Κυριάκος Μητσοτάκης: Χαιρετίσματα

Ήταν το κύκνειο άσμα του, ως επικεφαλής της Εκτελεστικής εξουσίας.

Αλλά, ούτε την έσχατη ώρα είχε το Θεό του: επέμενε να χαρακτηρίζει – μεγαλομανιακά- ως «διάγγελμα», μια πολιτική δήλωση- ή έστω μια διακήρυξη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκλεισε τη φαιά διακυβέρνησή του έτσι όπως την άρχισε: ψευδόμενος και με παραπληροφόρηση.

Οι «μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο», ήταν συγκέντρωση είκοσι χιλιάδων μεταναστών – από τα τέσσερα εκατομμύρια που βρίσκονται στην Τουρκία- στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων της Αγκύρας με τις Βρυξέλλες, για αύξηση των κονδυλίων που εισπράττει για να τους κρατάει στο έδαφός της.

«Η παγκόσμια πανδημία», ήταν ακριβώς «παγκόσμια» και ο ίδιος κατέληξε στις πιο χαμηλές θέσεις της λίστας σε ότι αφορά την αντιμετώπισή της- μοιράζοντας παλαιοκομματικά, τα χωρίς περιορισμούς κονδύλια που προστέθηκαν στο χρέος.

Ο «πόλεμος στην Ουκρανία», δεν ήταν πόλεμος της Ελλάδας, όπως ο ίδιος έσπευσε να τον κάνει, λέγοντας ότι «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία» – ως επίδειξη δουλικής συμπεριφοράς στους Αμερικανούς.

Στην «ενεργειακή έκρηξη» και τη « διεθνή ακρίβεια» κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν υπέστη επιπλέον και τις επιλογές της κυβέρνησής του, που αύξησαν τα κέρδη για τους λίγους και τις τιμές για τους πολλούς.

Συνιστά εμπαιγμό να κομπάζει ότι «ανέβασε τον βασικό μισθό από τα 650 στα 780 ευρώ» όταν υποβάθμισε κατά 40% την αγοραστική του ισχύ .

Όπως συνιστά εξαπάτηση η υπόσχεση ότι με την «ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας», που τάχα μόνο ο ίδιος εγγυάται, θα έχουν φτηνότερο δανεισμό τα… νοικοκυριά – που χάνουν τα σπίτια τους!

Το μεγαλύτερο ψέμα είναι ότι επί των ημερών του «η χώρα μας από ουραγός είναι πρωταγωνιστής στην Ευρώπη».

Σε δεκάδες δείκτες, βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις. Ποιος «δυναμικός ρυθμός ανάπτυξης» και ποιο «ρεκόρ σε επενδύσεις και εξαγωγές», όταν τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εντελώς το αντίθετο;

Ποιοι «αδύναμοι ενισχύονται», όταν όλες οι έρευνες, όλων των φορέων, αποδεικνύουν επιδείνωση της κατάστασής τους;

Ποια «εισαγόμενη ακρίβεια», με τον ΦΠΑ και το φόρο στα καύσιμα στα ύψη και την ασύδοτη κερδοσκοπία των «μεγάλων» στο ζενίθ;

Ποια ,«κατάκτηση εθνικών διεκδικήσεων», όταν έκανε την Ελλάδα δακτυλοδεικτούμενη διεθνώς με τις υποκλοπές και την καταπάτηση του κράτους Δικαίου;

Όταν την κατέστησε απειλούμενη ΚΑΙ σε θέματα κυριαρχίας από την Τουρκία, ηττημένη στη Λιβύη, αποδυναμωμένη στη νησιωτική Άμυνα και δρομολογημένη για «συνεκμετάλλευση» τον πόρων της στο Αιγαίο;

Ποιο «αποτελεσματικό κράτος» όταν το μετέτρεψε σε απέραντο διαφθορείο; Ποια «δημόσια υγεία» όταν έκανε τα νοσοκομεία παράγκες; Ποια «φροντίδα των νέων», όταν η ανεργία τους είναι η ψηλότερη στην Ευρώπη;

Ποια «φωνή της Ελλάδας στο αμερικανικό Κογκρέσο, στις Βρυξέλλες αλλά και σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες»;

Όταν οι Βρυξέλλες τη σέρνουν σε απολογίες, το Κογκρέσο την σταυρώνει για παραβιάσεις Δικαιωμάτων και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες την έχουν σε καραντίνα – με μόνη εξαίρεση την πρόσκληση του Σολτς στον … Τσίπρα;

Αν, μετά από τέσσερα χρόνια, ο ίδιος μπορεί να «αισθάνεται πιο έμπειρος και πιο σίγουρος», είναι στην ταξική πολιτική, τη διεύρυνση της ανισότητας και την αποδιάρθρωσή του κράτους προνοίας, την λεηλασία του εθνικού πλούτου.

Είναι στη ραδιουργία, την αλαζονεία, την αδιαφάνεια, την οικογειοκρατία, τον κομματισμό, τη φαυλότητα, τις παρακρατικές δράσεις, τη σήψη του δημοσίου βίου, την ευτέλεια της πολιτικής και την υποταγή της στην οικονομική και μιντιακή εξουσία.

Αυτά είναι το «έργο» του και πράγματι, με αυτά θα «συγκριθεί»

Θα ήθελε να υπάρχουν πολίτες διατεθειμένοι να «συνεχίσουν να προχωρούν μαζί του». Αλλά η βουή του πλήθους, άλλα χαιρετίσματα του στέλνει:

-Καληνύχτα και καλή τύχη….

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr