Η αλαζονεία του Μακρόν φέρνει στην εξουσία την ακροδεξιά…

Το κόμμα Εθνική Συσπείρωση κέρδισε μια συντριπτική νίκη στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας για την Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας,  φέρνοντας την ακροδεξιά για πρώτη φορά στο κατώφλι της εξουσίας.

Το κόμμα  πήρε το 34% των ψήφων, πολύ μπροστά από το κεντρώο κόμμα «Αναγέννηση» του Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν και τους συμμάχους του, που έλαβαν περίπου το 21%.

Τα αποτελέσματα, σε μια διπλή εκλογή που θα ολοκληρωθεί με έναν δεύτερο γύρο στις 7 Ιουλίου μεταξύ των δύο πρώτων σε ψήφους κομμάτων σε κάθε εκλογική περιφέρεια, δεν παρέχουν αξιόπιστη πρόβλεψη για τον αριθμό των κοινοβουλευτικών εδρών που θα εξασφαλίσει κάθε κόμμα. Όμως τ πρώτα σημάδια υπάρχουν. Η Εθνική Συσπείρωση είναι πλέον πολύ πιθανό να είναι η μεγαλύτερη δύναμη στην κάτω Βουλή, ακόμη κι αν δεν έχει απαραίτητα την απόλυτη πλειοψηφία.

Στο αντίποδα, η συμμαχία αριστερών κομμάτων, που ονομάζεται Νέο Λαϊκό Μέτωπο και εκπροσωπεί από τους μετριοπαθείς σοσιαλιστές έως την άκρα αριστερά,  κέρδισε το 28,9% των ψήφων.

Και η μεγάλη έκπληξη ήταν η προσέλευση των ψηφοφόρων. Και αυτό – αν μη τι άλλο – αντικατοπτρίζει τη σημασία που αποδίδουν οι ψηφοφόροι στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Η συμμετοχή λοιπόν, ξεπέρασε το 65%, σε σύγκριση με το 47,51 % στον πρώτο γύρο των τελευταίων βουλευτικών εκλογών του 2022.

Απανωτά δύο «χαστούκια»…

Για τον Ε. Μακρόν, που βρίσκεται τώρα στον έβδομο χρόνο του ως πρόεδρος, το αποτέλεσμα αντιπροσωπεύει τη δεύτερη μεγάλη ήττα του σε λιγότερο από 30 ημέρες,  αφού είχαν προηγηθεί τα καταστροφικά αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών της 7^ης Ιουνίου και σαρωτική ήττα του κόμματός του από την ακοροδεξιά. Προσπάθησε να κερδίσει χρόνο και ψήφους με ένα «ξαφνικό χτύπημα», αλλά ως νέος Ναπολέοντας έζησε το δικό του Βατερλό.

Σε δήλωση που κυκλοφόρησε αμέσως μετά την ανακοίνωση των επιβεβαιωμένων ποσοστών των αποτελεσμάτων, ο γάλλος Πρόεδρος είπε ότι:  «Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την “Εθνική Συσπείρωση», είναι καιρός για μια μεγάλη, σαφώς δημοκρατική και ρεπουμπλικανική συμμαχία για τον δεύτερο γύρο».

Τώρα αυτό αν είναι ακόμα επιτεύξιμο σε μια στιγμή που η Εθνική Συσπείρωση έχει ούριο άνεμο και τον ψυχολογικό «αέρα του νικητή» στους πολίτες,  είναι ασαφές.

Η Μαρίν Λε Πεν, η ηγέτης της Εθνικής Συσπείρωσης, δήλωσε ότι η Γαλλία ψήφισε «χωρίς αμφιβολία, γυρίζοντας σελίδα σε επτά χρόνια διαβρωτικής εξουσίας». Κάλεσε τους υποστηρικτές της να διασφαλίσουν ότι ο προστατευόμενός της, Ζορντάν Μπαρντέλα, θα γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός.

Εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων…

Η απόφαση του κ. Μακρόν να διεξάγει τις εκλογές τώρα, λίγες εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, εξέπληξε πολλούς ανθρώπους στη Γαλλία, ακόμη και την ίδια την κυβέρνησή του.

Δεν υπήρχε υποχρέωση να βυθιστεί η Γαλλία σε καλοκαιρινό χάος με μια βιαστική ψήφο, αλλά ο κ. Μακρόν ήταν πεπεισμένος ότι έπρεπε να δοκιμάσει στη «δημοσκόπηση των δημοσκοπήσεων»  τις προθέσεις των Γάλλων πολιτών.

Είχε επίσης πειστεί ότι η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και η προκήρυξη εκλογών θα είχαν γίνει αναπόφευκτες μέχρι τον Οκτώβριο, επειδή ο προτεινόμενος προϋπολογισμός μείωσης του ελλείμματος αναμενόταν να συναντήσει την ανυπέρβλητη αντίθεση τόσο του κόμματος ης Λε Πεν όσο και του κόμματος του Μελανσόν.

