των οποίων η φυλή, η γλώσσα, η θρησκεία, ο πολιτισμός και η ιστορία είναι διαφορετικά».
Βέβαια, στην περίπτωση της Ταϊβάν, ουδεμία τέτοια πρόταση έχει κάνει ο ΟΗΕ. Ο Ε. Τατάρ ανεκδιήγητα διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.

Και συνέχισε: «Αν η Βόρεια Κύπρος δεν βαδίσει στο δρόμο της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας ως ξεχωριστό κυρίαρχο κράτος, θα είναι έρμαιο της ΕΕ και μας περιμένουν πολύ άσχημες μέρες. Δεν θα πέσουμε σε αυτή την παγίδα. Θα φωνάξουμε σε όλο τον κόσμο ότι η ΤΔΒΚ (σ.σ. κατεχόμενα) μπορεί να υποστηρίξει την ελευθερία της με την υποστήριξη της Τουρκίας».
Να σημειωθεί πως ήδη προωθείται η αναγνώριση των κατεχομένων από το Αζερμπαϊτζάν,με το οποίο η ελληνικη κυβέρνηση φαίνεται πως θέλει να ενισχύσει τις σχέσεις της, όπως δείχνει το πρόσφατο ταξίδι της υφυπουργού Εξωτερικών, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, στο Μπακού. Πάντως, η μόνη χώρα που αναγνωρίζει τα κατεχόμενα είναι η Τουρκία.

Επίσης, ο Τατάρ, ο οποίος συνήθως λειτουργεί ως «φερέφωνο» της Αγκυρας, επετέθη κατά της ΕΕ, λέγοντας πως «η συμπεριφορά της είναι τραμπουκισμός, πίεση, αδικία και ανομία. Προσωπικά, δεν μπορώ να το χωνέψω αυτό. Στόχος της Ελλάδας και των συμμάχων της είναι να μετατρέψουν την Κύπρο σε Κρήτη, να αποκλείσουν την Τουρκία από την Ανατολική Μεσόγειο, να προσπαθήσουν να περικυκλώσουν την Ανατολία και να υποβαθμίσουν την Τουρκοκυπριακή κοινότητα σε μειονότητα στην ίδια της την πατρίδα».

Η Τουρκία και η Κύπρος

Ο -εκ του πονηρού- «ανιστόρητος», Τατάρ, δήλωσε ακόμα ότι «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει στην Τουρκία, η οποία βρίσκεται στην Κύπρο εδώ και 453 χρόνια, να «φύγει από την Κύπρο. Η Τουρκία βρίσκεται στην Κύπρο από το 1571 και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει στην Τουρκία να «φύγει από την Κύπρο. Είναι παράλογο να μιλάμε για την αποχώρηση των Τούρκων στρατιωτών από το νησί».
Ο ίδιος προφανώς γνωρίζει ότι η Τουρκία έβαλε την «τζούφρα» της στη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) ότι δεν έχει καμία βλέψη στην Κύπρο. Ας όψονται, ωστόσο, ο βρετανικός παράγοντας και οι ελληνικές κυβερνήσεις στη δεκαετία του ’50, που με τις Συμφωνίες Λονδίνου και Ζυρίχης, ξαναέβαλαν την Τουρκία στην Κύπρο.

Τα «ορφανά του Αβέρωφ»

Βέβαια, τα «ορφανά του Αβέρωφ» προσποιούνται ότι τα’ χουν ξεχάσει όλα αυτά. Ουδείς, όμως, ξεχνά ότι έτσι άνοιξαν, μαζί με τη χούντα αργότερα, τους πραξικοπηματίες, και τα κάθε λογής αμερικανοκίνητα όργανά τους, την Κερκόπορτα για τον «Αττίλα».
Πρόσφατα, ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, αφήνοντας αιχμές για την πολιτική «προσέγγισης» του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Αγκυρα, εμμέσως πλην σαφώς, απείλησε ότι περιμένει στη γωνία την κυβέρνηση Μητσοτάκη, εφόσον βάλει το Κυπριακό εκτός ελληνο-τουρκικού «διαλόγου».

«Υπάρχουν στην Αθήνα -είπε- επαγγελματίες κατευναστές που ισχυρίζονται ότι τα ελληνοτουρκικά ζητήματα που εγείρει η Τουρκία δεν διευθετούνται λόγω Κυπριακού. Κι ότι επομένως πρεπει να προχωρήσουμε χωρίς την Κύπρο. Εγώ επαναλαμβάνω μια αλήθεια και μια αυτονόητα στρατηγική εθνική θέση: Τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό έχουν τον ίδιο λόγο που δεν επιλύονται: Λόγω της τουρκικής επιθετικής κι επεκτατικής πολιτικής, που αξιώνει τη διχοτόμηση του Αιγαίου και της Κύπρου».

Ο «Αττίλας» από την πίσω πόρτα

Στο άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του, «Σεφέρης – Αβέρωφ, Η ρήξη» (εκδόσεις Καστανιώτη), ο συγγραφέας του, Γιώργος Γεωργής, παρουσιάζει πάμπολλα στοιχεία για τις ολέθριες πολιτικές της Αθήνας στη δεκαετία του ’50.

Γράφει, μεταξύ άλλων, στο βιβλίο του:

«Η ρήξη Σεφέρη – Αβέρωφ, το Δεκέμβριο του 1958, σχετικά με τους χειρισμούς στο Κυπριακό, απηχούσε την ευρύτερη προβληματική και τη διάσταση απόψεων ανάμεσα στη συντηρητική δεξιά και τον ευρύ δημοκρατικό χώρο, που παρεμβαλλόταν ανάμεσα στην ΕΡΕ και το ΚΚΕ. Ηταν φανερό ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεχόταν πιέσεις από τα Ανάκτορα και το ΝΑΤΟ να κλείσει το Κυπριακό.
«Η αγγλική διπλωματία για να αντιμετωπίσει το κυπριακό εθνικό κίνημα, ενέπλεξε από το 1955 την Τουρκία ως αντίπαλο δέος και συνέταιρο. Η Αγκυρα, μέχρι τότε, τηρούσε αυστηρή ουδετερότητα στο θέμα της Κύπρου, αφού οποιαδήποτε εμπλοκή της ήταν αντίθετη με τον πολιτειακό χάρτη της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Διακήρυξης του Σιβάς που ανέφερε ρητά ότι η Τουρκία δεν αποβλέπει εις την πρόσκτησιν εδαφών μη κατοικουμένων κατά πλειοψηφίαν από Τούρκους.
«Με την αρχή αυτή ήταν συνακόλουθη η δήλωση,την οποία ο Ισμέτ Ινονού είχε αξιώσει να επισυναφθεί στα πρακτικά της Συνθήκης της Λωζάννης, τον Ιανουάριο του 1923, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση και η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας ουδεμίαν είχον βλέψιν επί των εδαφών της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα οποία παρέμειναν εκτός των συνόρων της Τουρκίας».

neostrategy.gr

Pool Photo/EE