Κωστής Χατζηδάκης: Ο υπουργός εργασίας που δεν εργάστηκε ΠΟΤΕ !

Η προσωποποίηση της πολιτικής κριτικής δεν είναι ασφαλής τρόπος για να τοποθετηθείς έναντι της ασκούμενης πολιτικής.

Αυτός είναι ένας κανόνας για την τήρηση του οποίου οφείλουν να φροντίζουν πρώτοι απ’ όλους εκείνοι που ασκούν πολιτική.

Στην περίπτωση Χατζηδάκη συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Εδώ έχουμε ένα πολιτικό ύφος που είναι αποφασισμένο να προκαλεί μετερχόμενο ακόμα και μεθόδους αυτογελοιοποίησης! Ο ίδιος, φυσικά, μάλλον θα το θεωρεί εξαιρετικά ευφυές, όταν επαναφέρει τις εργασιακές σχέσεις στις προ εξέγερσης Σικάγο εποχές, την ίδια ώρα να ξεστομίζει πως τα απλήρωτα 10ώρα τα θεσπίζει για να διευκολύνει (!) τους εργάτες να πηγαίνουν μετά με την άνεσή τους να μαζεύουν τις… ελιές τους!

Τόση χλεύη και τόση κοροϊδία, τόσο θράσος πακεταρισμένο σε πόζες “αστικής ευγένειας” μέχρι κι ο Μαυρογιαλούρος θα το ξανασκεφτόταν να το εξαπολύσει προς τους “παλιοχωριαταραίους”. Αλλά ο κ.Χατζηδάκης, ποτέ! Διότι στην περίπτωσή του όλα παραμένουν αστικά. Τουτέστιν απροσχημάτιστα ΣΕΒαστικά. Και σε αυτές τις περιπτώσεις το δεύτερο συνθετικό των αστικών ηθών, η “ευγένεια”, πάει για… βρούβες.