Η ειδησεογραφία κατέγραψε με ένταση ότι ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει ως υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ. Κάτι που δεν είχε φανεί να σκέφτεται όσο στην κούρσα ήταν και η Φώφη Γεννηματά.
Για δικαιολογήσει την απόφασή του είπε: «Θα συμβάλω με όλες μου τις δυνάμεις για να ξαναγίνει η παράταξή μας μεγάλη και ισχυρή … να απαντήσει αποτελεσματικά στη συντήρηση μέσω μιας προοδευτικής πρότασης διακυβέρνησης».
Ωραία αυτά. Αλλά αφενός υποδηλώνουν παρθενογένεση και αφετέρου συγκρούονται με την κοινή λογική και την πραγματικότητα, οπότε καταλήγουν παραπλανητικά.
Οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ συμβαίνουν σε ένα δεδομένο πολιτικό περιβάλλον, στο οποίο συγκρούονται δυο τάσεις.
Η μια είναι η επιχείρηση κυριαρχίας Μητσοτάκη ως επικεφαλής της Δεξιάς, άσχετα με ποια μέσα την επιδιώκει.
Η άλλη είναι η προσπάθεια να συντονιστούν οι δυνάμεις Δημοκρατικής Παράταξης, ώστε να ηττηθεί η πολιτική του και ο ίδιος και να αποκτήσει η χώρα προοδευτική κυβέρνηση.
Προς το παρόν το πρώτο φαίνεται να αντέχει και το δεύτερο να έχει δρόμο ακόμη.
Σε κάθε περίπτωση όμως απαραίτητη προϋπόθεση για την προοδευτική κυβέρνηση είναι να πάρει στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την πρώτη θέση- και να συμπράξει με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Με πρώτη τη ΝΔ, προοδευτική διακυβέρνηση καπούτ.
Αυτή η προϋπόθεση έχει ήδη δυσκολίες- πέρα από την έτσι κι αλλιώς εμφανή δυσκολία της εκλογικής αναμέτρησης. Αλλά άρχισε να διαφαίνεται, στην περίπτωση που επικρατήσουν στο ΚΙΝΑΛ συγκεκριμένοι υποψήφιοι . Σ αυτούς δεν περιλαμβάνεται ο Γιώργος Παπανδρέου -για συγκεκριμένους λόγους.
Πρώτο, έχει προσωπικές επιβαρύνσεις που δεν βαρύνουν τους άλλους και δεν είχε ούτε η Φώφη Γεννηματά: τα Μνημόνια και τον διεθνή οικονομικό έλεγχο , στον οποίο οδήγησε τη χώρα. Η διάσπαση του ΠΑΣΟΚ είναι εσωτερικό τους θέμα.
Δεύτερο, είναι ήδη εμφανές ότι η υποψηφιότητά του έχει ως αιχμή κάτι που δεν έχει κανείς άλλος υποψήφιος: να «δικαιωθεί».
Δηλαδή; Να ξανασυζητήσουμε τι έγινε το 2009 -10, αλλά και τον Νοέμβριο του 2011. Σε αυτή τη συζήτηση ο Παπανδρέου θα προβάλει ότι «έσωσε τη χώρα», άσκησε «πρωτοπόρα διακυβέρνηση» – παρακάμπτοντας ότι αντί υλοποίησης του προγράμματος για το οποίο ζήτησε εντολή, έκοψε μισθούς και συντάξεις, μείωσε το εθνικό εισόδημα και εκχώρησε κυριαρχία – και ότι στο τέλος, «τον έριξε ο Βενιζέλος».
Τρίτο, είναι δυνατόν να γίνει τέτοια συζήτηση, ακόμη και από το ΚΙΝΑΛ; Αν μιλάμε για το μέλλον, θα μπορούσε ποτέ ο Αλέξης Τσίπρας να συμπέσει με τον Παπανδρέου, αποδεχόμενος ότι τα Μνημόνια και η Τρόικα ήταν η σωτήρια της χώρας;
Συνεπώς σύγκλιση μηδέν. Παίζοντας αυτόν το σκοπό, ο Παπανδρέου θα χορεύει μόνος του. Κάνεις δεν προτίθεται να του δώσει συγχωροχάρτι. Όπως δεν του αναγνώρισαν στο ΚΙΝΑΛ το προνόμιο να ξαναγίνει πρόεδρος κατ απονομήν -όπως το 2004
Τέταρτο, η ενδοσκόπηση για το παρελθόν, στο ΚΙΝΑΛ και στον ευρύτερο παραταξιακό χώρο, μόνο τον Μητσοτάκη ωφελεί. Όσα λέει ο Παπανδρέου είναι φούμαρα.
