Γιατί η SEAT μετατρέπεται σε κατασκευαστή… πατινιών

Η ιστορική αυτοκινητοβιομηχανία που δημιούργησε το «ισπανικό οικονομικό θαύμα» δεν ήταν πια κερδοφόρα και δεν μπορούσε να επενδύσει στην ηλεκτροκίνηση

Από τον περασμένο Μάιο οργίαζαν οι φήμες για το αβέβαιο μέλλον της ιστορικής ισπανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Seat, της αυτοκινητοβιομηχανίας που μετέτρεψε την Ισπανία από αγροτική, σε βιομηχανική οικονομία. Θα χρειαζόταν η διαβεβαίωση του CEO της VW (η μάρκα ανήκει στον γερμανικό όμιλο) και προέδρου του ΔΣ της Seat, Τόμας Σέφερ ότι «δεν τη σκοτώνουμε, αλλά θα αποφασίσουμε το μέλλον της».

Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και ο ίδιος άνθρωπος ανακοίνωσε ότι η εταιρεία θα πάψει να κατασκευάζει αυτοκίνητα και θα γίνει brand μικροκινητικότητας.

Οι καιροί αλλάζουν γρήγορα, αλλά είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσει κανείς αυτές τις αλλαγές. Όπως και δύσκολο είναι να «χωνέψει» το γεγονός ότι μια από τις μεγαλύτερες και δημοφιλέστερες μάρκες της Ευρώπης, μετατοπίζεται στην παραγωγή ηλεκτρικών πατινιών, σκούτερ και microcars. Ήταν, καθώς φαίνεται, η μοναδική λύση για να μη ρίξει αυλαία τέλους η ισπανική μάρκα.

Η Volkswagen AG καιρό τώρα έψαχνε να βρει τι θα κάνει με τη Seat, καθώς οι επενδύσεις λιγοστεύουν λόγω της μετάβασης στην ηλεκτροκίνηση και οι ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες προετοιμάζονται για εμπορική σύγκρουση με τις κινεζικές οι οποίες ετοιμάζουν «κάθοδο» στην αγορά της Γηραιάς Ηπείρου. Οι ιθύνοντες της VAG το έλεγαν καιρό ότι μοιάζει με… τρέλα να προσπαθούν να βρουν επενδύσεις για τη μάρκα και η Seat έμοιαζε καταδικασμένη, έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα: οι πωλήσεις της είχαν φθίνουσα πορεία, τα κέρδη είχαν μείνει στο παρελθόν, ενώ η μάρκα δυσκολευόταν να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό ανταγωνισμό.

Η Cupra, η μάρκα που αποσχίσθηκε από τη Seat ως ο βραχίονας επιδόσεών της, εξελίχθηκε ταχύτατα σε μεγάλη επιτυχία, σε όρους πωλήσεων και κερδοφορίας, σε αντίθεση με τη Seat, η οποία επλήγη βαρύτατα από την έλλειψη ημιαγωγών και έβλεπε φέτος τις πωλήσεις της να μειώνονται δραματικά, ενώ παρέμενε μη κερδοφόρα. Με δεδομένο ότι η -με πιο σπορ προσανατολισμό- Cupra δεν «παίζει» με μεγάλους όγκους πωλήσεων, αλλά με προϊόντα υψηλότερης κερδοφορίας, στοχεύοντας σε ένα πιο ενθουσιώδες κοινό, η Seat μπορούσε να διατηρήσει τη θέση της ως ο μαζικός κατασκευαστής μοντέλων για το ευρύ κοινό.

Το (άλλο) πρόβλημα είναι ότι το VW Group είχε ήδη στο portfolio του μια άλλη μάρκα που το έκανε αυτό και το έκανε καλύτερα: ο λόγος για την τσεχική Skoda, η οποία έχει τόσο μεγάλο όγκο πωλήσεων και κερδοφορίας που «απειλεί» ακόμα και τη Volkswagen. Επιπλέον, λόγω της μείωσης των πωλήσεων και κυρίως της κερδοφορίας, η Seat αδυνατούσε να επενδύσει σε νέα -ηλεκτρικά- μοντέλα και έπρεπε να περιμένει την πτώση του κόστους των μπαταριών για να το κάνει. Δεν πρόλαβε, ωστόσο.

Στο μέλλον, η Seat θα παράγει ηλεκτρικά πατίνια και σκούτερ (όπως τα Mo που παράγει σήμερα μέσω του subbrand που ίδρυσε) και βαρέα τετράκυκλα ή minicars, όπως το Minimo που έχει σήμερα στη γκάμα της. Πικρό τέλος για μια μάρκα η οποία ευθύνεται για το λεγόμενο «ισπανικό θαύμα» επανεκκίνησης και μετατροπής της κατεστραμμένης από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ισπανικής οικονομίας από αγροτική σε βιομηχανική και υπήρξε ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας ως τα τέλη του 1970.

Η SEAT, το όνομα της οποίας είναι ακρωνύμιο του Sociedad Espanola de Automoviles de Turismo (Ισπανική Ένωση Αυτοκινήτων Τουρισμού) ιδρύθηκε επισήμως στις 9 Μαϊου 1950 από το εθνικό ινστιτούτο βιομηχανίας της Ισπανίας, για να αναλάβει τη σύμβαση που είχε υπογράψει με την ιταλική Fiat η ισπανική κυβέρνηση για τη δημιουργία αυτοκινητοβιομηχανία. Με την ισπανική οικονομία κατεστραμμένη από τον ΄Β ΠΠ και τον εμφύλιο και στραμμένη στην αγροτική παραγωγή, η Seat παρήγαγε αρχικά αναδιαμορφωμένα μοντέλα της Fiat και γρήγορα εξελίχθηκε στον βασικό παράγοντα αποκατάστασης της αναπτυξιακής δυναμικής της οικονομίας στη μεταπολεμική Ισπανία ενώ άνοιξε την πόρτα της αυτοκίνησης στον μέσο Ισπανό.

Με τη Fiat, οι δρόμοι της Seat χώρισαν το 1982 και το ’86, το 75% της εταιρείας αγόρασε η Volkswagen. Ήταν μια ιστορική στιγμή, καθώς η Seat υπήρξε η πρώτη μη γερμανική θυγατρική μάρκα του Ομίλου Volkswagen, ενώ εισέφερε υψηλή κερδοφορία και υποδομές χαμηλού κόστους παραγωγής. Η μοίρα το έφερε, στα χέρια της VW -η οποία υπήρξε ο δεύτερος «μνηστήρας» μετά τη Fiat για την ίδρυσή της- να «πεθάνει» ως αυτοκινητοβιομηχανία…

Γιώργος Καραγιάννης

protothema.gr