Λουκέτο στο καθημερινό φύλλο της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, «Αυγή»

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι δεν μπορεί να κρατήσει ανοικτή ούτε την εφημερίδα του, είναι αμφίβολο εάν μπορεί να πείσει την κοινωνία ότι είναι σε θέση να ξαναπάρει την κυβέρνηση. Κι’ αυτό, ενώ το κόμμα δέχεται ισχυρές επικρίσεις για «χλιαρή» αντιπολίτευση

Σοβαρές αναταράξεις, σημειώνονται για μια ακόμη φορά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τώρα, με αφορμή το κλείσιμο της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, «Αυγή», και την πρόσφατη παραίτηση του διευθυντή της, Άγγελου Τσέκερη.

Έτσι, μετά από δεκαετίες ύπαρξής της, η ιστορική εφημερίδα ουσιαστικά «σκάει» στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Κλείνει το καθημερινό φύλλο της και θα εκδίδεται μόνο το κυριακάτικο φύλλο. Κάτι, πάντως, που έχουν κάνει πολλές εφημερίδες τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Σε λειτουργία θα μείνει το site της εφημερίδας.

Πηγές ΣΥΡΙΖΑ: Η καθημερινή «Αυγή» θα κλείσει, αλλά θα ενισχύσει την παρουσία της, τόσο διαδικτυακά, όσο και στο κυριακάτικο φύλλο της

Χλιαρή αντιπολίτευση

Οι νέες αναταράξεις στην εφημερίδα έρχονται σε μια περίοδο, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται έντονες επικρίσεις για «χλιαρή» αντιπολίτευση. Κι’ αυτό, ενώ τα κοινωνικά, οικονομικά, εθνικά, υγειονομικά και πολιτικά προβλήματα διογκώνονται.

Η περίπτωση της «Αυγής» δημιουργεί εύλογα πολιτικά ερωτηματικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν δεν μπορεί να κρατήσει ανοικτή -ή να διασώσει- και να αναπτύξει ούτε καν την εφημερίδα του, πως είναι δυνατόν να πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και να δώσει πειστικές διεξόδους από την κρίση;

Πολύ περισσότερο, όταν η κυβέρνηση και το κόμμα της ΝΔ κυριαρχούν επικοινωνιακά, με τα μεγάλα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης να της παρέχουν την απλόχερη κάλυψη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει περί άλλα να τυρβάζει, και αδυνατεί να λύσει ακόμα και τα του οίκου του.

Κόμματα κατώτερα των περιστάσεων

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση εμφανίζονται θεαματικά κατώτερες των περιστάσεων και των ιδιαίτερα μεγάλων αναγκών της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας, η οποία μετά από δέκα χρόνια μνημονίων λιτότητας και τον «γύψο» του κορονοϊού, ζητάει κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, καταπολέμηση των διογκούμενων οικονομικών ανισοτήτων, ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, όπως ανέδειξε η πανδημία, περήφανη και ανεξάρτητη πατρίδα.

Αντί να προσφέρουν όραμα και συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και στρατηγική, προκειμένου να ανακουφιστούν οι πολίτες, και να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις προκλήσεις του 21ου αιώνα και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, σε μια περίοδο κατά την οποία συντελούνται σεισμικές γεωπολιτικές αλλαγές, είτε ασχολούνται με τις εξυπηρετήσεις των ημετέρων μεγάλων συμφερόντων και της κλειστής κάστας εξουσίας τους, όπως κάνει η κυβέρνηση, είτε ομφαλοσκοπούν, συχνά εκ του πονηρού, όπως κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Τα κόμματα αδυνατούν -ή δεν θέλουν- να κατανοήσουν ότι το ζητούμενο για την Ελλάδα δεν είναι απλά να διαχειριστούν την καταστροφή της και την αποικιακού τύπου μιζέρια που της επιβάλλουν οι κάθε λογής πολιτικο-οικονομικές κλίκες εξουσίας, εντός και εκτός της χώρας, αλλά να μπουν μπροστά με καλά επεξεργασμένο πρόγραμμα και στρατηγικούς στόχους για να αλλάξουν ολότελα τη ρότα της πατρίδας μας, στην πορεία της, μέσα στον 21ο αιώνα. Διαφορετικά, η Ελλάδα κινδυνεύει σοβαρότατα να υποστεί ιστορικές ήττες.

Ομφαλοσκόπηση

Σε συνθήκες ακόμα και αυτής της κουτσουρεμένης δημοκρατίας που υπάρχει στη χώρα μας, είναι εξαιρετικά σημαντικό να λειτουργεί, όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά να ασκεί τον θεσμικό ρόλο της, κρίνοντας τις εκάστοτε κυβερνήσεις, η αντιπολίτευση.

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται έντονες επικρίσεις, σύμφωνα με τις οποίες στον αντιπολιτευτικό ρόλο του είναι χειρότερος ακόμα και απ’ ότι ως κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο ότι βρίσκεται σε μια διαρκή ομφαλοσκόπηση, ασχολούμενος με τα του οίκου του, και περιμένοντας να του πέσει ως μάννα εξ ουρανού και πάλι η εξουσία.

Πρόβλημα στις εφημερίδες

Η περίπτωση της «Αυγής» είναι ενδεικτική. Να σημειωθεί, πάντως, ότι ο αρχικός στόχος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, προ μηνών, ήταν να γίνει μαζική εθελουσία έξοδος των εργαζομένων της εφημερίδας. Λέγεται, μάλιστα, ότι οι οικονομικοί όροι που προτείνονταν γι’ αυτό ήταν ευνοϊκοί.

Ωστόσο, οι εργαζόμενοι δεν δέχτηκαν το πρόγραμμα εθελουσίας. Σε αυτό το σκηνικό, τώρα προστέθηκε και η παραίτηση του Α.Τσέκερη, ο οποίος, πάντως, στην περίοδο που ήταν διευθυντής, είχε βελτιώσει αρκετά την εφημερίδα, σε δημοσιογραφικό επίπεδο.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Α.Τσέκερης, σε ανάρτησή του στο Facebook, εμμέσως επιρρίπτει ευθύνες και στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για την πτωτική πορεία της «Αυγής». Μιας εφημερίδας, πάντως, που, από τότε που ανήκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, προ δεκαετιών, έως σήμερα, ουδέποτε ξεπέρασε στην καλύτερη περίπτωση τα δύο-τρείς χιλιάδες φύλλα. Κάτι που την καθιστούσε, ανέκαθεν, προβληματική οικονομικά. Ζούσε, δε, από τις χρηματοδοτήσεις του κόμματος.

Να σημειωθεί, όπως λέγεται στη δημοσιογραφική πιάτσα, ότι έχει δρομολογηθεί υπέρογκη αύξηση της τιμής του χαρτιού. Κάτι που σημαίνει ότι θα πληγούν σοβαρά οι εφημερίδες, και θα επιβιώσουν μόνον εκείνες που έχουν μεγάλους χρηματοδότες.

Σε συνθήκες κρίσης αξιοπιστίας, μειωμένων κυκλοφοριών, και με το Διαδίκτυο να κερδίζει ολοένα περισσότερο έδαφος, η αύξηση της τιμής του χαρτιού πρακτικά σημαίνει ότι θα κυριαρχήσουν τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, που στην πλειοψηφία τους στηρίζουν την κυβέρνηση, και εκείνα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, που ταΐζονται από τις κάθε λογής «λίστες Πέτσα».

Ευθύνες

Ο Α.Τσέκερης στην ανάρτησή του στο Facebook σημειώνει ότι για να είναι βιώσιμη η «Αυγή», χρειαζόταν 5000 συνδρομητές. «Θεωρούσα -προσθέτει- ότι σε μια δεξαμενή 60.000 μελών του κόμματος θα καταφέρναμε να συγκεντρώσουμε αυτόν τον κόσμο. Δεν καταφέραμε ούτε να το πλησιάσουμε».

Βέβαια, είναι γνωστά το αλαλούμ με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, η προβληματική οργάνωση του κόμματος και το βάλτωμά του ως αξιωματική αντιπολίτευση. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό τα μεγάλα προβλήματα του κόμματος να αντανακλούν και στην εφημερίδα του. Φαύλος κύκλος στην αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή.

Αναλυτικά, η ανάρτηση του Α.Τσέκερη έχει ως εξής: «Στην Αυγή ανέλαβα ως διευθυντής στα τέλη Απριλίου του 2018. Πίστευα ότι ανεξάρτητα από την γενικότερη κρίση του τύπου, η κυκλοφορία της εφημερίδας ήταν δραματικά υποτιμημένη. Επομένως, αν δείχναμε ενδιαφέρον και φροντίδα για την εικόνα και το περιεχόμενο της, ο κόσμος θα ανταποκρινόταν. Και ο χώρος θα αποκτούσε μια βιώσιμη, παρεμβατική και σοβαρή εφημερίδα όπως του αξίζει.

Τα καταφέραμε; Όχι. Η αλήθεια είναι ότι στην πορεία από τότε ως εδώ, η εφημερίδα απέκτησε νέους αναγνώστες. Αλλά οι νέοι αναγνώστες δεν πάνε στο περίπτερο. Θέλουν το pdf. Και για να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα της η εφημερίδα βασισμένη στο ηλεκτρονικό χρειάζονταν 5000 συνδρομητές.

Θεωρούσα ότι σε μια δεξαμενή 60.000 μελών του κόμματος θα καταφέρναμε να συγκεντρώσουμε αυτόν τον κόσμο. Δεν καταφέραμε ούτε να το πλησιάσουμε.

Και η διεύθυνση αξιολογείται πάνω σε αυτό. Τους αναγνώστες τους κερδίζεις, δεν μπορείς να απαιτείς να σου τους φέρουν με το ζόρι. Και δεν τους κερδίσαμε.

Σήμερα η κατάσταση έχει ως εξής: Ελλείψει συνδρομητών, οι πόροι για να χρηματοδοτηθεί η καθημερινή έκδοση, απλά δεν υπάρχουν. Τελεία.

Αλλά και να υπήρχαν, είναι πολύ δύσκολο για μια συντακτική ομάδα να συνεδριάζει, να σχεδιάζει, να τσακώνεται, να δίνει τον καλύτερο εαυτό της, για ένα καθημερινό φύλλο που κυκλοφοριακά είναι τόσο προβληματικό. Είναι θέμα κύρους και αξιοπρέπειας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η διεύθυνση αξιολογείται εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα σας το περιέγραψα.

Σας ευχαριστώ για όλα. Και ειδικά στους ανθρώπους με τους οποίους δουλέψαμε μαζί τόσον καιρό, αλλά κυρίως σε όσους και όσες αγαπούν πραγματικά την Αυγή, και το αποδεικνύουν καθημερινά εδώ, εκφράζω την ειλικρινή μου λύπη που ως διευθυντής δεν κατάφερα κάτι καλύτερο».

antinews.gr