Η συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ για τις αμερικανικές βάσεις και οι βασικοί «αντίπαλοι» της Ουάσιγκτον, Ρωσία και Κίνα

Ανατρέπεται άρδην το υφιστάμενο εδώ και δεκαετίες καθεστώς των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Ετσι, εκτός της «θεσμοθέτησης» αυξημένου αριθμού διευκολύνσεων που ήδη παρέχει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα στις Ενοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, η συμφωνία δεν θα έχει πλέον ισχύ ενός έτους.

Σύμφωνα με «διαρροές» από κύκλους των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας, τα σενάρια κινούνται στην -κατ’ αρχήν σίγουρη- βάση της πενταετούς ισχύος, και από εκεί και πέρα, είτε η συμφωνία θα έχει «επ’ αόριστον» ισχύ (!), είτε θα δίνεται η δυνατότητα νέας πενταετούς ανανέωσης.

Κατά τα ίδια σενάρια, εάν η συμφωνία καταγγελθεί από μία εκ των δύο πλευρών, η αμερικανική πλευρά, όπως λέγεται ότι ζητάει, θα έχει διάστημα δύο ετών για την αποχώρησή της από την Ελλάδα.

Προκύπτει, δηλαδή, ουσιαστικά ότι η ισχύς θα είναι σίγουρα επταετής. Εως τώρα προβλεπόταν ότι, σε περίπτωση καταγγελίας, η περίοδος αποχώρησης θα ήταν 17 μήνες.

Το State Department

Να σημειωθεί, ότι πρόσφατα, μετά την υπογραφή της ελληνο-γαλλικής συμφωνίας, όταν ερωτήθη σχετικά, ο εκπρόσωπος του State Department, αφού δήλωσε, με μια δόση … ενόχλησης, ότι «δεν έχουμε δει τις λεπτομέρειες της πολυετούς αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας και Γαλλίας», εστίασε στις «διαπραγματεύσεις» Ελλάδας – ΗΠΑ.

Ο ίδιος, μάλιστα, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «μια νέα επικαιροποίηση θα συμπεριλαμβάνει την επ’ αόριστον χρονική παράταση της συμφωνίας». Κάτι που για πρώτη φορά έβαζε δημόσια στο τραπέζι το State Department.

Γεγονός που προκάλεσε αίσθηση, αφού, έως τώρα, εδώ και χρόνια η αμερικανική πλευρά πίεζε, προκειμένου να πάρει την πενταετία. Βέβαια, δεν έλειπαν και οι «διαρροές» της αμερικανικής πρεσβείας περί «επιθυμίας» της Ουάσιγκτον για δεκαετία.

Η αμερικανική πλευρά υποστήριζε ότι ζητάει πολυετή ισχύ της συμφωνίας, διότι έτσι θα σταθεί δυνατόν να αποσπάσει το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ τα απαραίτητα κονδύλια για να προβεί σε «επενδύσεις» εκσυγχρονισμού των βάσεων στην Ελλάδα.

«Διευκολύνσεις»

Εκτός των άλλων «διευκολύνσεων» που παρέχει η Ελλάδα στις ΗΠΑ, με κυριώτερη από όλες την Σούδα, από τη νέα συμφωνία η αμερικανική πλευρά αποσπά, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, και νές τοποθεσίες χρήσης ή και ανάπτυξης των στρατευμάτων της.

Μια από αυτές είναι και το στρατόπεδο «Γιαννούλη», στην Αλεξανδρούπολη, που γίνεται πλέον αμερικανική βάση.

Η Αλεξανδρούπολη, τελικώς, αναδεικνύεται σε πόλη – λιμάνι βασικό κρίκο των αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών στη νοητή «γραμμή» αντιπαράθεσης με τη Ρωσία που έχει δημιουργηθεί, από τη Βαλτική, στην Πολωνία, την Κεντρική Ευρώπη, την Ουκρανία και τη Μαύρη Θάλασσα, έως τα στενά του Βοσπόρου, το Αιγαίο, και βέβαια την νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, επίσης, οι «διευκολύνσεις» θα επεκταθούν στον Ναύσταθμο στη Σούδα, το πεδίο βολής Λιτοχώρου (Πιερία), στο στρατόπεδο «Γεωργούλα», στον Βόλο, κ.α.

Ως γνωστόν, ήδη η Αλεξανδρούπολη χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ, με πλέον ενδεικτικό παράδειγμα τη φετεινή μεγάλη άσκηση, Defender Europe, που στόχο της είχε τη Ρωσία.

Να σημειωθεί πως, όταν έγινε γνωστή η πραγματοποίησή της, αρκετοί Τούρκοι «αναλυτές» επετίθεντο κατά των ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι η βάση της Αλεξανδρούπολης στρέφεται κατά της Τουρκίας. Εσπευσε, όμως, να «διορθώσει» ο Τούρκος υπουργός Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ, λέγοντας πως έχει στόχο τη Ρωσία.

Εκτός της Αλεξανδρούπολης, οι ΗΠΑ κάνουν χρήση και της ελληνικής αεροπορική ς βάσης της Λάρισας, καθώς και της βάσης της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο, ενώ αρκετές είναι οι κοινές ασκήσεις με τις ελληνικές ΕΔ στο Λιτόχωρο.

Πάντως, κατά τις ίδιες πληροφορίες, η αμερικανική πλευρά, και ειδικότερα το Πενταγωνο, δεν δέχτηκε το ελληνικό «αίτημα» (!) για χρήση της -κρίσιμης σημασίας για την αμυνα της Ελλάδας- αεροπορικής βάσης στην Σκύρο.

Κάτι που προκάλεσε σοβαρά ερωτηματικά, δεδομένης της εκτίμησης ότι η Τουρκία επουδενί θα ήθελε την ανάπτυξη αμερικανικών μέσων στη μέση του Αιγαίου.

Από την άλλη, το Πεντάγωνο φέρεται να ισχυρίζεται ότι δεν έχει κάποιο αυξημένο στρατιωτικό ενδιαφέρον στο νησί, και, ως εκ τούτου, δεν θα ήθελε να χρησιμοποιηθούν οι Αμερικανοί στρατιώτες ως «ασπίδα των Ελλήνων» (!).

Ρωσία – Κίνα

Ως γνωστόν, με βάση το αμερικανικό «δόγμα», η Ρωσία και η Κίνα θεωρούνται ως οι βασικοί «αντίπαλοι» των ΗΠΑ. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το ΝΑΤΟ, η ηγεσία του οποίου υϊοθετεί το αφήγημα ότι «ΝΑΤΟ, χωρίς την Τουρκία, δεν μπορεί να υπάρχει».

Να σημειωθεί ότι πολλάκις, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου έχει αυξηθεί θεαματικά η ρωσική ναυτική, αεροπορική και χερσαία παρουσία, στη Συρία, διεξάγεται εκτεταμμένα ένας «ψυχρός» -προς το παρόν- πόλεμος, με τους ΝΑΤΟϊκούς και τους Ρώσους να «κυνηγούν» ο ένας τον άλλον.

Πολλές φορές, επίσης, ΝΑΤΟΪκές δυνάμεις επιδίδονται σε «κυνήγι» ρωσικών υποβρυχίων, ενώ από την Ελλάδα και την Ιταλία απογειώνονται κατασκοπευτικά drones και αεροσκάφη με κατεύθυνση τη Μαύρη Θάλασσα, κυρίως στην Κριμαία.