Λίγοι πολιτικοί έχουν αδικήσει τόσο πολύ τον εαυτό τους όσο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Με αποτέλεσμα να ψάχνεις να βρεις το «πώς» και το «γιατί» και ειλικρινά να δυσκολεύεσαι.
Πρόσφατο παράδειγμα, ο κύκλος που άνοιξε με τη συνέντευξη στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής. Χρειάσθηκαν μέχρι στιγμής δυο-τρείς «διευκρινιστικές» παρεμβάσεις για να ανασκευασθούν ή να επιδιορθωθούν τα όσα είπε. Και ο κύκλος δεν έχει κλείσει ακόμη…
Ερώτημα πρώτο: Γιατί τα κάνει αυτά ο Ευκλείδης, θέλει να εμφανισθεί ως το «αντίπαλο δέος» στον Τσίπρα, έχει κάποιο σχέδιο στο μυαλό του ή απλώς «απόψε αυτοσχεδιάζουμε»; Νομίζω ότι καθαρή απάντηση δεν διαθέτει ούτε ο ίδιος.
Αυτό που όφειλε βέβαια να γνωρίζει είναι ότι όταν τα μοναδικά προσόντα που αναγνωρίζεις στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «λαϊκότητα» και ο «τακτικισμός» δεν είναι σαν να του ρίχνεις λουλούδια.
Όπως επίσης ότι οι δηλώσεις του θα ξύπναγαν τα «ντόπερμαν» του «αντι-Τσίπρα» μετώπου για να ασκηθούν στο αγαπημένο τους χόμπι, το «πυρ κατά βούληση» εναντίον του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα υπόλοιπα τα «οξφορδιανά», τα αφήνουμε για το τέλος.
Ερώτημα δεύτερο: καταλαβαίνει ότι με ανάλογες παρεμβάσεις δεν κάνει τόσο κακό στον Τσίπρα, όσο στον ίδιο τον Ευκλείδη; Επίσης άγνωστο.
Ο Τσακαλώτος είναι ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα που ανέδειξε η διακυβέρνηση Τσίπρα. Τον πήρε σχεδόν άγνωστο στο ευρύτερο κοινό και τον ανέδειξε σε «τσάρο», έστω «λόρδο», για να θυμηθούμε τα αγγλοσαξονικά, της Οικονομίας. Δεν το λες και έλλειψη γενναιοδωρίας.
Με καλές σπουδές, λόγο που δεν ήταν ξύλινος, ανθρωπογεωγραφία που δεν παρέπεμπε στα αρνητικά στερεότυπα των στελεχών της παραδοσιακής Αριστεράς. Ένας alternative οικονομολόγους, απ’ αυτούς που βγάζουν σωρηδόν τα καλά βρετανικά πανεπιστήμια, αλλά στην Ελλάδα σπανίζουν.
Ασφαλώς έκανε λάθη στο τιμόνι της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, τιμώρησε με «ταξική μεροληψία» τη μεσαία τάξη, αλλά δεν τον χαρακτηρίζεις αποτυχημένο.
Στη διαδρομή του μπορεί να έδειξε πεντακάθαρα ένα μείζον έλλειμμα πολιτικής σκέψης, αλλά είχε και θετικά χαρακτηριστικά.
Η φυσική του θέση λοιπόν θα ήταν να βρίσκεται δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και όχι απέναντι. Να πρωταγωνιστεί στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και όχι να δίνει μάχες οπισθοφυλακής, μαζί με μια κομματική συντηρητική νομεκλατούρα, η οποία για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η διατήρηση του στάτους – κβό. Δεν το έκανε. Ίσως η έλλειψη βαθιάς πολιτικής σκέψης τον έριξε έξω από τη φυσική του θέση.
Αυτό σε τελική ανάλυση μπορεί να αποδειχθεί το μοιραίο πολιτικό λάθος του. Ότι βρέθηκε στη λάθος πλευρά της Ιστορίας. Δίπλα σε ανθρώπους που δεν είναι σύμμαχοί του και απέναντι σε άλλους που έπρεπε να είναι φίλοι του.
Εξού και η αρχική διαπίστωση ότι ο Ευκλείδης τον πρώτο που αδίκησε δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά ο… Τσακαλώτος. Επιμένοντας ακόμη μια φορά σε ένα ιδιότυπο είδος πολιτικού μαζοχισμού.
Αν στο τέλος προστεθούν και τα «Οξφορδιανά», τότε το ερώτημα «γιατί Ο Ευκλείδης αποφάσισε να κάνει τόσο κακό στον εαυτό του» πραγματικά δεν έχει εύκολη απάντηση.
ieidiseis.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
