Γιώργος Γεραπετρίτης: Πορτ παρόλ

Ως ένδειξη ότι η κυβέρνηση προτίθεται να περιορίσει τη ΙΧ διπλωματία του Πρωθυπουργού, ο Γιώργος Γεραπετρίτης ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς για την ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ – που προκαλεί την αντίδραση της Τουρκίας.

Σε όλους είπε ότι η διακοπή ήταν «προσωρινή». Αλλά στη μεγαλοβδομαδιάτικη συνεδρίαση του αρμοδίου κυβερνητικού οργάνου το έργο δεν αναφέρθηκε καν – και όλοι κατάλαβαν: ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.

Είναι φανερό ότι μετά τα γεγονότα της Κάσου – την αντίδραση της Τουρκίας στην πόντιση καλωδίου σε περιοχή που η Άγκυρα θεωρεί τμήμα του τουρκολιβυκού μνημονίου – η κυβέρνηση επιλέγει τον κατευνασμό και την υποχώρηση.

Άλλωστε οι πόρτες που χτύπησε ο Πρωθυπουργός για διεθνή στήριξη δεν άνοιξαν. Οι Ισραηλινοί αδιαφορούν και οι Γάλλοι το βλέπουν σαν «δουλειά που έχασε» μια εταιρία τους και ζητούν αναπλήρωση.

Για τους Αμερικανούς ας μην μιλάμε. Στη μεταπολεμική ιστορία τους δεν έχουν απομονώσει «σύμμαχό» τους, όσο τη κυβέρνηση Μητσοτάκη – που δεν βρίσκει πέρασμα για τον Λευκό οίκο.

Παρ’ ότι ο Μητσοτάκης υπόσχεται  στον Τραμπ, εκ των προτέρων και χωρίς διαπραγμάτευση την ανανέωση της «αμυντικής συμφωνίας» μεταξύ των δυο χωρών. Παραχωρεί δηλαδή την Αλεξανδρούπολη, που έδωσε προ πενταετίας… ως  προγεφύρωμα για την  εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο της Ουκρανίας, που…ετοίμαζαν!

Τα χειρότερα θα έλθουν όταν ο άγαρμπος πλανητάρχης θα ασχοληθεί με τη περιοχή, δίνοντας… οδηγίες ανάλογα με τις προτιμήσεις του σε κάθε πλευρά: στον Ερντογάν ως κολλητό του – «μου αρέσει και του αρέσω» – και στον Μητσοτάκη, που θεωρεί απλώς… «καλό άνθρωπο»!

Σ’ αυτό σκηνικό ο Γεραπετρίτης εμφανίζεται, πάλι, ως υπουργός Εξωτερικών χωρίς ουσιαστική σχέση με εξωτερική πολιτική. Παρ’ ότι δηλώνει διατεθειμένος να θυσιαστεί: προκειμένου να υπάρξει «ειρήνη», ας τον πουν και «μειοδότη».

Από την ενημέρωση των κομμάτων τον Μάρτιο, βγήκε εκτεθειμένος. Είτε δεν γνώριζε ότι σταματάει το «καλώδιο» – προσωρινά, ή οριστικά και μάλλον το δεύτερο – είτε τους δούλευε κανονικά.

Και στις δυο περιπτώσεις, μόνο κύρος ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας δεν μπορεί να διεκδικήσει. Ενώ η χώρα συνεχίζει να περιέρχεται σε απομόνωση στην περιοχή, με αλλεπάλληλες ήττες, ο αρμόδιος υπουργός  δείχνει παρατηρητής.

Αυτή τη φορά του ανατέθηκε απλώς να σκεπάσει – θριαμβολογώντας – την ελληνική υποχώρηση στο καλώδιο με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Ως, καθυστερημένη, εκπλήρωση ευρωπαϊκής υποχρέωσης,

Εν γνώσει του ότι δεν αφορά την άμυνα και ασφάλεια – που βρίσκονται στον πυρήνα των ελληνοτουρκικών εντάσεων…

Σε συνεντεύξεις του, λέει ότι «καταγράφονται τα απώτατα όρια της υφαλοκρηπίδας μας». Μόνο που δεν αλλάζει κάτι: δεν πρόκειται για οριοθέτηση της ΑΟΖ – αφού αυτό δεν μπορεί να γίνει μονομερώς. Ούτε καν αναφέρεται το δικαίωμα της Ελλάδας για τα 12 μίλια χωρικών υδάτων.

Παραδόξως ο υπουργός σπεύδει να εντάξει τις τουρκικές αντιδράσεις γι’ αυτόν καθ’ εαυτόν τον ευρωελληνικό θαλάσσιο σχεδιασμό, σε μέλλουσα διευθέτηση με «συνυποσχετικό» για τη Χάγη-που δεν αποδέχεται η Τουρκία.

Αποσυνδέει το «καλώδιο« από τον χάρτη – που «για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό επίπεδο καθορίζει τα όρια της δυνητικής υφαλοκρηπίδας μας» – αλλά δεν τον αναφέρει ως  «ανακήρυξη ΑΟΖ» – που μπορεί να γίνει μονομερώς.

Ο υπουργός Εξωτερικών παίζει με τις λέξεις – προφανώς επειδή σ’ αυτή την υπόθεση ασκεί απλώς… επικοινωνιακά καθήκοντα. Ή αλλιώς: εκτελεί χρέη πορτ παρόλ

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI