Η σύζυγος πατάει τον τσαχπίνη υπουργό στο λαιμό

Δύο ειδών αμαρτίες θεωρούνται ασυγχώρητες. Οι αμαρτίες στην οικογένεια και οι αμαρτίες στην πολιτική. Σε μία δημοκρατία που λειτουργεί υπό ομαλές συνθήκες, ο πολιτικός και δει ο αξιωματούχος, πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός τόσο κατά την τέλεση των καθηκόντων του όσο και στην προσωπική του ζωή.

Διότι υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις που πολιτικοί μπερμπάντηδες πλήρωσαν ακριβά τις περιπέτειες τους, ακόμα και αν στην πολιτική τους ζωή ήταν ακέραιοι.
Δυστυχώς η καρέκλα της εξουσίας είναι πολύ γλυκιά. Και είναι πολλές οι περιπτώσεις υπουργών που πέφτουν στα δίχτυα επιτήδειων γυναικών, που μαγεύονται από την εξουσία αλλά έχουν και τον τρόπο να εκτροχιάσουν ισχυρούς άνδρες από την ατραπό της ηθικής.

Εκεί λοιπόν έρχεται η οργή της συζύγου. Που παραδοσιακά, είναι η γυναίκα η οποία στάθηκε δίπλα στον υπουργό από τα πέτρινα χρόνια, παίζοντας καταλυτικό ρόλο στην πολιτική του ανέλιξη. Έτσι, η γυναίκα που τράβηξε όλο το κάρο μέχρι να ανέβει στην κορυφή, βλέπει ξαφνικά τον σύζυγό της να την πετάει στην άκρη.

Το πως εκδηλώνεται αυτή η οργή από μία προδομένη σύζυγό υπουργού, διαφέρει ανά περίπτωση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η σύζυγος αποδεικνύεται «κίλερ», αφού κυριολεκτικά έχει πατήσει τον υπουργό στον λαιμό και τον υποχρεώνει να της «καθαρίζει» προσωπικές της δουλειές, δηλαδή για πελάτες της, χωρίς φυσικά ο υπουργός να μπορεί να αντιδράσει.

Και όπως είναι εύκολα κατανοητό, οι απαιτήσεις της συζύγου είναι εξαιρετικά αυξημένες. Με αποτέλεσμα ο υπουργός να έρχεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, ειδικά όταν σκάει τηλέφωνο από το Μαξίμου με απαίτηση να εξυπηρετηθούν αντίρροπα συμφέροντα. Κρίνοντας όμως από τον χαρακτήρα του υπουργού, μάλλον οι απαιτήσεις της συζύγου θα προηγηθούν ακόμα και από αυτές του ίδιου του πρωθυπουργού. Στην τελική, ο πρωθυπουργός το χειρότερο που μπορεί να του κάνει είναι να τον αποπέμψει στον επόμενο ανασχηματισμό. Σε αντίθεση με την σύζυγο, που θα του ψήνει το ψάρι στα χείλη μια ζωή για την αμαρτία του.