Κυριάκος Μητσοτάκης: Θλίψη

Το μαύρο έγινε άσπρο και η πυραμίδα αναστράφηκε από την κυβερνητική προπαγάνδα για την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ.

Τα φιλικά ΜΜΕ την ανέδειξαν ως επιδέξιο θρίαμβο. Ότι ακύρωσε την εθνική γραμμή εμφανίσθηκε ως επιτυχής μέθοδος για να «κερδίσει το ακροατήριο».

Η «υπερηφάνεια» εναλλασσόταν με τη «συγκίνηση» και από δημοσιογράφους που νομίζουν ότι η δουλειά τους είναι να θύουν στη «χαρά» της οικογένειας Μητσοτάκη.

Αλλά μόλις έσβησαν οι προβολείς και οι επιτελείς του Λευκού Οίκου άρχισαν να προετοιμάζουν τον Μπάιντεν για τον επόμενο φύλαρχο, στο τραπέζι των «συνομιλιών» δεν υπήρχε τίποτε.

Πλην μιας παραγγελίας για αεροπλάνα, που πήραν οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, από τον πελάτη.

Ήταν η πρώτη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο από τη Μεταπολίτευση, που ήταν εκτός θέματος: είχε μόνο λόγια ευχολόγια και καλή καρδιά.

Δεν υπήρχε ατζέντα. Δεν υπήρξε καμία κοινή ανακοίνωση, καμιά απόφαση, καμία υπογραφή συμφωνίας, καμία αμερικανική δεσμευτική δήλωση, πέραν της «φιλίας».

Δεν πήρε τίποτε γιατί δεν ζήτησε τίποτε. Άλλωστε δεν είχε κανέναν υπουργό μαζί του. Ποιος να υπογράψει; Οι κόρες του ή η Μαρέβα;

Έκανε περιγραφές… αισθημάτων, αλλά διαπραγμάτευση δεν έκανε για κανένα θέμα. Τροποποίησε ακόμη και την Ιστορία για να ακουστεί ευχάριστος.

Του ανταπέδωσαν με χτυπήματά στην πλάτη και φιλοφρονήσεις.

Επιστρέφει πλούσιος σε αναμνήσεις ο ίδιος και η χώρα φτωχή σε αποτέλεσμα.

Πχ ακούστηκε κάτι – από τους Αμερικάνους, όχι από τον ίδιο – που θα επηρεάσει τη συμπεριφορά των Τούρκων στο Αιγαίο;

Παρά την επικοινωνιακή αξιοποίηση για πάρτη του, η Ελλάδα βγαίνει μια από τα ίδια, έναντι των γειτόνων της.

Όταν η έννοια της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής διαγράφεται από την κυβέρνηση, το αποτέλεσμα για τη χώρα μόνο επωφελές δεν μπορεί να είναι

Η πρωθυπουργική επίσκεψη στις ΗΠΑ είναι αρνητικό υπόδειγμα διπλωματίας. Δεν υπήρχε καν διπλωματία.

Φανφάρες, υποκλίσεις και υποταγή σε κελεύσματα, που εμφανίσθηκε ως πολιτική – με την κακομοίρικη προσμονή ανταπόδοσης – έστω για τα προσχήματα.

Δεν λειτουργεί έτσι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας που σέβεται τον εαυτό της.

Διπλωματία σημαίνει συγκεκριμένη θεματολογία, ανταλλαγή επιχειρημάτων, διεκδίκηση, δούναι και λαβείν. Ασφαλώς με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων.

Ποτέ άλλος Έλληνας πρωθυπουργός δεν κατάργησε τον κανόνα τις – τυπικής – ισοτιμίας που διέπει τις σχέσεις μεταξύ χωρών.

Εξόρκισε το δικαίωμα του βέτο στο ΝΑΤΟ, νομίζοντας ότι έτσι εκθέτει τον Ερντογάν που το επισείει.

Μόνο που οι Αμερικανοί δεν πολιτεύονται στην περιοχή με κριτήριο ποιος είναι πρόθυμος, αλλά ποιος είναι πιο ισχυρός και τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Η επίσκεψη δημιούργησε – με την ανοχή της αντιπολίτευσης – ένα κακό προηγούμενο, που θα βρουν μπροστά τους οι επόμενοι και θα επιβαρύνει την Ελλάδα και τη σχέση της με την Τουρκία.

Η παρακαταθήκη της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη στα ελληνοαμερικανικά είναι προβληματική…

Θλίψη…

enikos.gr