Καταδικασμένος μαστροπός, αλλά ελεύθερος

Η χθεσινή απόφαση του Μεικτού Ορκωτού για την υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης δεν γεννάει μόνο τεράστια ερωτήματα. Εντείνει την ανασφάλεια δικαίου κι επιβεβαιώνει την αίσθηση ότι η Δικαιοσύνη διέρχεται βαθιά κρίση. Πρόκειται για μια απόφαση που αποδεικνύει εκ νέου ότι η Ελλάδα δεν είναι μια δίκαιη χώρα.

Τα ερωτήματα

Το πρώτο μεγάλο ερώτημα (πελώριο, για την ακρίβεια) προκύπτει από τη βασική αντίφαση της απόφασης. Από τη μια μεριά ο αστυνομικός κρίθηκε ένοχος για εμπορία ανθρώπων, ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη και οπλακατοχή. Από την άλλη, η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν μόλις 5,5 χρόνια αφού του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου σύννομου βίου. Επιπλέον, το δικαστήριο αποφάσισε να δώσει ανασταλτικό χαρακτήρα στην ποινή με αποτέλεσμα ο Μπουγιούκος να αφεθεί ελεύθερος.

Εύλογα αναρωτιέται πώς μπορεί να αφήνεται ελεύθερος κάποιος που εκδίδει, κρατάει φυλακισμένο και κακοποιεί ένα 18χρο κορίτσι με διαγνωσμένα προβλήματα στην αντιληπτική ικανότητα και τη συναισθηματική ισορροπία. Πώς μπορεί να καταδικάζεται κάποιος για ένα από τα πια ελεεινά εγκλήματα όπως η εμπορία ανθρώπων, και να αφήνεται ελεύθερος μετά από μόλις 1,5 χρόνο στη φυλακή.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της απόφασης. Γιατί ο ένας κατηγορούμενος στην ίδια υπόθεση trafficking καταδικάζεται σε 12 χρόνια φυλακή και άλλος, ο αστυνομικός, σε 5,5 χρόνια; Γιατί η μια καταδίκη για εμπορία ανθρώπων κρίνεται διαφορετικά από την άλλη; Προς τι τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά;

Η κρίση με διαφορετικό τρόπο του ίδιου εγκλήματος δεν αποτελεί την πιο χαρακτηριστική έκφραση της ανισότητας απέναντι στον Νόμο;

Η «ολιγωρία»

Μεγάλα όμως είναι τα ερωτήματα και για όσα προηγήθηκαν της δικαστικής απόφασης. Από την πρώτη στιγμή στην υπόθεση της Ηλιούπολης σημειώθηκε μια περίεργη «ολιγωρία» των Αρχών: Ιατρικές εξετάσεις που δεν έγιναν, ηλεκτρονικοί έλεγχοι που δεν προχώρησαν, μάρτυρες που δεν κλήθηκαν, μια εκδίκαση που καθυστέρησε αδικαιολόγητα για να διεξαχθεί τελικά άρον άρον.

Ακόμα πιο παράξενη μοιάζει η έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο του δικαστηρίου όσο για γενικά των Αρχών, για τη σύνδεση της υπόθεσης της Ηλιούπολης με τον βιασμό της 12χρονης στον Κολωνό και την Greek Police Mafia. Η αποκάλυψη των Reporter United για τη σύνδεση των τριών υποθέσεων μέσω της μυστηριώδους «Μαρίνας», δεν θα έπρεπε να προκαλέσει κινητοποίηση για τη διερεύνηση ενός πιθανού κυκλώματος trafficking μεγάλης κλίμακας, οργανικά ενταγμένου στο πλαίσιο του οργανωμένου εγκλήματος;

Δικαιοσύνη;

Πριν πολλά χρόνια ο Σαββόπουλος είχε τραγουδήσει τον περίφημο στίχο «το δικαστήριο ήταν μέσα εκεί, αλλά η δικαιοσύνη ήταν απ’ έξω». Στίχος που περιγράφει εν πολλοίς όχι μόνο τι συνέβη με την υπόθεση της Ηλιούπολης, αλλά για συμβαίνει γενικά με τη Δικαιοσύνη. Μια Δικαιοσύνη που όχι σπάνια αντιμετωπίζει τα θύματα ως ενόχους και τους θύτες ως αθώους. Μια Δικαιοσύνη που εξαντλεί την επιείκεια της στους ισχυρούς και την αυστηρότητά της στους αδύναμους.

Γιάννης Αλμπάνης

news247.gr

EUROKINISSI