Κυριάκος Μητσοτάκης: Αδυναμία

Η δικαιολογία στο περιβάλλον του έχει δυο όψεις: στη μια βρίσκεται ότι δεν θεωρεί σοβαρή συζήτηση με τον Βελόπουλο και τον Βαρουφάκη.

Στην άλλη ότι δεν πιστεύει ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είναι ικανή να διευθύνει μια τέτοια συζήτηση.

Ο κυνισμός με τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάργησε, από τηλεοράσεως, τη θεσμική συνεννόηση των πολιτικών αρχηγών κρύβει δυο άλλες ανομολόγητες πλευρές του.

Μια είναι ότι δεν αντέχει τη συζήτηση με τον Τσίπρα χωρίς τους σκηνοθέτες του από δίπλα.

Η άλλη ότι θέλει να ολοκληρώσει την αλλοίωση του πολιτεύματος – υπέρ του.

Στη θέση της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας εγκαθιστά ένα προσωποπαγές καθεστωτικό σχήμα.

Πίσω από την προβιά του «επιτελικού κράτους» βρίσκεται η οικοδόμηση του Μητσοτακικού κράτους.

Ότι τον υποχρεώνει να λειτουργήσει θεσμικά, ως επικεφαλής της Εκτελεστικής εξουσίας , βγαίνει από τη μέση.

Οι πληροφορίες και η πληροφόρηση – δια της ΕΡΤ και της ΕΡΤ και του ΑΠΕ – υπάγονται στον ίδιο προσωπικά.

Οι Ανεξάρτητες Αρχές – θεσμικό αντίβαρο και καταφύγιο για τον πολίτη – αποδυναμώθηκαν, καταλυθήκαν ή καταργήθηκαν και η Δικαιοσύνη αλώθηκε…

Οι υπουργοί έγιναν υπηρετικό προσωπικό μιας μονοπρόσωπης εξουσίας.

Το δικαίωμα τους στη νομοθετική πρωτοβουλία ασκείται από μια ομάδα εξωκοινοβουλευτικών και μετακλητών που καταρτίζουν τα νομοσχέδια στο μέγαρο Μαξίμου – με δικά τους κριτήρια.

ΟΙ υπουργοί δεν έχουν καν την ευχέρεια να προσθέσουν την απόχρωση της δικής τους πολιτικής αντίληψης – στα πλαίσια των προγραμματικών θέσεων, βάσει των οποίων πήρε ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση.

Η εμπλοκή τους περιορίζεται στο να τα υπογράφουν τυφλά και να υπερασπίζονται στη Βουλή, με βάση τα σημειώματα – που παίρνουν από το πρωθυπουργικό γραφείο.

Η δουλικότητα τους ωθεί στην αυτοαπαξίωση: τους αρκεί να έχουν το μαύρο αυτοκίνητο και τον τίτλο.

Η εξουσία – μέχρι το επίπεδο διορισμού κλητήρα – έχει περιέλθει στο διαβόητο τρίγωνο της πρωθυπουργικής αυλής: ένας διορισμένος βουλευτής, ένας εξωκοινοβουλευτικός και ένας συγγενής – διοικούν τη χώρα.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ έχει καθηλωθεί σε ρόλο χειροκροτητή και σιωπηλού λόχου ψηφοφοριών – και υπό συγγενική εποπτεία πλέον.

Οι βουλευτές – στον αγώνα των οποίων κατά νομό οφείλεται η εκλογική νίκη – δεν είναι πλέον δεξαμενή τροφοδότησης του υπουργικού Συμβουλίου.

Τα χαρτοφυλάκια διανέμονται είτε σε «μουσαφιραίους», που λέει κι ο Αντώναρος, είτε σε πρόσωπα με ιδιαίτερες συστάσεις παραγόντων εκτός πολιτικής.

Συν τη στοιχειώδη ποσόστωση σε φίλους των δυο προκατόχων του.

Τώρα ο Μητσοτάκης διακηρύσσει ψυχρά ότι δεν θέλει την εθνική συνεννόηση – υποβαθμίζοντας κι άλλο την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ένας βαλκάνιος βασιλιάς – ήλιος βρίσκεται στη θέση που η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία προβλέπει Πρωθυπουργό.

Ωστόσο θα χαθεί στις αυταπάτες του: η κατάργηση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών είναι πράξη αδυναμίας και όχι ισχύος, όπως πλασάρει.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr