Κυριολεκτικά ηγετική η εμφάνιση του Νίκου Δένδια!

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Νίκος Δένδιας είναι ο δημοφιλέστερος Υπουργός της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, με σημαντική μάλιστα λαϊκή αποδοχή. Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι είναι ο μοναδικός που καταφέρνει και δημιουργεί αίσθημα σιγουριάς στη Νέα Δημοκρατία, συσπειρώνοντας γύρω του μεγάλο αριθμό βουλευτών.

Η χθεσινή (13/12) ομιλία του Υπουργού Άμυνας με θέμα «Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας την 50ετία» στο συνέδριο «Μεταπολίτευση 1974-2024: 50 Χρόνια Ελληνική Εξωτερική Πολιτική», χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «μήνυμα» προς πάσα κατεύθυνση εντός κι εκτός Μαξίμου, καθώς περιείχε ξεκάθαρη θέση για τα ελληνοτουρκικά, χωρίς «γκρίζες ζώνες» και «κατευνασμούς».

• Θυμίζουμε ένα απόσπασμα από την αναφορά του Υπουργού στα ελληνοτουρκικά:

«Αν η Τουρκία αύριο το πρωί ως διά μαγείας αποδεχόταν το σύνολο του ευρωπαϊκού κεκτημένου, το 90% για να μην πω περισσότερο των προβλημάτων μας και το σύνολο της διαφοράς μας με την Τουρκία θα είχε επιλυθεί.

Η Τουρκία θα είχε αποδεχθεί το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και κατά συνέπεια τους κανόνες επί τη βάσει των οποίων θα μπορούσε να λυθεί η ελληνοτουρκική διαφορά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Δεν βρεθήκαμε λοιπόν στον Παράδεισο κατά τον 21ο αιώνα. Βρεθήκαμε αντίθετα σε μια επιστροφή σε εποχές γεωπολιτικού ανταγωνισμού, τελικά επέστρεψε ο πόλεμος στην Ευρώπη και στον κόσμο και η Τουρκία τείνει πλέον από τότε προς νεο-οθωμανικά πρότυπα τοπικής ηγεμονίας, τελείως διαφορετικά στο επίπεδο του ιδεολογήματος από αυτό που ελπίζαμε.

Μάλιστα και δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, νομίζω είναι επίσης κοινός τόπος όλων μας, ότι σιγά-σιγά διευρύνει την ατζέντα των αξιώσεών της απέναντι στην Πατρίδα μας.

Και θέλω να είμαι ξεκάθαρος απ’ την αρχή, για να μην υπάρχει καμία παρανόηση σε αυτό, το ακολούθησα άλλωστε ως Υπουργός Εξωτερικών και συνεχίζω να το ακολουθώ και τώρα: Πρέπει να συζητάμε με την Τουρκία, να μιλάμε με την Τουρκία, αυτή είναι η τοποθέτησή μου.

Όμως «μιλάμε» σημαίνει θέτουμε πάντοτε τα απαράδεκτα των τουρκικών θέσεων. Περιμένουν να τα ακούσουν άλλωστε κάθε φορά. Το “casus belli” είναι διεθνές απαράδεκτο. Δεν υπάρχει άλλη χώρα η οποία να έχει εκδώσει απειλή πολέμου κατά γειτονικής ή άλλη χώρας εάν αυτή η άλλη χώρα ασκήσει νόμιμα δικαιώματα!

Και βεβαίως, το «Τουρκολιβυκό Μνημόνιο», το οποίο είναι ανυπόστατο και ανύπαρκτο».

• Το ίδιο ξεκάθαρος ήταν και το Σάββατο στη Βουλή, στη συζήτηση επί του κρατικού προϋπολογισμού:

«Είναι καλό να θυμηθούμε αυτό που εγώ διδάχθηκα στο Γυμνάσιο, τον διάλογο των Αθηναίων και Μηλίων στο 5ο βιβλίο του Θουκυδίδη. Στην αρχή τίθεται σαφώς ότι το δίκαιο λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του. Όταν δεν υπάρχει ισχύς οι ισχυροί κάνουν όσα του επιτρέπει η ισχύς τους και οι αδύναμοι παραχωρούν όσα επιβάλλει η αδυναμία τους. Στο αρχαίο κείμενο η φράση είναι: δυνατά δέ οί προύχοντες πράσσουσι καί οί ασθενείς ξυγχωρούσιν. Εγώ κύριοι δεν επιθυμώ η πατρίδα μου να ξυγχωρεί.
[…]
Απειλείται η χώρα; ναι ή όχι; και από ποιον προέρχεται η βασική απειλή κατά της χώρας; Μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι η γειτονική χώρα έχει εκπεφρασμένο casus belli στην περίπτωση που ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα; Προσπαθεί να επιβάλει το παράνομο και ανύπαρκτο τουρκολιβυκό μνημόνιο και δια της βίας;».

Ηγετική εμφάνιση