Οι πολίτες που ψήφισαν την ακροδεξιά, σε όλη την γαλλική επικράτεια, από την Δουνκέρκη έως τα Πυρηναία, ένιωσαν ότι ο πρόεδρος τους αντιμετώπιζε με αλαζονεία. Ένιωσαν ότι δεν καταλάβαινε τον καθημερινό τους αγώνα. Τις ανησυχίες τους. Τους φόβους τους για το μέλλον.  

«Ήταν καλύτερα να διεξαχθούν οι εκλογές τώρα», είπε ένας αξιωματούχος κοντά στον κ. Μακρόν υπό καθεστώς ανωνυμίας. «Μέχρι τον Οκτώβριο, πιστεύαμε πως πλειοψηφία για την Εθνική Συσπείρωση ήταν αναπόφευκτη, σύμφωνα με τα στοιχεία που είχαμε συγκεντρώσει».

Όπως φαίνεται όμως, τα στοιχεία αυτά είναι πολύ πιθανόν να έχουν πέσει έξω από τις προβλέψεις και η Εθνική Συσπείρωση μπορεί να καταλήξει έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία 289 εδρών στο 577μελές Κοινοβούλιο όταν ολοκληρωθεί ο δεύτερος γύρος ψηφοφορίας που θα διεξαχθεί σε μια εβδομάδα από τώρα.

Ο Μακρόν σε ρόλο «μπαμπούλα»

Στην πορεία προς τις εκλογές, ο κ. Μακρόν δοκίμασε κάθε απειλή, συμπεριλαμβανομένου ενός πιθανού «εμφυλίου πολέμου», για να προειδοποιήσει τον κόσμο να μην ψηφίσει για αυτό που αποκαλούσε «τα άκρα», την Εθνική Συσπείρωση με την άποψή της για τους μετανάστες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και την άκρα αριστερά La France Insoumise με τις αντισημιτικές εκρήξεις της.

• Είπε στους συνταξιούχους ότι θα μείνουν απένταροι.
• Είπε ότι η Εθνική Συσπείρωση αντιπροσωπεύει «την εγκατάλειψη όλων όσων έχουν κάνει ελκυστική την χώρα μας στους επενδυτές”
• Είπε ότι η αριστερά θα φορολογήσει τις μεγάλες βιομηχανίες της γαλλικής οικονομίας και θα κλείσει τα πυρηνικά εργοστάσια που παρέχουν περίπου το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας.

Αλλά αυτές οι εκκλήσεις έπεσαν στο κενό γιατί, παρά όλα του τα επιτεύγματα, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της ανεργίας, ο κ. Μακρόν είχε χάσει την επαφή με στον λαό που είχε με στόχο την άνοδο των αριθμών της γαλλικής οικονομίας αγνοώντας όμως τον παράγοντα άνθρωπο και πολίτη.
Αυτούς λοιπόν που αγνόησε ο γάλλος πρόεδρος απευθύνθηκε η ακροδεξιά πολιτική παράταξη Εθνική Συσπείρωση. Το κόμμα του Macron που ήταν κάποτε κυρίαρχο, υπέστη ίσως τη μεγαλύτερη του ήττα, που αναμένεται να επιβεβαιωθεί στο δεύτερο κύκλο των εκλογών.

Αυτοί οι πολίτες, σε όλη την γαλλική επικράτεια, από την Δουνκέρκη έως τα Πυρηναία, ένιωσαν ότι ο πρόεδρος τους αντιμετώπιζε με αλαζονεία. Ένιωσαν ότι δεν καταλάβαινε τον καθημερινό τους αγώνα. Τις ανησυχίες τους. Τους φόβους τους για το μέλλον.  Ένιωσαν ότι ο γάλλος πρόεδρος προσποιούνταν ότι τους  ακούει, αλλά μέχρι εκεί. Πράξεις μηδενικές.

Ψάχνοντας έτσι έναν τρόπο να εκφράσουν τον θυμό τους, προσκολλήθηκαν στο κόμμα που έλεγε ότι οι μετανάστες ήταν το πρόβλημα – παρά τις ανάγκες μιας γηράσκουσας γαλλικής κοινωνία που τους έχει ανάγκη. Ετσι επέλεξαν ένα κόμμα που πιστεύουν πως θα τους «ακούσει» δεν  τους ενδιαφέρει το μέλλον. Αλλά η επιβίωση.  Και εξάλλου οι ηγέτες τους ήταν κοινωνικά κάποιοι από αυτούς. Δεν σπούδασαν στα ακριβά σχολεία ούτε σε ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Και για τον Ε. Μακρόν ο οποίος πρέπει να αποχωρήσει από το προεδρικό αξίωμα το 2027, είτε το θέλει, είτε όχι, τα επόμενα τρία χρόνια φαίνεται πως θα είναι δύσκολα. Το πόσο, δεν θα είναι σαφές μέχρι να τελειώσει ο δεύτερος γύρος της ψηφοφορίας. Την ερχόμενη Κυριακή.

Το σίγουρο πάντως είναι πως ήδη έχει δώσει ένα σημαντικό λόγο για να παραμείνει στη γαλλική ιστορία.  Ως ο πρόεδρος που επέτρεψε στην άκρα δεξιά να εισέλθει στην κυβέρνηση μιας χώρας που επανίδρυσε την λαϊκή δημοκρατία…

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

neostrategy.gr