Η πρόκληση στα Βαρώσια

Ο Ερντογάν με τη νέα του παρουσία στα Κατεχόμενα, ενήργησε κατά πως μας έχει συνηθίσει. Έκανε πράξη τις απειλές του. Για την ακρίβεια όσα επί ημέρες διέρρεε ως πλαίσιο ενεργειών και αποφάσεών του. Σε μια ατζέντα που ο ίδιος δημιουργεί. Σε μια ανοιχτή θεματική, που ενεργοποιεί με βάση τις συγκυρίες και τη βεντάλια των προτεραιοτήτων του. Γιατί το θέμα τις περίκλειστης Αμμοχώστου και των Βαρωσίων, δεν προέκυψε την τελευταία εβδομάδα. Είχε ανακινηθεί ως μέσο πίεσης, της Ελλάδας και της ΕλληνοΚυπριακής πλευράς, ήδη από πέρυσι τον Οκτώβριο.

Τότε οι Τούρκοι δοκίμασαν αντιδράσεις. Και επιβεβαίωσαν εν πολλοίς αυτό που εκτιμούσαν ότι θα ακολουθούσε. Λεκτική αντίδραση και νουθεσίες από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ό,τι δηλαδή, συμβαίνει μέχρι σήμερα. Και δείχνει τα όρια παρέμβασης του κορυφαίου διεθνούς θεσμού συλλογικής ασφάλειας και προάσπισης της παγκόσμιας ειρήνης. Εις ότι βέβαια αφορά την υπόθεση του Κυπριακού.

Έκτοτε, από τον Οκτώβριο του 2020 έως και σήμερα η Τουρκική προκλητικότητα και η μεθοδική οικοδόμηση νέων τετελεσμένων, συνεχίστηκε σε όλο το φάσμα αντιπαράθεσής της με τον Ελληνισμό. Καταχρηστικές και προκλητικές NAVTEX, συνεχής παραβίαση των Ελληνικών και Κυπριακών θαλασσίων ζωνών και των όρων διευθέτησης της μίας και μόνο διαφοράς για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας και ιταμοί όροι περί της βάσης συζήτησης των δύο κρατών, που προβλήθηκε στην κατά τα άλλα άτυπη πενταμερή. Που με τη σειρά της εμμέσως νομιμοποίησε το status των Τουρκοκυπρίων ως ισότιμων συνομιλητών κυρίαρχων κρατών. Και το κερασάκι των βεβαρημένων για την πλευρά μας δεδομένων, είναι ότι οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, μπήκαν σε δήθεν ήρεμο καλοκαίρι, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε κύρωση για τη μέχρι σήμερα παραβατική συμπεριφορά των Τούρκων, από τους διεθνούς οργανισμούς και παίκτες.

Η συνέχιση των αναφορών από πλευράς Συμβουλίου Ασφαλείας, στα ψηφίσματά του, για το Κυπριακό και το πλαίσιο επίλυσής του διόλου αμελητέα είναι. Επιβεβαιώνουν ουσιαστικά τη φύση του προβλήματος ως εισβολής και κατοχής. Είναι ένα σπουδαίο εργαλείο στη νομική μας φαρέτρα. Δε φαίνεται ωστόσο να υπάρχει η δυνατότητα για κλιμάκωση των ενεργειών από πλευράς ΟΗΕ και εφαρμογής της δέσμης μέτρων που θεωρητικά έχει στη δυνατότητά του. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν διπλωματικές και οικονομικές κυρώσεις και μπορούν να φτάσουν έως και την ανάληψη πρωτοβουλιών για την άσκηση βίας, με την έγκριση και τη στήριξη του ΟΗΕ σε βάρος των παραβατών. Ιστορικά τέτοια προηγούμενα υπήρξαν στον πόλεμο της Κορέας και στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, όταν ο Σαντάμ Χουσείν εισέβαλε και έθεσε υπό την κατοχή του το Κουβέιτ.

Το εγγενές πρόβλημα του παρακολουθηματικού μας ρόλου, ως του φτωχού και ασθμαίνοντος να ακολουθήσει τις εξελίξεις, συγγενή, μόνο οδύνες προοιωνίζεται. Σε μια εποχή που είναι σε επίπεδο αρχής έντονες οι συζητήσεις για τις κοινές αμυντικές δομές και τη λογιστική υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία. Οι Ευρωπαϊκές στρατιωτικές μονάδες που σχηματίζονται μπορούν να επιτελέσουν ρόλο εγγυητή στην Κύπρο. Υπήρχε ανάλογο προηγούμενο σε διαφορετική θεματική και κλίμακα στο Κόσοβο, με την Ευρωπαϊκή αστυνομική δύναμη. Θα είναι μια πρόταση για την οποία η Τουρκία θα πρέπει να απαντήσει. Και όσο και εάν δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν παύει να διεκδικεί την ένταξή της σε αυτή και να λαμβάνει τον πακτωλό των ενισχύσεών της. Σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί να απαντήσει σε μια πρωτοβουλία. Είναι και αυτό μια αλλαγή, που την έχουμε ανάγκη.

Του Πολύκαρπου Αδαμίδη

antinews.gr

Φωτο: ΑΠΕ – ΜΠΕ