Κυριάκος Μητσοτάκης: Φούσκες

«Βάλε κι εσύ υποψηφιότητα για πρόεδρος της Δημοκρατίας – μπορείς» – για να παραφράσουμε ένα παλιό διαφημιστικό σλόγκαν.

Έχουν ήδη εμφανιστεί… 25 άτομα, σε μια φανταστική λίστα, από την οποία θα ανασύρει ο Πρωθυπουργός το πρόσωπο που θα προτείνει για την αντικατάσταση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Ανάμεσά τους και η… Σακελλαροπούλου.

Είπε ο Μητσοτάκης σε κανέναν τις σκέψεις του; Ζήτησε ο Μητσοτάκης βοήθεια για να διαλέξει; Όχι βεβαίως. Οι υποψηφιότητες είναι πέτσινες. Κατά κανόνα εκφράζουν την ιδέα που έχουν κάποιοι για τον εαυτό τους – συνήθως όταν δεν έχουν κάτι άλλο. Υπάρχουν και συνήθεις πελάτες – σε κάθε εκλογή εμφανίζονται ως υποψήφιοι.

Μόνο 3-4 μπορούν να δικαιολογήσουν την ενδεχόμενη υποψηφιότητά τους, με επιτεύγματα εθνικής κλίμακας, ευχέρεια να κινηθούν με αξιοπρέπεια στον διεθνή χώρο, ικανότητα να προσωποποιήσουν την ενότητα του λαού.

Από εκεί και κάτω υπάρχουν στη «λίστα» αποτυχημένοι και άεργοι της πολιτικής, μωροφιλόδοξοι, αριβίστες και πρόσωπα παντός καιρού και κόμματος – ακόμη και κακόφημες φιγούρες. Αν έχεις μιντιακές άκρες, η «υποψηφιότητα» είναι παιχνίδι.

Για να μην αδικήσουμε κανέναν, κάποια ονόματα αναφέρονται εν αγνοία τους, λόγω δημοσιογραφικής ροπής στην αυθαιρεσία…

Στην πραγματικότητα όλο αυτό είναι έργο Μητσοτάκη – και αποτελεί ριμέικ του 2019. Είχε κλείσει από τον Σεπτέμβριο τη Σακελλαροπούλου και δούλευε όλον κόσμο. Οι ενδιαφερόμενοι άρχισαν να εκτίθενται για να επηρεάσουν την απόφαση που θα έπαιρνε, τάχα τα Χριστούγεννα «στο βουνό».

Τώρα θα την πάρει «στη θάλασσα». Το πιθανότερο είναι ότι έχει ήδη αποφασίσει και γλεντάει τους αυτοπροτεινόμενους, με τις υποψηφιότητες φούσκες.

Γιατί το κάνει; Άβυσσος η ψυχή ενός Μητσοτάκη. Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει σε κάθε τομέα του δημοσίου βίου που διαχειρίζεται. Φούσκες είναι και οι δικοί του κυβερνητικοί απολογισμοί.

Στην εξωτερική πολιτική έχει φέρει σε τόση «διπλωματική απομόνωση» τον Ερντογάν, που αν μείνει αλλά τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση -ο Μητσοτάκης- ο σουλτάνος θα γίνει… πλανητάρχης.

Στην Ευρώπη εμφανίζεται ως κορυφαίος παίκτης, αλλά οι άσχετοι στο Politico, έβγαλαν τη Μελόνι. Ο ίδιος μένει πάντα σε ρόλο «μπροστινού» της φον ντερ Λάιεν – που τελικά θα τον παρασύρει στην πτώση της.

Τι άλλο από φούσκα είναι ο ισχυρισμός ότι ο Τραμπ στέλνει στην Αθήνα πρέσβειρα εκτός διπλωματικού σώματος, επειδή η πρεσβεία έγινε «σημαντική» – επί των ημερών του;

Στο σφαγείο της Μέσης Ανατολής συμπαραστέκεται στις δολοφονικές δραστηριότητες του Νετανιάχου – που κατά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο πρέπει να συλληφθεί για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Στο Ουκρανικό παραμένει -μαζί με τον ανοϊκό Μπάιντεν- τελευταίο δεκανίκι του διεφθαρμένου Ζελένσκι, στον οποίο στέλνει, ακόμη και στην πτώση του, ελληνικά αντιαεροπορικά συστήματα – κατά την «Καθημερινή».

Στο εσωτερικό, η οικονομική και η κοινωνική πολιτική του παρουσιάζεται σαν αερόστατο που ανεβαίνει, αλλά είναι φούσκα, σύμφωνα με τις εκθέσεις διεθνών οργανισμών – από τον ΟΟΣΑ μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η τελευταία έκθεση της Κομισιόν περιγράφει την Ελλάδα «ευάλωτη» – σαν φούσκα, με εντελώς διαφορετικά στοιχεία από ό,τι παρουσιάζει ο… Χατζηδάκης: για το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, την καθαρή διεθνή επενδυτική θέση, το ΑΕΠ, το κόστος της κατοικίας, το χρέος, την ανεργία, το ποσοστό της φτώχειας, το κόστος ζωής, τις ανισότητες, τους μισθούς.

Οι φούσκες στο κράτος πρόνοιας, την Υγεία και την Παιδεία που καταρρέουν, αλλά και τη δημόσια ασφάλεια εμφανίζονται ως «επιτεύγματα». Όσο και η αντιμετώπιση της ακρίβειας…

Η προεδρία της Δημοκρατίας ως θεσμός υποβαθμίζεται -μαζί με τη Βουλή και τις Ανεξάρτητες αρχές- σχεδόν διαστροφικά. Σαν τον Γ. Παπανδρέου, που πρώτα καταψήφισε τον Κάρολο Παπούλια για να γίνουν εκλογές και μετά τον ψήφισε, επειδή τις κέρδισε ο ίδιος.

Η σκοπιμότητα του τύπου «αφήστε χίλιες υποψηφιότητες ν΄ ανθίσουν», ισοδυναμεί με «χίλιες φούσκες» που μετατρέπουν την προεδρική εκλογή σε προσωπικό παιχνίδι επικυριαρχίας.