Πώς θα «ξαναγίνει μεγάλη η παράταξη» με τον ίδιο επικεφαλής στο κόμμα που αυτός μίκρυνε και ήδη αποδοκιμάσθηκε γι αυτό; Πώς θα «ηττηθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και θα αποκτήσει η χώρα προοδευτική κυβέρνηση» με το Καστελόριζο σε πρώτο πλάνο; Ποια «αντιδεξιά» πολιτική έκανε τα τελευταία χρόνια;
Πέμπτο, εκ των πραγμάτων η παρουσία Παπανδρέου οδηγεί στο παρελθόν και σε διεύρυνση των αποστάσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ποιος πολίτης θα πεισθεί ότι μπορεί να συνεργαστεί μετεκλογικά με τον Τσίπρα; Μόνο κάποιοι ανόητοι Συριζαίοι το προσδοκούν…
Ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί να συζητήσει με τους άλλους υποψήφιους του ΚΙΝΑΛ, αλλά ευλόγως όχι με τον Παπανδρέου, με όσα λέει. Αν όμως ακυρωθεί αυτή η δυνατότητα δεν θα αποδυναμωθεί και η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ ;
Έκτο, με τον Παπανδρέου πιθανολογούμενο μετεκλογικό εταίρο, ο Τσίπρας, όχι μόνο δεν θα έχει αέρα στα πανιά του ως επόμενος πρωθυπουργός, με τη σύμπραξη του ΚΙΝΑΛ, αλλά θα χάσει και αυτόν που έχει. Η άποψη για αλλαγή συσχετισμού μεταξύ των δυο κομμάτων – πχ 25% ο Τσίπρας και 12% ο Παπανδρέου- είναι απάτη. Έτσι την πρώτη θέση θα πάρει η ΝΔ .
Ο μόνος με τον οποίο θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση ο Παπανδρέου θα είναι ο… Μητσοτάκης- που θα του οφείλει και χάρη άλλωστε. Δεν βγάζουν τον Λοβέρδο καλύτερα, να ξέρουν και τι τους περιμένει;
Δεν θα έκανε βέβαια εντύπωση σε κανέναν. Και το 2011 , ενώ ήταν επικεφαλής αυτοδύναμης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είχε προσφερθεί να συνεργαστεί με την ΝΔ του Σαμαρά, εκχωρώντας του και την πρωθυπουργία!.
Τα περί ενδεχόμενης συνεργασίας του δευτέρου με τον τρίτο κόμμα, που λανσάρουν κάποιοι, οδηγούν σε εκτροπή. Ειδικά όταν υπονοούν πρωθυπουργία Παπανδρέου, γιατί «είναι καλύτερος», πρωθυπουργός δεν μπορεί να είναι παρά ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος. Τα υπόλοιπα συζητούνται.
Συμπέρασμα. Για να υπάρξει προοδευτική κυβέρνηση υπάρχουν δυο προϋποθέσεις. Μια να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ πρώτο κόμμα στις εκλογές και δεύτερο να έχει το ΚΙΝΑΛ ηγεσία χωρίς βάρη από το παρελθόν , ώστε να είναι εφικτή η συζήτηση με τον Τσίπρα. Όποιος δεν θέλει να καταλάβει δεν καταλαβαίνει…
Κατά τα λοιπά , αν ο Παπανδρέου πιστεύει ότι μπορεί να ξαναγίνει ακόμη και πρωθυπουργός είναι δικαίωμά του. Αλλά και Νικήτας Βενιζέλος να γίνει, κανείς δεν τον εμποδίζει.
(Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος)
ieidiseis.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
