Κώστας Βαξεβάνης: Ηρώδης

Κουίζ – χωρίς διαβάθμιση δυσκολίας:

– Ποιος αρχηγός κόμματος και εν συνεχεία Πρωθυπουργός αποκλείει από τις συνεντεύξεις Τύπου συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης;

Γιατί «έτσι του αρέσει», για να δανειστούμε το σλόγκαν από μια διαφήμιση μπύρας.

Το αποκόπτει από τη διαφημιστική ενίσχυση -ακόμη και εκ μέρους ιδιωτών- και εν συνεχεία το αποκλείει από τη χρηματοδότηση στην καμπάνια για την επιδημία. Για να κλείσει προφανώς.

Στο τέλος, μια εισαγγελέας τυλίγει τον εκδότη του σε μια κόλλα χαρτί – επειδή ενήργησε ως δημοσιογράφος στο σκάνδαλο Novartis.

Δεν είναι ο Ορμπάν. Τα προηγούμενα έχουν την υπογραφή του ημέτερου Πρωθυπουργού.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί από καιρό να αναδείξει τον εκδότη και δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη ως το «απόλυτο κακό».

Αλλά έτσι το εκπροσωπεί ο ίδιος – σε ό,τι αφορά την Ενημέρωση, την Ελευθεροτυπία και την απονομή Δικαιοσύνης.

Η εκδικητική συμπεριφορά του προς ένα αντιπολιτευόμενο μέσο ενημέρωσης που φέρνει στη δημοσιότητα, υποθέσεις που ενοχλούν τον ίδιο και την οικογένειά του, δεν συνάδει με κοινοβουλευτικό πρωθυπουργό.

Κανείς πρωθυπουργός ως τώρα δεν χρησιμοποίησε το αξίωμά του για να καταδιώξει μια εκδοτική επιχείρηση κι έναν δημοσιογράφο.

Όσα καταγράφονται σε μια εφημερίδα χωρίζονται σε πραγματικά περιστατικά και κρίσεις.Οι κρίσεις είναι δικαίωμά της – και αν είναι υβριστικές υπάρχει ο δρόμος της Δικαιοσύνης.

Αν στα γεγονότα υπάρχουν ανακρίβειες ή ψεύδη υπάρχει ο δρόμος της απάντησης, προς αποκατάσταση.

Από εκεί και πέρα, σε όποιον δεν αρέσει μια εφημερίδα, δεν τη διαβάζει.

Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία συνιστά θεσμική εκτροπή να χρησιμοποιεί ο επικεφαλής της Εκτελεστικής εξουσίας το κράτος, για να βλάψει ένα μέσο ενημέρωσης, που τον αντιπολιτεύεται.

Πλήττει όμως και την χώρα: πληθαίνουν οι διεθνείς καταδίκες που επισύρει κατά της Ελλάδας η ακραία συμπεριφορά Μητσοτάκη κατά του Βαξεβάνη και της εφημερίδας «Documento».

Ουδέποτε πολιτικός δικαιώθηκε ως διώκτης ενημέρωσης, που δεν του αρέσει.

Αντίθετα διαρκώς επαληθεύεται αυτό που έγραψε ο Σταύρος Ψυχάρης σε μεγαλοπολιτικό της δεκαετίας του 1980 δεν ζει πλέον- όταν χαρακτήρισε «διατεταγμένη δημοσιογραφία», ένα ρεπορτάζ του «Βήματος».

– «Κύριε υπουργέ, το “Βήμα” προϋπήρχε ημών και θα υπάρχει και μετά από εσάς.»

Προφανώς το «Documento» θα υπάρχει και μετά την σημερινή κυβέρνηση και ο Βαξεβάνης θα είναι δημοσιογράφος και όταν ο Μητσοτάκης δεν θα κυβερνάει.

Η Δημοκρατία θρηνεί πάντα την απώλεια ενός μέσου ενημέρωσης και ποτέ την αντικατάσταση ενός Πρωθυπουργού.

Κατά τα λοιπά, η ουσία βρίσκεται στην ανοχή που δείχνει η κοινωνία – και εν μέρει ο κλάδος – στην πρωθυπουργική αμφισβήτηση της βασικής αποστολής της δημοσιογραφίας: την αναζήτηση της αλήθειας και την κριτική.

Αλλά και στην αρρωστημένη αντίληψη για την ενημέρωση, που οδηγεί στο «σύνδρομο Ηρώδη»: την προσφορά της κεφαλής του δημοσιογράφου στο πιάτο.

ΥΓ: Διόρθωση. Σε προηγούμενο σημείωμα, αναφέροντας ότι στα μοριακά τεστ ο δήμαρχος Σίμος Δανιηλίδης εξασφάλισε μισή τιμή -27 ευρώ- από το κράτος, αδίκησα τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Η αλήθεια είναι ότι το κράτος τα αγοράζει στα 11 ευρώ. Τα 47 είναι η διατίμηση που επιβάλλεται στους ιδιώτες.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

EUROKINISSI/TATIANA ΜΠΟΛΑΡΗ