Ιδιωτικοποίηση του πολέμου στην Ουκρανία αλα Ιράκ – Αφγανιστάν;

Ο Ντόναλντ Τραμπ ναι μεν έχει πει ότι δεν θα στείλει στην Ουκρανία Αμερικανούς στρατιωτικούς, αλλά δεν είπε ότι δεν θα στείλει γενικότερα … Αμερικανούς στη χώρα. Προφανώς, ουδόλως θέλει να επαναληφθούν εικόνες φερέτρων με αμερικανική σημαία πάνω τους, όπως από το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Καθόλου, όμως, δεν ενδιαφέρει εάν τα φέρετρα από την Ουκρανία θα είναι Αμερικανών μισθοφόρων. Αλλωστε, τίποτα δεν θα γίνει γνωστό, όπως αποκρυπτόταν επί σειρά ετών τόσο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, όσο και αλλού.

Τώρα, λοιπόν, προκειμένου να τηρήσει την υπόσχεσή του και να καθησυχάσει τους θιασώτες του MAGA (Make America Great Again), οι οποίοι δεν θέλουν την εμπλοκή των ΗΠΑ – ιδίως με χερσαίες δυνάμεις – σε νέους πολέμους, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών συζητάει με τους Ευρωπαίους «πρόθυμους» για το ενδεχόμενο αποστολής μισθοφόρων αμερικανικών ιδιωτικών εταιρειών στην Ουκρανία. Αυτό αναφέρει η συντηρητική βρετανική εφημερίδα, The Telegraph, η οποία εκφράζει τις βλέψεις της βρετανικής ελίτ για αυξημένη αμερικανική εμπλοκή στην Ουκρανία. Κάτι κρίσιμης σημασίας για τους Ευρωπαίους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι επιχείρηση χωρίς αμερικανική συμμετοχή, ισοδυναμεί με μηδέν εις το πηλίκον.

«Σκυλιά του πολέμου»

Ως γνωστόν, ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι, εάν σταματήσουν οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία, ναι μεν δεν θα στείλει αμερικανικά στρατεύματα επί ουκρανικού εδάφους, αλλά έχει δεσμευθεί να στηρίξει την όποια επιχείρηση ανάπτυξης δυνάμεων αποφασίσει η Ευρώπη. Κυρίως σε επίπεδο συγκέντρωσης και παροχής πληροφοριών για στρατιωτικές κινήσεις και δυνάμεις, εναέριας και θαλάσσιας εποπτείας. Ειδικά, στο δεύτερο κομμάτι, στη Μαύρη Θάλασσα, αυξημένος ρόλος αναμένεται να ανατεθεί στην Τουρκία, η οποία ενώ απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο (casus belli) και κατέχει τη μισή Κύπρο, θα βαφτιστεί … «εγγυήτρια δύναμη “ειρήνης”» για την Ουκρανία.

Τώρα, όμως, η Telegraph, επικαλούμενη ανώνυμες πηγές, αναφέρει ότι δεν αποκλείεται να αναπτυχθούν στην Ουκρανία αμερικανικές εταιρείες ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών. Τα «σκυλιά του πολέμου», όπως χαρακτηρίζονται οι μισθοφόροι, αναλάβουν ρόλο στην «αμυντική» γραμμή της χώρας έναντι των ρωσικών δυνάμεων, στη δημιουργία νέων βάσεων και βέβαια στην προστασία αμερικανικών επιχειρήσεων που έχουν ήδη εγκατασταθεί και σε εκείνες που θα αναπτύξουν δραστηριότητα στην Ουκρανία, όταν και εφόσον επιτευχθεί ειρηνική διευθέτηση. Κατά την εφημερίδα, οι συζητήσεις για την αποστολή μισθοφόρων συνδέονται – και – με την υπογραφή συμφωνίας Ουάσιγκτον – Κιέβου για την εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων ορυκτών και σπάνιων γαιών της Ουκρανίας από τους Αμερικανούς.

