Η χώρα πνίγεται και η Σακελλαροπούλου είδε ότι… καταρρέουν τα οικοσυστήματα!

Στην οικολογία το «έριξε» η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που ενώ η χώρα πνίγεται και εκατοντάδες Έλληνες παραμένουν εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι, στην δήλωσή της κάνει μάθημα οικολογικής συνείδησης, κλιματικής κρίσης, κάνοντας αναφορά μέχρι και στη…WWF!

Στη δήλωσή της αναφέρει ότι προς το παρόν «επείγει η επικέντρωση όλων των δυνάμεων της Πολιτείας στην βοήθεια προς τους πληγέντες και η όσο το δυνατόν ταχύτερη αποκατάσταση των ζημιών» και εκφράζει την οδύνη της για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους και την αγωνία της για όσους αγνοούνται, ενώ ευχήθηκε δύναμη στα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, τους εθελοντές και όλους όσους παλεύουν.

Σύμφωνα με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου «αρχίζουμε επιτέλους, με ανυπολόγιστο κόστος, να συνειδητοποιούμε ότι οικοσυστήματα καταρρέουν, η αλυσίδα που εξασφαλίζει το παρόν και το μέλλον μας απειλείται, κινδυνεύει ακόμη και η ζωή μας. Με ορθολογισμό, ρεαλισμό και χωρίς αυταπάτες καλούμαστε να αναλύσουμε τα «γιατί», τα «πώς» των καταστροφών, αλλά κυρίως το «τι» πρέπει να γίνει ώστε να αντιμετωπιστούν, έγκαιρα και αποτελεσματικά, οι συνέπειες ανάλογων φαινομένων, που είναι βέβαιο ότι θα βιώσουμε ξανά».

Αναλυτικά στη δήλωσή της αναφέρει:

«Τον τελευταίο καιρό, η πατρίδα μας δοκιμάζεται από απανωτές φυσικές καταστροφές. Πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας έχει πληγεί σοβαρότατα – και σε ορισμένες περιπτώσεις ανεπανόρθωτα – από τις πυρκαγιές πρώτα, από τις πλημμύρες στη συνέχεια, ενώ τεράστια τμήματα του φυτικού και ζωικού πλούτου της χώρας μας έχουν χαθεί.

Στο δάσος της Δαδιάς, στο Πήλιο, στον Βόλο, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα, στη Λάρισα, στον θεσσαλικό κάμπο ευρύτερα, στη Σκιάθο και σε πολλά άλλα μέρη.

Νιώθουμε οδύνη για τους συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους. Αγωνιούμε για τους αγνοούμενους, σκεφτόμαστε όσους αγωνίζονται να σώσουν ό,τι μπορούν από το βιος τους.

Ευχόμαστε δύναμη στα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, τους εθελοντές, όλους όσους παλεύουν μαζί τους. Για την ώρα επείγει η επικέντρωση όλων των δυνάμεων της Πολιτείας στην βοήθεια προς τους πληγέντες και την όσο το δυνατόν ταχύτερη αποκατάσταση των ζημιών.

Οι τραγικές αυτές καταστάσεις έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση φοβίας, κάποτε και απελπισίας, σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Αρχίζουμε επιτέλους, με ανυπολόγιστο κόστος, να συνειδητοποιούμε ότι οικοσυστήματα καταρρέουν, η αλυσίδα που εξασφαλίζει το παρόν και το μέλλον μας απειλείται, κινδυνεύει ακόμη και η ζωή μας. Η ανησυχία είναι διάχυτη, η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα κυρίαρχη.

Με ορθολογισμό, ρεαλισμό και χωρίς αυταπάτες καλούμαστε να αναλύσουμε τα «γιατί», τα «πώς» των καταστροφών, αλλά κυρίως το «τι» πρέπει να γίνει ώστε να αντιμετωπιστούν, έγκαιρα και αποτελεσματικά, οι συνέπειες ανάλογων φαινομένων, που είναι βέβαιο ότι θα βιώσουμε ξανά.

Χρειάζονται χωρίς άλλη καθυστέρηση συγκεκριμένες ενέργειες, συντονισμένες κινήσεις, προληπτικές και αποτρεπτικές πρωτοβουλίες. Και καθώς το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, είναι αναγκαία η υπερεθνική συνεργασία για την αντιμετώπισή του. Η κλιματική κρίση συνεπάγεται έναν συνεχή κίνδυνο βίαιων ανατροπών, όχι μόνο του κλίματος, αλλά και όλων των συντεταγμένων του πλανήτη μας.

Ολοι μας έχουμε ευθύνη, αλλά και όλοι μας κρατάμε το μέλλον μας στα χέρια μας. Οπως χαρακτηριστικά έχει επισημάνει η WWF «είμαστε η πρώτη γενιά που γνωρίζει και η τελευταία που μπορεί να δράσει».