Η κρυφή ατζέντα των ελληνοτουρκικών και η μισής ώρας συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν

Το (επικοινωνιακό) νόημα της συνάντησης Μητσοτάκη- Ερντογάν (που κράτησε μισή ώρα) ήταν ότι πραγματοποιήθηκε.

Με την έκτη τους συνάντηση μέσα σε έναν χρόνο, οι δύο ηγέτες θέλησαν να δείξουν/υπογραμμίσουν ότι τα συμφωνηθέντα, τα οποία περιγράφουν τον οδικό χάρτη της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, τηρούνται ή με άλλα λόγια ότι οι δύο πλευρές παραμένουν προσηλωμένες στη δέσμευση που έχουν αναλάβει έναντι της Ουάσιγκτον να μην αφήσουν τα προβλήματά τους να προκαλέσουν αρρυθμίες στην λειτουργία στης κρίσιμης νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Στο πλαίσιο αυτό τηρείται και από τις δύο πλευρές η συμφωνία της εμπιστευτικότητας γεγονός που εμποδίζει να γίνει ορατό όχι μόνο τι ακριβώς διαμείφθηκε κατά την εξαιρετικά περιορισμένη χρονικά συνάντηση των δύο ηγετών, αλλά ούτε το εύρος και το βάθος των συζητήσεων που όλους αυτούς τους μήνες διεξάγεται για την βαριά ατζέντα (δηλαδή τις τουρκικές διεκδικήσεις, νησιά αμφισβητούμενης κυριαρχίας, γκρίζες ζώνες, αποστρατιωτικοποίηση, νησιά χωρίς δικαίωμα σε ΑΟΖ πέρα από τα χωρικά τους ύδατα, απειλή πολέμου, κλπ).

Η προβολή της θετικής ατζέντας (επέκταση/προώθηση της οικονομικής συνεργασίας) είναι η μια πλευρά του νομίσματος της προσέγγισης. Και αυτήν την πλευρά προβάλλουν οι ηγέτες μετά από κάθε τους συνάντηση.

Η ελληνοτουρκική συνεργασία στο μεταναστευτικό είναι ένα ακόμη πεδίο συνεργασίας καθώς από διαφορετική αφετηρία και οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν κοινό πρόβλημα και προσβλέπουν και οι δύο σε ευρωπαϊκούς πόρους για τη διαχείρισή του.

Κάπου εδώ όμως τελειώνει μια (θετική) πλευρά του νομίσματος της προσέγγισης. Στη (σκοτεινή) του πλευρά σε αυτό το νόμισμα βρίσκονται όσα η τουρκική πλευρά μεθοδικά εδώ και δεκαετίες έχει καταφέρει να φέρει/εγγράψει στην ελληνοτουρκική ατζέντα ως αιτήματα/διεκδικήσεις. Και όλα αυτά, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, είναι το αντικείμενο των «μυστικών» συνομιλιών (χωρίς ενημέρωση, κομμάτων, βουλής και λαού) που για λογαριασμό της ελληνικής πλευρά εποπτεύει η εξωκοινοβουλευτική υφυπουργός εξωτερικών και έμπιστη του Κυριάκου Μητσοτάκη, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου.

Με κατοχυρωμένη την ελληνική σιωπή, για χάρη του καλού κλίματος και της συνέχισης της διαδικασίας προσέγγισης, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έκρυψε στην ομιλία του στη ΓΣ, λίγο πριν τη συνάντησή του με τον Μητσοτάκη, την αμετακίνητη θέση (νέα ως προς την συχνότητα και την ένταση που επαναλαμβάνεται τον τελευταίο χρόνο):

«Πέρασαν 50 χρόνια από την τουρκική ειρηνευτική επιχείρηση», είπε για την εισβολή στην Κύπρο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και επανέλαβε ότι η «λύση των δύο κρατών» είναι η μόνη οδός για την επίλυση του Κυπριακού

Όσο για τις μεθοριακές θαλάσσιες ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες στην ομιλία του ο Τούρκος ηγέτης ήταν περισσότερο κομψός:

«Θέλουμε να δούμε το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θάλασσα ειρήνης, όπου θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων των πλευρών»

Το πώς ωστόσο εννοεί τα τουρκικά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο ο Ερντογάν , φαίνεται στην πράξη:

• Ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας μια μέρα πριν την συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν έδειχνε σε τηλεοπτική εκπομπή χάρτη με την Τουρκική ΑΟΖ στην οποία τα ελληνικά νησιά απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα

• δεσμεύσεις μεγάλων περιοχών και για μεγάλο χρονικό διάστημα για ασκήσεις στο κεντρικό Αιγαίο ακόμα και τους καλοκαιρινούς/τουριστικούς μήνες (κατά παράβαση παλαιότερων συμπεφωνημένων ΜΟΕ)

• συντήρηση της μισαλλοδοξίας με νέο οπτικοακουστικό υλικό (οι Έλληνες σφαγείς της Τριπολιτσάς κλπ) για τα τουρκικά σχολεία

• επίδειξη δύναμης με παρουσία πολεμικών πλοίων σε εργασίες (πόντιση καλωδίου έξι μίλια από τις ακτές της Κάσου) που υπογραμμίζουν «ότι τίποτε δεν γίνεται στην περιοχή ερήμην της Τουρκίας».

ΥΓ1. Πότε θα υπάρξει μια σαφής τοποθέτηση της κυβέρνησης για το ποια είναι η πρόοδος που βλέπει στην διαδικασία των συνομιλιών της προσέγγισης, η οποία να δικαιολογεί τη σιωπή της στις έμπρακτες διακηρύξεις των τουρκικών διεκδικήσεων; Πότε τα κόμματα που κυβέρνησαν και θέλουν να ξανακυβερνήσουν, αφού βρουν αρχηγό, θα τοποθετηθούν επί των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά;

ΥΓ2. Παράλληλα με τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης «τρέχει» και ένα θηριώδες ελληνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο παρ’όλα αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με το εύρος των τουρκικών εξοπλισμών το οποίο έχει περάσει σε άλλη σφαίρα/ περιφερειακής υπερδύναμης.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται – και αφού τα ελληνοτουρκικά βαίνουν προς διευθετήσεις – είναι μήπως όλο αυτό το χρήμα που καταβάλλεται από τον ελληνικό λαό είναι για την προσαρμογή των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων στις αμερικανοΝΑΤΟϊκές απαιτήσεις και ανάγκες;

topontiki.gr