Γιώργος Γεραπετρίτης: Δίπορτο

Με σεμνότητα η στήλη υπενθυμίζει ότι μετά την περσινή εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη προέβλεπε ότι ήταν… η τιμωρία του! Όλοι οι μεταπολιτευτικοί Πρωθυπουργοί πλήρωσαν την «κατάρα της δεύτερης τετραετίας».

Αλλά ο ίδιος πληρώνει και για όσα έκανε ως αντιπολίτευση.

Μεγάλωσε – πολιτικά – σε έναν κόσμο που δεν υπάρχουν κανόνες: ως πολιτικός ο πατέρας του δεν ήταν η επιτομή της νομιμότητας και της πολιτικής ηθικής.

Πχ ο νεαρός Μητσοτάκης διδάχθηκε ότι για να πετύχουμε στην πολιτική πρέπει να παρακολουθούμε τους άλλους. Δεν ξέρουμε πόσα γνώριζε για το νταραβέρι της οικογένειας με τον Μαυρίκη, αλλά κάτι του έμεινε:

-Μόλις έγινε Πρωθυπουργός η πρώτη αρμοδιότητα που έδωσε στον εαυτό του ήταν η ΕΥΠ και οι «επισυνδέσεις» της, που εξασφάλιζαν πληροφορίες για αντιπάλους και συνεργάτες.

Αργότερα προέκυψε ότι ως αντιπολίτευση είχε κάνει σουρωτήρι την κυβέρνηση Τσίπρα – δεν ήθελε και πολύ με τους αιθεροβάμονες ερασιτέχνες που είχαν τοποθετηθεί στους «αρμούς», όπως θα έλεγε και ο Τζανακόπουλος.

Ο αρχηγός της Αστυνομίας στο Μάτι διορίσθηκε γενικός γραμματέας, κλαρούχοι της Πυροσβεστικής πήραν προαγωγές, η δικαστής που έκανε πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ο ΣΥΡΙΖΑ, προτάθηκε για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Τώρα πληροφορούμαστε ότι ο καθηγητής Γιώργος Γεραπετρίτης, που τοποθετήθηκε στην «Επιτροπή Σοφών» της ΝΔ – αν και δεν είχε αντιληφθεί κανείς ως τότε ότι διέθετε κάποια σοφία – δεν ήταν αυτό που νομίζαμε…

Λέγεται ότι είχε επαφή με το Μητσοτακέικο από την εποχή που περιτριγύριζε τον Γ. Παπανδρέου για να του πλασάρει την ιδέα του «επιτελικού κράτους» – που αργότερά έκανε σημαία του ο Μητσοτάκης.

Τώρα ο ημέτερος – και έγκυρος – Δήμος Βερύκιος τον κρεμάει στα μανταλάκια: υπήρξε «καλός αγωγός» πληροφόρησης του αφεντικού του κατά τη διαμόρφωση τη Συμφωνίας των Πρεσπών.

Προφανώς αυτό υπήρξε καταλυτικό στην εξέλιξή του όταν ο Μητσοτάκης ήλθε στα πράγματα: υπερυπουργός – χώρια οι ειδικές αποστολές του παρασκήνιου στην επιχειρηματική τάξη. Δεν προέκυψαν από το πολιτικό και επαγγελματικό βιογραφικό του.

Ο Γεραπετρίτης αποφεύγει να διαψεύσει ο ίδιος την αποκάλυψη για τον διπλό ρολό του εκείνη την περίοδο και το άφησε σε μια ανώνυμη διαρροή του υπουργείου Εξωτερικών.

Ο Κοτζιάς όμως βεβαιώνει ότι ουδείς άλλος πλην του ιδίου είχε πρόσβαση στη σύνταξη της Συμφωνίας από ελληνικής πλευράς και εκθέτει περισσότερο τον χρήσιμο έμπιστο του Πρωθυπουργού με τη διατύπωση: «Αν ο Γεραπετρίτης πήρε από κάπου τα κείμενα να τα δει, ενημερωτικά, δεν ξέρω».

Αυτό το «κάπου» αναζητείται. Αν δεν είναι νομικό γραφείο με το οποίο – ο Κοτζιάς δεν επιβεβαιώνει – συνεργαζόταν το υπουργείο Εξωτερικών, τότε δεν μπορεί παρά να είναι η άλλη πλευρά.

Είναι κάτι περισσότερο από τα στα πατρικά μαθήματα του περιελθόντος, με τις ιδιαίτερες άκρες που εξασφάλιζε – δια του αξέχαστου στρατηγού Γρυλάκη – ο παλιός Μητσοτάκης στην γειτονική χώρα:

Επιβεβαιώνεται γιατί – κατά τις τότε πληροφορίες – ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο νεότερος Μητσοτάκης έχει διαμηνύσει στον Ζάεφ ότι, θα ήταν καλυτέρα να υπογράψουν μαζί τη Συμφωνία – που γνώριζε, όπως προκύπτει – μόλις γίνει Πρωθυπουργός.

Τόσο ικανός στο δίπορτο ο Γεραπετρίτης;

Και δεν του είχαμε…

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI