Η μακάβρια δωρεά που ήταν μούφα και ο δικαστικός πόλεμος ενός διαζυγίου!

Τι έχουμε να μάθουμε ακόμη από όσα γινόντουσαν πίσω από τις κλειστές πόρτες του π. ζεύγους Κούστα, κανείς δεν ξέρει! Το δικαστήριο απέρριψε στο σύνολο της ως απαράδεκτη την αγωγή της πρώην συζύγου. Διεκδικούσε, μέσω υπεράκτιας εταιρείας, 20 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (περίπου 16 εκατομμύρια ευρώ), συν 50.000 ευρώ αποζημίωση για την ηθική της βλάβη, από τον Γιάννη Κούστα και «όσους τον συνέδραμαν στο σχέδιο του».

«Με εξαπάτησε. Μου απέσπασε με δόλιο και παράνομο τρόπο τα χρήματα που ο ίδιος μου δώρισε, για να εξασφαλίσει εμένα και τα 2 παιδιά μας, σε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου του», ισχυριζόταν η κα Γιαννικοπούλου.

«Αν ήταν κυρία του χρηματικού ποσού, θα το ζητούσε εις ολόκληρον από κοινού με την υπεράκτια εταιρεία», απάντησαν οι δικαστές, αξιολογώντας σε βάρος της το αίτημα στην κρινόμενη αγωγή να αναγκαστεί ο εφοπλιστής να επιστρέψει την επικαλούμενη δωρεά, όχι σε εκείνην αλλά στην εταιρεία, στην οποία ήταν η μόνη μέτοχος και σε λογαριασμό της κατατέθηκαν και αναλήφθηκαν τα 20 εκατομμύρια δολάρια.

Επιπλέον, οι δικαστές έκριναν ότι η υπεράκτια Odeon δεν δικαιούται να διεκδικεί τα χρήματα καθώς, κατά το ελληνικό δίκαιο, είναι ανυπόστατη εταιρεία. Κρίθηκε ως εταιρεία «όχημα» για τη μεταφορά των χρημάτων, χωρίς καμία άλλη επαγγελματική δραστηριότητα στη φερόμενη έδρα της, και χωρίς νόμιμη σύστασή της στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με πηγές από το περιβάλλον του ισχυρού άνδρα της Danaos Corporation, η πρώην σύζυγός του δεν άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, εντός της νόμιμης προθεσμίας. Έτσι αυτή θεωρείται τελεσίδικη.

Η υπ’ αριθμόν 1507/2023 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δημοσιεύθηκε 8 μήνες μετά τη δικαστική νίκη της κα Γιαννικοπούλου για κάποιες άλλες δωρεές του Κούστα. Τότε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών (με άλλη σύνθεση) απέρριψε, επίσης ομόφωνα, προσφυγή του εφοπλιστή που ζητούσε πίσω δωρεές ακινήτων και μετοχών, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ, προσάπτοντας αχαριστία στην πρώην σύζυγο του.

Για αυτήν την πρωτόδικη απόφαση, ο Κούστας έχει ασκήσει έφεση.

Η Σοφία Γιαννικοπούλου και η υπεράκτια εταιρεία ODEON FINANCIAL CORP στράφηκαν με αγωγή τους, τον Σεπτέμβριο του 2021, σε βάρος του Γιάννη Κούστα, 2 συνεργατών του και της κυπριακής εταιρείας DANAOS SHIPPING COMPANY LIMITED.

Η Odeon (της οποίας μοναδική μέτοχος είναι η Γιαννικοπούλου), ζητούσε πίσω τα 20 εκατομμύρια δολάρια (με την ισοτιμία της κατάθεσης της αγωγής 15,9 εκατ. ευρώ), είτε από τον κ. Κούστα και τους 2 εναγόμενους συνεργάτες του, είτε από την Danaos, στην οποία φέρεται να κατέληξε το επίδικο ποσό.

Η Σοφια Γιαννικοπούλου διεκδικούσε την αποζημίωση των 50.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Η πρώην κυρία Κούστα υποστήριζε ότι πριν οι «φουρτούνες» διαταράξουν τον έγγαμο βίο τους, ο εφοπλιστής μερίμνησε να εξασφαλίσει οικονομικά εκείνη και τις 2 κόρες τους, σε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου του.

Όπως ανέφερε στους δικαστές, μέσω της αγωγής και των προτάσεων της, τον Ιανουάριο του 2007, ο τότε σύζυγος της συνέστησε την offshore εταιρεία ODEON FINANCIAL CORΡ, με έδρα τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους.

Δέκα μήνες αργότερα, της μεταβίβασε το σύνολο των 50.000 μετοχών της εταιρείας, καθιστώντας την αποκλειστική μέτοχο και μόνη διευθύντρια της.

Και στα μέσα Δεκεμβρίου του 2007, ο εφοπλιστής ενέβασε από άλλη υπεράκτια εταιρεία, δικών του συμφερόντων, 20 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε λογαριασμό της υπεράκτιας εταιρείας της Γιαννικοπούλου στην ελβετική τράπεζα “CREDIT SUISSE”, στον οποίο αποκλειστικός απώτατος δικαιούχος ήταν η ίδια.

Η πρώην σύζυγος του εφοπλιστή ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι για 4 χρόνια «ο εναγόμενος Γιάννης Κούστας ουδόλως ασχολήθηκε με την ODEON», αλλά όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τη συζυγική στέγη, «κατέστρωσε εγκληματικό σχέδιο» για να πάρει πίσω τα 20 εκατ.

Στην αγωγή της, η κα Γιαννικοπούλου φέρεται να ισχυριζόταν:

«Το Δεκέμβριο του 2011, ο εναγόμενος Ιωάννης Κούστας εμφανίσθηκε στη, συζυγική μας οικία, κάθιδρος και πανικόβλητος, ισχυριζόμενος ψευδώς και εν γνώσει της αναλήθειας των ισχυρισμών του, ότι είχε υπογραφεί σύμβαση ανταλλαγής τραπεζικών πληροφοριών μεταξύ Ελλάδος και Ελβετίας, και με αντικείμενο την ενημέρωση των ελληνικών φορολογικών αρχών για αδήλωτα χρηματικά ποσά που είναι κατατεθειμένα στο ελβετικό τραπεζικό σύστημα, ότι τα χρήματα που υπήρχαν επ’ ονόματί της υπεράκτιας εταιρείας δεν είχαν δηλωθεί στις ελληνικές φορολογικές αρχές από τον ίδιο, με αποτέλεσμα, εάν προέκυπτε το όνομα μου και αναζητείτο η πηγή προελεύσεως του εν λόγω ποσού, ο εναγόμενος θα ευρίσκετο υπόλογος βαρύτατης φοροδιαφυγής».

Κατά τη δεύτερη, πρώην σύζυγο του ισχυρού άνδρα της Danaos Corporation, εκείνος της παρουσίασε ως μόνη λύση για την προστασία του, τη μεταφορά των 20 εκατ. δολαριων ΗΠΑ σε ναυτιλιακή εταιρεία του.

Και παρά την προσπάθεια της, όπως λέει, να τον καθησυχάσει πως δεν υπήρχε κίνδυνος καθώς «τα χρήματα ήταν απαλλαγμένα φορολογικής υποχρεώσεως ως εισόδημα από ναυτιλιακή δραστηριότητα», εκείνος – ισχυρίζεται η ενάγουσα – έβαλε δικούς του ανθρώπους να την πείσουν να μεταφερθούν, δήθεν τύποις, όλα τα χρήματα σε καταπιστευματικό λογαριασμό, επ ονόματι της εναγομένης εφοπλιστικής εταιρείας Danaos αλλά απώτατοι δικαιούχοι θα ήταν η κα Γιαννικοπούλου και η υπερακτια εταιρεία της.

«Μου έλεγαν ότι ο λογαριασμός αυτός θα ήταν σαν ένα «κουτάκι» σε ένα «μεγάλο σπίτι», για το οποίο μόνον εγώ θα είχα «το κλειδάκι». Μου έλεγαν ότι τα χρήματα θα συνέχιζαν να είναι στη διάθεσή μου, όποτε τυχόν τα χρειαζόμουν», υποστήριξε στο δικαστήριο η πρώην σύζυγος, εξηγώντας το γιατί η ίδια υπέγραψε για να μεταφερθούν τα χρήματα στην εφοπλιστική εταιρεία.

«Η μεταφορά των χρημάτων έγινε στις 12 Ιουνίου 2012, ήτοι μόλις πέντε ημέρες πριν αυτός αποχωρήσει από την οικογενειακή στέγη και μετοικήσει σε διαμέρισμα με μια άλλη γυναίκα», ανέφερε η Σοφία Γιαννικοπούλου και υποστήριξε ότι πληροφορήθηκε «το σχέδιο εξαπατήσεως που εξύφανε εις βάρος της ο Γιάννης Κούστας», μόλις το Μάιο του 2014, οπότε και της κοινοποιήθηκε η αγωγή του για ανακλήσεις δωρεών.

«Η εμπιστοσύνη που του είχα προδόθηκε με το χειρότερο τροπο – υποστήριξε στο δικαστήριο – ενώ βίωσα αισθήματα ανασφάλειας και στενοχώριας, αφού τα χρήματα που ο πρώτος εναγόμενος με τη συνδρομή των δευτέρου και τρίτου των εναγομένων μου υφήρπαξε, ήταν για εμένα και τα τέκνα μου οικονομικό «μαξιλάρες ασφαλείας», δεδομένου ότι ο πρωην συζυγος μου είχε παύσει ήδη από το 2015 να καταβάλει διατροφή και με είχε εξωθήσει σε δικαστικές διαμάχες, ώστε να προστατεύσω το συμφέρον των τέκνων μου».

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών κατέληξε στην ομόφωνη απόφαση να μην επιστραφούν τα χρήματα της δωρεάς Κούστα με το εξής σκεπτικό:Η Odeon, υπεράκτια εταιρεία με καταστατική έδρα τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, δεν προέκυψε ότι ανέπτυξε εκεί την οιαδήποτε δραστηριότητα.︎Αντιθέτως, η ίδρυση της και οι ένδικες μεταφορές του χρηματικού ποσού, ήτοι οι μόνες πράξεις που σχετίζονται με τη λειτουργία της, έγιναν στην Ελλάδα.Ως εκ τούτου, η πραγματική έδρα αυτής ήταν στην Ελλάδα και εφαρμοστέο στις έννομες σχέσεις της τυγχάνει το δίκαιο της πραγματικής έδρας της. ︎Υπό το πρίσμα του ελληνικού δικαίου, ωστόσο, η υπεράκτια εταιρεία Odeon είναι ανυπόστατη, καθώς δεν έχουν τηρηθεί οι όροι που απαιτούσε ο ισχύων κατά την σύστασή της ΚΝ 2190/1920 για την έγκυρη ίδρυσή της (δημοσίευση στο ΦΕΚ, συμβολαιογραφικό έγγραφο, ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο κ.λπ.).

Για την αποζημίωση των 50.000 ευρώ που διεκδικούσε η Σοφία Γιαννικοπούλου, για ηθική βλάβη από την εξαπάτηση της, οι δικαστές έκριναν ότι:
Η κυρία των χρημάτων ήταν η πρώτη ενάγουσα εταιρεία (Odeon) και όχι η δεύτερη ενάγουσα (Σ.Γιαννικοπούλου) , η οποία ως αποκλειστική μέτοχος και διευθύντρια της εταιρείας, είχε την εξουσία διαχειρίσεως των χρημάτων και όχι την κυριότητα αυτών.Τούτο δεν αναιρείται από το γεγονός ότι ο πρώτος εναγόμενος (Γ.Κούστας) συνέστησε την εταιρεία και ενέβασε σε αυτήν το επίδικο ποσό, προκειμένου να υπάρχει διαθέσιμο κεφάλαιο για την δεύτερη ενάγουσα και τα τέκνα τους, σε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου του, καθώς τούτο έχει να κάνει με τα παραγωγικά αίτια της βουλήσεως του πρώτου εναγομένου και δεν συνιστά μεταβίβαση της κυριότητας των χρημάτων στην δεύτερη ενάγουσα. ︎Άλλωστε, εάν η δεύτερη ενάγουσα ήταν κυρία του χρηματικού ποσού, θα τα ζητούσε εις ολόκληρον από κοινού με την πρώτη ενάγουσα, πράγμα που δεν συνάγεται ούτε από το ιστορικό της αγωγής ούτε από τα αιτήματά της.Συνεπώς, παρότι η Σοφία Γιαννικοπούλου, ως αποκλειστική μέτοχος και διευθύντρια της Odeon, διέθεσε το ποσό προς την ναυτιλιακή εταιρεία, πεισθείσα από τις ψευδείς παραστάσεις των πρώτου, δευτέρου και τρίτου εναγομένων, βλάβη στην περιουσία της υπέστη η εταιρεία Odeon , η οποία ως αμέσως ζημιωθείσα – παθούσα είναι και η μόνη δικαιούμενη να ζητήσει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.Αντιθέτως, ως προς την ενάγουσα Σ. Γιαννικοπούλου, η απώλεια της εταιρικής περιουσίας αποτελεί μη αποκαταστατέα ζημία εμμέσως ζημιωθέντος προσώπου, ενώ η στενοχώρια που προκλήθηκε σε αυτή εκ της απώλειας της εταιρικής περιουσίας, καθώς πλέον αυτή και τα τέκνα της στερήθηκαν της δυνατότητας χρήσεως των ανωτέρω χρημάτων ως οικονομικής εξασφαλίσεως, αποτελεί ανακλαστική συνέπεια της ανωτέρω ζημίας και δεν αποτελεί αυτοτελώς θεωρούμενη ζημία.Συνεπώς, η αγωγή στο σκέλος της ηθικής βλάβης πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, ελλείψει ενεργητικής νομιμοποιήσεως της ενάγουσας Σ. Γιαννικοπούλου.