Το κακό προηγούμενο Ιράκ – Αφγανιστάν

Κοντολογίς, οι αμερικανικές ιδιωτικές εταιρείες μισθοφόρων θα κάνουν ό,τι έκαναν στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και αλλού. Είναι εμφανές ότι, ναι μεν ο Τραμπ επιλέγει να μην εμπλακούν οι ΗΠΑ ανοικτά, με χερσαίες δυνάμεις, σε πολέμους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα μετέχουν ή δεν θα κάνουν πολέμους. Απλά, θα χρησιμοποιούνται, όπου είναι δυνατόν, όσο περισσότερο γίνεται, μισθοφόροι.

Την πολιτική της «ιδιωτικοποίησης των πολέμων, εγκαινίασε η προεδρία του Τζώρτζ Μπους τζούνιορ, στο Αφγανιστάν και κυρίως στο Ιράκ. Οπου οι τεράστιοι μισθοφορικοί στρατοί, οι οποίοι έχουν καταγγελθεί για σωρεία εγκλημάτων πολέμου, ουσιαστικά υποκατέστησαν των ρόλο του εθνικού στρατού των ΗΠΑ. Σε όλους τους τομείς. Από τα λεόντεια συμβόλαια για στρατιωτικές και αστυνομικές επιχειρήσεις, μέχρι εξοπλιστικά και κατασκευαστικά συμβόλαια. Τα αποτελέσματα, όπως έδειξαν Ιράκ και Αφγανιστάν, ήταν ολέθρια. Οι χώρες διαλύθηκαν και οι Αμερικανοί τις εγκατέλειψαν στη μοίρα τους και στις αιματηρές σφαγές των εμφυλίων πολέμων.

Πληθώρα διαφωτιστικών και αποκαλυπτικών βιβλίων για την «ιδιωτικοποίηση» του Πενταγώνου και για τις ολέθριες συνέπειές της, έχουν γραφτεί στις ΗΠΑ. Επρόκειτο για ροκάνισμα τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τον κρατικό κορβανά προς όφελος των ιδιωτικών μισθοφορικών εταιρειών, οι οποίες απέκτησαν δυσανάλογα μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη.

Τώρα, ο «μπίζνεσμαν» Τραμπ φαίνεται ότι επιχειρεί να κάνει τα ίδια. Ως γνωστόν, αυτό κάνει και στη Γάζα, όπου έχει στείλει εταιρείες μισθοφόρων δήθεν για να μοιράζουν ανθρωπιστική βοήθεια. Το άκρως ανησυχητικό είναι ότι το αμερικανικό μοντέλο των ιδιωτικών στρατών, οι οποίοι υποκαθιστούν βασικές λειτουργίες των εθνικών στρατών, επιχειρείται να καθιερωθεί σε πολλές χώρες, κυρίως στη Δύση, αλλά και στην Ανατολή. Στη Ρωσία, ενδεικτικά, ένα σημαντικό μέρος που πολεμά στην Ουκρανία, δεν είναι εθνικός στρατός, αλλά ιδιωτικός.

Αμερικανική μπότα επί του εδάφους

Σύμφωνα με την Telegraph, η παρουσία Αμερικανών μισθοφόρων επί ουκρανικού εδάφους είναι σημαντική ενίσχυση για τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες θεωρούν καταλυτικής σημασίας την εμπλοκή των ΗΠΑ σε μια «ειρηνευτική» επιχείρηση. Θεωρείται από τους Ευρωπαίους ως ισχυρή ένδειξη αμερικανικής δέσμευσης στα σχέδιά τους στο Ουκρανικό.

Οπως και να’ χει, η αμερικανική εμπλοκή με χερσαία δύναμη, έστω και με μισθοφόρους, σε μια τέτοια επιχείρηση θα μπορούσε να εξελιχθεί στη σημαντικότερη αμερικανική επιχείρηση μετά τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Ακρως διαφωτιστική είναι η άποψη του Λονδίνου. Πηγή του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών ανέφερε στην Telegraph ότι η ανάπτυξη Αμερικανών μισθοφόρων «σημαίνει αμερικανική μπότα – δηλαδή κατόχους αμερικανικών διαβατηρίων – στο έδαφος, κάτι που στην πράξη θα λειτουργήσει αποτρεπτικά έναντι της Ρωσίας». Κάτι που σημαίνει ότι οι ρωσικές δυνάμεις δεν θα επιχειρήσουν να κτυπήσουν Αμερικανούς, επειδή θα ξέρουν ότι, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα προκαλέσει την απάντηση των ΗΠΑ και πιθανώς ο πόλεμος θα γενικευτεί ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία (και σήμερα υπάρχει, αλλά ατύπως).

Τουρκία: «Εγγυήτρια δύναμη» (!) στη Μαύρη Θάλασσα

Η Telegraph σημειώνει ότι το δυτικό σχέδιο εγγυήσεων, εκτός από ανάπτυξη χερσαίων ευρωπαϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία, θα περιλαμβάνει και αποστολές επιτήρησης στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας, καθώς και ναυτικές αποστολές στη Μαύρη Θάλασσα.

Σύμφωνα με αυτούς τους σχεδιασμούς, η Τουρκία θα ηγηθεί μιας ναυτικής δύναμης στη Μαύρη Θάλασσα, με στόχο την ασφάλεια των εμπορικών θαλάσσιων διαδρόμων προς και από την Ουκρανία. Επίσης, η δύναμη αυτή, με τη συμμετοχή χωρών της Μαύρης Θάλασσας, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, θα προχωρήσει στην εκκαθάριση ναρκών, στη θαλάσσια περιοχή. Να σημειωθεί ότι η Ρουμανία ήδη αγοράζει πολεμικά πλοία από την Τουρκία, δεδομένου ότι προετοιμάζεται να παίξει σημαντικό ρόλο στην περιοχή.

Buffer zone

Ορισμένοι Ευρωπαίοι έχουν προτείνει, μετά τον τερματισμό των εχθροπραξιών, τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, που θα χωρίζει τις ουκρανικές και τις ρωσικές δυνάμεις. Η ζώνη αυτή θα μπορούσε να επιτηρείται από ειρηνευτικές δυνάμεις ή παρατηρητές, εφόσον υπάρξει σχετική συμφωνία μεταξύ Κιέβου και Μόσχας.

Ο Ζελένσκι, πιθανότατα θα προτιμούσε την παρουσία ευρωπαϊκών στρατευμάτων σε αυτή τη ζώνη. Οι Ευρωπαίοι, όμως, δεν φαίνεται να θέλουν να στείλουν δικούς τους στρατιωτικούς στην πρώτη γραμμή, ανάμεσα στις ουκρανικές και τις ρωσικές δυνάμεις.

Αντίθετα, το Κρεμλίνο έχει προτείνει η Κίνα να αναλάβει ρόλο εγγυήτριας δύναμης. Ο Τραμπ, σύμφωνα με τους Financial Times, φέρεται να συμφωνεί με την ανάπτυξη κινεζικών στρατευμάτων, όπως λέγεται ότι ανέφερε κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνάντησής του με Ευρωπαίους και τον Ζελένσκι.

Ωστόσο, οι διαφωνίες ανάμεσα στις εμπόλεμες πλευρές καθιστούν απίθανο να υπάρξει συμφωνία σε αυτό το σημείο. Η ιδέα, που αρχικά είχε τεθεί από τον Πούτιν για την Κίνα, έχει απορριφθεί από την Ευρώπη, ενώ και ο Ζελένσκι την είχε απορρίψει νωρίτερα, επειδή, όπως έλεγε, το Πεκίνο στηρίζει τη Ρωσία.

Η Ευρώπη θα πληρώνει τη … «λυπητερή»

Το σχέδιο ανάπτυξης Αμερικανών μισθοφόρων, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, συζητείται παράλληλα με άλλες «εγγυήσεις ασφαλείας», οι οποίες έχουν κατατεθεί από τον ευρωπαϊκό «συνασπισμό των προθύμων», υπό τη Βρετανία και τη Γαλλία, και θα αποτελέσουν τη βάση ενός μακροπρόθεσμου ειρηνευτικού σχεδίου.

Οι τελικές λεπτομέρειες διαμορφώνονται μετά από εβδομάδες διεργασιών που ξεκίνησαν έπειτα από τις συνομιλίες του Τραμπ με τον Πούτιν στην Αλάσκα. Μετά την πληροφόρηση εκ μέρους του Τραμπ ότι ο Πούτιν στην Αλάσκα ήταν ανοικτός ως προς τις εγγυήσεις ασφαλείας προς την Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι στρατιωτικοί επιτάχυναν τους ρυθμούς διαμόρφωσης ενός ολοκληρωμένου στρατιωτικού σχεδίου.

Η κύρια στρατηγική για την αποτροπή νέας σύρραξης στην Ουκρανία, σύμφωνα με τους Ευρωπαίους «πρόθυμους», είναι να στηθεί και να εκσυγχρονιστεί ο ουκρανικός στρατός. Ετσι, οι ουκρανικές δυνάμεις θα είναι εκείνες που θα βρίσκονται στις αμυντικές γραμμές, όπως θα προβλέπει οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία.

Στο μεταξύ, το ΝΑΤΟ θα επανεξοπλίσει και θα εκπαιδεύσει τον ουκρανικό στρατό, μέσα από τους υφιστάμενους και νέους μηχανισμούς που θα δημιουργηθούν. Έτσι, η Ουκρανία θα συνεχίσει να προμηθεύεται συστήματα όπως συστοιχίες αντιαεροπορικών, Patriot, ή οι εκτοξευτές, Himars, με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Να σημειωθεί πως πρόσφατα ο Ζελένσκι, δήλωσε ότι για την επίλυση της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης απαιτούνται τρεις δέσμες εγγυήσεων ασφαλείας: ενίσχυση του ουκρανικού στρατού, στήριξη από χώρες του ΝΑΤΟ και αντιρωσικές κυρώσεις.

«Ζώνη απαγόρευσης πτήσεων»

Οι Ευρωπαίοι «πρόθυμοι» προωθούν επίσης τη δημιουργία «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», προκειμένου να είναι ασφαλής ο εναέριος χώρος της Ουκρανίας και να μπορέσουν να ξανακάνουν πτήσεις οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες.

Σύμφωνα με την Telegraph, το σχέδιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί σταδιακά. Ξεκινώντας από τη Δυτική Ουκρανία και καλύπτοντας σιγά – σιγά ολοένα μεγαλύτερο τμήμα του εναέριου χώρου, μέχρι να είναι η χώρα ασφαλής για τις αεροπορικές εταιρείες. Η επανέναρξη των πτήσεων θεωρείται κρίσιμο στοιχείο για την τόνωση των επενδύσεων στη χώρα και για τη διευκόλυνση της επιστροφής των προσφύγων (σ.σ. περί τα 6 – 8 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τα τελευταία χρόνια).

Αρχικά, λοιπόν, οι περιπολίες δυτικών μαχητικών αεροσκαφών και η χρήση επίγειων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, θα έχουν ως στόχο το άνοιγμα του αεροδρομίου του Λβιβ και άλλων αεροδρομίων στη Δυτική Ουκρανία. Εφόσον τηρούνται οι όροι της εκεχειρίας, θα επεκταθεί προς το Κίεβο και άλλες πόλεις.

neostrategy.gr